| رادیو زمانه > خارج از سیاست > چکیده سرمقاله های مطبوعات > برگزیده سرمقاله‌های روزنامه‌های بامدادی | ||
برگزیده سرمقاله‌های روزنامه‌های بامدادیهمگرایی تهران و باکو در این سرمقاله آمده است: «تهران و باكو از دوران پر تنش دهه ١٩٩٠ یعنی عصر پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی دور می‌شوند و فصل جدیدی از روابط را آغاز می‌كنند.» امیرحسین تیموری، نویسنده سرمقاله ادامه می‌دهد: «اگر در آن دهه ایران و آذربایجان بر سر برخی از سخنان تنش‌ساز مقامات آذری درباره ایران و نیز مسأله قره باغ باهم اختلاف نظر داشتند اكنون باكو از میانجیگری تهران در حل این مسأله حمایت می‌كند. تهران و باكو همچنین در سایر مسائل امنیتی و سیاسی نیز به همگرایی نزدیک‌تر می‌شوند.» در ادامه سرمقاله می‌خوانیم: «مولفه همگرایی و نزدیكی اقتصادی نیز در روابط دو كشور به شدت پررنگ می‌شود. در حالی كه سطح مبادلات طرفین از ٦٠٠ میلیون دلار تجاوز نمی‌كند، با توجه به رشد بیش از ٣٠ درصدی اقتصادی آذربایجان، تهران و باكو به شدت می‌توانند از مزیت‌های نسبی و نیز مجاورت اقتصادی با یكدیگر بهره برداری كرده و سطح مبادلات را بسیار بیش از این كنند.» تیموری در ادامه این سرمقاله می‌نویسد: «دیدار علی آقامحمدی، معاون نظارت و هماهنگی سیاست‌های اقتصادی نهاد ریاست‌جمهوری از باكو در روزهای گذشته نویدبخش این فرآیند است. با توجه به هیأت گسترده اقتصادی كه آقامحمدی را همراهی می‌كرد، می‌توان امیدوار به بهبود روابط اقتصادی دو كشور و گسترش سطح و میزان مبادلات بود.» همکاری سه‌جانبه حشمت‌الله فلاحت‌پیشه در این سرمقاله نوشته است: «در سال ٢٠٠٣ میلادی زمانی كه جنگ علیه عراق در نهایت منجر به سقوط صدام و حكومت بعثی این كشور شد، برخی از استراتژیست‌های آمریكایی این اقدام را خلاف منافع ایالات متحده خواندند و گفتند این تحول، خاكریزهای شرق اسرائیل را كنار زده و جبهه عظیمی از شبه قاره هند تا سوریه، لبنان و فلسطین را علیه آن رژیم یكدست ساخته است.» این نماینده مجلس ایران در ادامه سرمقاله افزوده است: «ایران، عراق و سوریه می‌توانند با اجرای خط تهران، بغداد، دریای مدیترانه در زمینه تبادل مسافر و كالا، سودآورترین خط ترانزیتی منطقه را در اختیار خود قرار دهند. روابط توسعه‌ای و اقتصادی میان این سه كشور به رغم برداشتن مانع سیاسی صدام هنور به حداقل ظرفیت‌های خود نرسیده است.» در ادامه سرمقاله می‌خوانیم: «ایران در دوران ستم صدام به ملت خود و به ویژه در دوران اشغال غیر مسئولانه عراق توسط آمریكا و حامیانش، همواره از نقش پایمردی جهت كمک به استقرار سامان سیاسی و اقتصادی در آن كشور برخوردار بوده است. به این دلیل كه ما معتقدیم باید از فرصت پیش آمده برای پایان دادن به مشكلات برادران دینی عراقی استفاده كرد و در عین حال با برداشته شدن موانع سیاسی حداكثر استفاده از فرصت‌های همكاری موجود صورت گیرد.» در ادامه این سرمقاله آمده‌است: «یكی از دلایل عدم اقبال نخبگان عراقی به شكل‌گیری دولت حزب العراقیه آقای ایاد علاوی، تداوم پیوند آن با ساختارهای به جای مانده از رژیم سابق بود. هم علاوی و هم بازیگران فرامنطقه‌ای عرصه تحولات عراق باید بپذیرند كه واقعیات منطقه نسبت به ده سال پیش با تفاوت‌هایی جدی همراه شده كه عدم توجه به آن تنها منجر به شكست‌های راهبردی پی‌درپی خواهد شد. عراق آینده بدون خاكریزهای تحمیلی نقش بیش‌تری در تحولات خاورمیانه بازی خواهد كرد.» سایر مطبوعات: سرمقاله امروز روزنامه دنیای اقتصاد با عنوان «برداشت‌های متناقض از سیاست‌های ارزی» سرمقاله امروز روزنامه مردم سالاری با عنوان « اگر آقای مشایی رئیس مترو بود»  |
||