رادیو زمانه

تاریخ انتشار مطلب: ۲۳ اردیبهشت ۱۳۸۹

نصرت پزشکیان درگذشت

نصرت پزشکیان، بنیان‌گذار «روان‌د‌‌رمانگری مثبت» در سن ۷۷ سالگی در آلمان درگذشت.

پزشکیان یکی از روانپزشکان ایرانی مقیم آلمان بود که در سال ۲۰۰۶ برنده جایزه ابن‌سینا از سوی «کانون پزشکان و دندانپزشکان ایرانى مقیم آلمان» شد.

وی در سال ۱۳۱۲ در کاشان متولد شد و در ۲۱ سالگی برای تحصیل روانپزشکی و روان‌درمانی به آلمان مهاجرت کرد.


نصرت پزشکیان (سمت چپ) هنگام دریافت جایزه ابن سینا در کلن

او مؤسس کلینیک روان‌درمانی در ویسبادن و نیز آکادمی ویسبادن برای روان‌درمانی بود.

از پزشکیان به عنوان بنیان‌گذار «روان‌درمانی مثبت» یاد می‌شود. یکی از ویژگی‌های روش کار او، به کارگیری قصه و ضرب‌المثل در روان‌درمانی است.

پزشكيان بيش از ۱۸۰ مقاله علمی در نشريات جهان منتشر كرده و بيش از ۱۰ كتاب از وی به ۲۲ زبان جهان ترجمه شده است.

او چندين جايزه بين‌المللی نیز دريافت كرده و عضو چندين مؤسسه و آكادمی علمی در جهان بود.

Share/Save/Bookmark

نظرهای خوانندگان

روحش شاد

-- نیما ، May 5, 2010 در ساعت 08:15 AM

RUHESHAN SHAD BAD.

-- parviz farzin ، May 6, 2010 در ساعت 08:15 AM

نصرت پزشکیان
بانی رواندرمانی مثبت و فراملیتی در گذشت

نصرت پزشکیان، متولد ۱۸ جون ۱۹۹۳در شهر کاشان، به تاریخ ۲۷ آوریل ۲۰۱۰ در شهر ویسبادن آلمان پس از یک سخنرانی در حین استراحت بر اثر ایست قلبی در گذشت. پزشکیان در سال ۱۹۵۴ عازم آلمان شد و پس از اتمام رشته پزشکی تخصص خود را در رشته های مغز و اعصاب، روانپزشکی و سیکوسماتیک گرفت. وی در سال ۱۹۷۷ رواندرمانی مثبت و فراملیتی
(Positive and Transcultural Psychotherapy ) را پایه گذاری کرد. او از سال ۲۰۰۵ بانی و رئیس آکادمی بین المللی رواندرمانی مثبت و فرافرهنگی بود. پزشکیان صاحب بیش از ۲۶ اثر میباشد که به ۲۷ زبان مختلف ترجمه شده اند. از آثار معروف وی میتوان "۳۳ و ۱ فرم زندگی مشترک زن و مرد"، "سیکوسماتیک و رواندرمانی مثبت"، "بازرگان و طوطی"، "ترس و افسردگی در زندگی روزمره" و آخرین کتاب مشترکش با دو فرزندش نوید و حمید "شعف زندگی بجای استرس" را نام برد. او موفق به دریافت نشان معروف آلمان و جوایز متعدد بین المللی شد. در اینجا شاید بد نباشد خاطره ای از ملاقات با وی را تعریف کنم. در سمیناری که از طرف پزشکان ایرانی شهر هانوفر برگزار شده بود و مرحوم پزشکیان سخنران آن بود، شرکت کردم. مردی تقریبا ۷۰ ساله با لبخندی پر طراوت بر لب، سخنرانیش را با نمایش عکس و موزیک و نوشتارهایی در باره ارکان رواندرمانی مثبت و فرافرهنگی شروع کرد. او مکتب خویش را تلفیقی از مکاتب مختلف رواندرمانی قلمداد میکرد. هر آنچه او از شاخه های مختلف رواندرمانی جالب و مفید میافت، در جهت بهبود بیماران و یا زندگی انسانها بکار میبست و خود را درگیر بخش تئوریک گرایشات مختلف نمیکرد. او بیشتر عملگرا بود و برایش بهبود انسانهای بحرانزده مهم بود، به همین دلیل احیای نگرش مثبت در بیماران و استفاده از داستانها و افسانهای فرهنگهای مختلف بویژه ایرانی اساس کارش بود. پس از سخنرانی از گوشه و کنار سوالاتی برخاستند و او در کمال آرامش گوش میداد. شاید به بعضی سوالات جوابهای قانع کننده ای نمیداد، اما اصول دیالوگ سالم را رعایت میکرد. حتا وقتی منتقدی کوبنده سوالی مطرح میکرد، شرکت کنندگان را دعوت به تشویق و کف زنی برای وی میکرد و تا میتوانست از ایجاد تنشهای خشن رایج در خیلی از محافل ایرانی پرهیز میکرد و فضا را دعوت به احترام متقابل نسبت به اندیشه ها و نظریات گوناگون میکرد. یادش گرامی باد.

-- سیامک ظریف کار ، May 6, 2010 در ساعت 08:15 AM

I was deeply saddened to hear about the death of Prof. Peseschkian. I know how difficult this must be for his family. Sir is in my thoughts and prayers.May God bless him and his family during this time.

-- Amir ، May 13, 2010 در ساعت 08:15 AM