| رادیو زمانه > خارج از سیاست > چکیده سرمقاله های مطبوعات > برگزیده سرمقاله‌های روزنامه‌های بامدادی | ||
برگزیده سرمقاله‌های روزنامه‌های بامدادیپشت پرده ویکی‌لیکس در این سرمقاله آمده است: «در مورد گردانندگان اصلی سایت (ویکی‌لیکس) و حامیان اصلی انتشار این اخبار در مطبوعات و خبرگزاری‌های مختلف جهان اختلاف‌نظر وجود دارد. طبق نظر برخی از متخصصان فناوری اطلاعات و نیز دستگاه امنیتی و اطلاعاتی آمریکا، دلیل درز این اطلاعات و دست‌یابی کاربران اینترنتی و سایت‌ها و خبرگزاری‌های مختلف، وجود اختلاف میان هیأت حاکمه آمریکا و تسویه حساب درون حکومتی بوده است، به طوری‌که شخصی به نام برادلی مانینگ، متخصص امور اطلاعاتی ارتش آمریکا عامل این درز اطلاعاتی بوده است. برادلی پس از دست‌یابی به اطلاعات محرمانه آن‌هم به شکل ساده که حاصل فعالیت وی در بخش نهاد امنیتی وابسته به پنتاگون بوده است، توانسته پس از کپی این اطلاعات سری، آن‌ها را در اختیار مسئول سایت ویکی‌لیکس قرار دهد.» نویسنده این سرمقاله افزوده: «نکته مهمی را در این مورد نباید فراموش کرد و آن عدم اشاره به رژیم صهیونیستی و تجاوزات مکرر آن در منطقه است. این در حالی است که این رژیم از عوامل اصلی بحران و تنش در منطقه است. بنابراین برخی بر این باورند که انتشار این اسناد با خوشحالی مقامات رژیم صهیونیستی روبه‌رو گردیده و نشان دهنده هدف‌گذاری این رژیم برای تطویل بحران در خاورمیانه است.» در بخش دیگری از سرمقاله می‌خوانیم: «بدون شک اهداف چندگانه‌ای در انتشار این اسناد وجود دارد، ممکن است در آمریکا دموکرات‌ها پس از شکست در انتخابات کنگره و ناکامی در دیپلماسی عمومی برای پیشبرد اهداف خویش در سطح داخلی و خارجی برای منتسب کردن مشکلات سیاسی و اقتصادی به جمهوری‌خواهان، این اطلاعات را منتشر کرده باشند. البته در صورت واقعیت داشتن این موضوع این امر می‌تواند یک رسوایی برای آمریکا محسوب گردد.» نویسنده سرمقاله آرمان ادامه داده است: «در موضع‌گیری نسبت به این اسناد از سوی آمریکا شاهد تناقض‌گویی هستیم. این موضوع نیز می‌تواند نشانگر ابعاد و زوایای پنهان درز این اطلاعات و اسناد به اصطلاح سری قلمداد گردد. بدین مفهوم، آمریکا قصد داشته که در زمان خاص و با هدف از پیش تعیین شده از این اطلاعات بهره‌برداری کند. در راستای سیاست دو پهلوی مقامات کاخ سفید نسبت به این اطلاعات و ابهامات از یک طرف مایل هستند که این اطلاعات و گزارشات محرمانه را بی‌اهمیت جلوه دهند و انتشار این اخبار و اسناد را نوعی عرف دیپلماتیک در افکار عمومی جلوه دهند در همین حال با برجسته‌سازی اخباری که مربوط به مخالفین خود در سطح جهان و منطقه هست، به اصطلاح از آب گل‌آلود ماهی بگیرند.» «بازی رسانه‌ای» در این سرمقاله آمده است: «تعیین استانبول به‌عنوان محل نشست آتی در اواخر ژانویه ٢٠١١ نشان‌دهنده آن است كه اگر خانم اشتون و هیأت مذاكره‌كننده ١+٥ ملاقات و مذاكره با هیأت ایرانی را مفید ندانستند، چرا بلافاصله محل و زمان مذاكره بعدی را آن هم در چند هفته بعد مشخص ساختند؟ آیا این امر نشان‌دهنده آن نیست كه طرف غربی صرفاً به‌خاطر اینكه امكان بهره‌برداری از مذاكرات ژنو سه كه در اولین دور گفتوگو به محاكمه غرب تبدیل گشت را از جمهوری اسلامی ایران سلب نماید، چنین رهیافتی را پیشه كرده است؟» این سرمقاله افزوده: «مذاكرات ژنو میان ایران و گروه ١+٥ در حالی به پایان رسید كه حرف و حدیث‌ها و تحلیل‌ها از این مذاكرات در رسانه‌ها همچنان ادامه دارد. واقعه‌ای به نام مذاكره رخ داده است اما از صدر تا ذیل آن مورد بازخوانی و تفسیر قرار می‌گیرد. عده‌ای به اسم آن ایراد می‌گیرند، چرا مذاكره، بگوییم گفتوگو. در گذشته می‌گفتند بگوییم تفهیم اتهام یا تشریح مواضع. عده‌ای دیگر می‌گویند نگوییم مذاكرات هسته‌ای، بگوییم مذاكره با ١+٥. اختلاف تفسیرها از همین ابتدا خود را نشان می‌دهد تا نتیجه‌گیری و جمع‌بندی و بیانیه مشترک مذاكرات.» در ادامه سرمقاله تهران امروز آمده است: «یک بخش از سیاست در همه جای دنیا، بازی زبانی و رسانه‌ای است اما مشكل آنجایی است كه خود سیاست‌مداران گاه این بازی‌های زبانی را جدی گرفته، آن را مبنای تحلیل و درک خود از محیط پیرامون قرار می‌دهند. در همه جای دنیا مرسوم است كه سیاست‌مداران و دیپلمات‌ها از ابزار رسانه به عنوان مكمل مذاكرات و ابزاری برای تحت فشار قرار دادن طرف مقابل استفاده می‌كنند اما به ندرت اتفاق می‌افتد كه خود آن‌ها گرفتار بازی‌های زبانی و رسانه‌ای شوند. در چنین شرایطی است كه حاشیه بر متن غلبه می‌كند.» سرمقاله افزوده است: «سیاست‌مدار و مذاكره‌كننده به جای اینكه تمام توان خود را به تأمین منافع ملی معطوف كند، نگران آن است كه مبادا رفتار و گفتار او ناقض شرط و شروطی باشد كه رسانه‌ها یا خود او طرح كرده است. ما از ابتدای مذاكرات با طرف اروپایی و گروه ١+٥ با همین مشكل مواجه بودیم. هیأت مذاكره كننده از ترس آنكه مبادا رقبای سیاسی آنچه را آن‌ها رشته‌اند، یك‌باره پنبه كنند، به اظهارات مبهم و گاه متناقض روی آورده‌اند. در توافق بروكسل معلوم نشد اصل توافق چه بود یا حداقل افكار عمومی بعدها متوجه این امر شدند. در مذاكرات پارسال ژنو هم اتفاق مشابهی رخ داد. چند ماه گذشت تا معلوم شد اصل پیشنهاد گروه ١+٥ چه بوده است. اگر مسأله هسته‌ای یك مسأله ملی و همگانی است كه بدون شک این‌گونه است، افكار عمومی نباید آخرین بازیگری باشد كه از محتوای مذاكرات باخبر شود.» سایر مطبوعات: سرمقاله امروز روزنامه مردم‌سالاری با عنوان «هدفمندی یارانه‌ها و آمادگی مردم» سرمقاله امروز روزنامه رسالت با عنوان «دو دستاورد ١٦ آذر امسال»  |
||