نهادینه دروغ سازی را شخص آقای «خمینی» در جامعه بنا نهاد.
نظام هم همه چیز دارد غیر از «شان».

آقایان موسوی و کروبی باید از ظرفیت اعتراضات مردمی در سال قبل استفاده میکردند نه اینه که مرتب بیانیه هایی بدن که مرتب خواست هاشون تحلیل میرفت

مسئله دروغ مسئله اصلی ما شده و مردم نسبت بدان اعتراض دارند که متاسفانه در همه سطوح حاکمیت و تبلیغات جریان دارد و مردم را نسبت به اصل و اساس این نظام مسئله دار و در باورهاشان تردید ایجاد کرده است. اصلی ترین عامل که باعث تثبیت و حفظ نظام بوده و آن اعتماد مردم به حاکمیت بوده است از بین رفته است. مسائل اخلاقی ، عدم کارآمدی، سیاست خارجی، فساد فراگیر، ... همه اینها یک نوع بی اعتمادی نسبت به حاکمیت و نظام ایجاد کرده است."

این بخشی از سخنان میرحسین موسوی بود در جمع اعضای فراکسیون سازمان مجاهدین در مجلس ششم که به صورت مستقیم مهمترین ویژگی منفی دولت محمود احمدی نژاد را به انتقاد گرفت. دروغ گویی و ریاکاری صفتی بود که متاسفانه با آغاز دولت احمدی نژاد به صورتی بی پروا در سطحی گسترده توسط دولت و حامیان آن مورد استفاده قرار گرفت؛ توگویی احمدی نژاد ابایی نمی دید که در جلوی دیدگان مخاطبان خود هر دروغی بگوید و برای توجیه اقدامات ریاکارانه خود از تمام مقدسات ملی و مذهبی کشورمان مایه بگذارد.

داستان هاله نور و دیدار با ایت الله جوادی آملی که البته احمدی نژاد آن را تکذیب کرد و دفتر آیت الله جوادی آملی آن را تایید نمود، بیانگر عمق فاجعه دروغ در دولت احمدی نژاد است که در حضور روحانیون بلندمرتبه قم هم مشکلی در دروغ گفتن نمی بیند. به همین دلیل هم بود که استعاره دروغ در انتخابات بارها و بارها توسط طرفداران میرحسین موسوی مورد انتقاد قرار می گرفت و از اینکه دولتی از کوچک ترین مسائل مملکت تا مشکلات روزمره اقتصادی مردم مانند نرخ تورم و بیکاری، آمار دروغ بدهد ناراضی و شاکی بودند.

دولت احمدی نژاد در عین حال در شاخصه دروغ گفتن مطابق نظری از "گوبلز"، مغز متفکر تبلیغاتی "آدولف هیتلر" عمل می کند که اعتقاد دارد اگر می خواهید دروغ شما آشکار نشود، باید به قدری بزرگ باشد که کسی تصور این را نکند که دروغ می گویید.

احمدی نژاد و دولت او وفاداراترین افراد به این توصیه "گوبلز" هستند. از داستان دانشمند هسته ای 14 ساله تا مدیریت جهان و مدرک آکسفورد وزیران و معاونان و وعده های پی در پی اصلاح وضعیت اقتصادی ایران و انکار هرگونه مشکل و مسئله در مملکت که بگذریم؛ انتخابات مهمترین معیار سنجش این بخش نگاه دولت احمدی نژادی است که تقلب را به قدری گسترده می کند که رهبر در نماز جمعه بگوید تقلب در حد دو، سه میلیون؛ و نه یازده میلیون. اتفاقاً تقلب اگر دو، سه میلیونی بود احمدی نژاد به هیچ وجه نمی توانست قصر در رود و باید سطح تقلب به حدی گسترده می شد که رهبر بتواند برای حمایت از مهره مورد نظر خود توجیهات اینگونه بیاورد.

رهبر در عین حال به انتقاد از مخالفان احمدی نژاد می پرداخت و می پردازد که چرا رئیس جمهور را رمال و دروغ گو می نامند. نگاهی به ادعاهای احمدی نژادی از سال 84 تاکنون از همان وعده های انتخاباتی سال 84 تا تمام وعده های سال های آینده و آمارهای دروغین اقتصادی که در حضور شخص ایشان و سایر مسئولان مملکتی ارائه کرده بود و گوشه ای از آنرا محمد باقر قالیباف در یک جلسه خصوصی در پاییز 83 فاش کرد، مشخص می کند که چرا مخالفان تا این حد از دروغ گویی رئیس جمهور بیزار هستند.

حال که کسی با سند و دلیل از دروغ گویی احمدی نژاد می گوید و این سند و دلیل هم آن قدر هست که طشت رسوایی اش از آن سوی بام هم سرازیر شده است، چگونه می توان بر مبنای عدالت علی آنرا توجیه کرد.

به عنوان مثالی متاخر، آخرین نمونه پیش از سال جدید هم پیش روی مسئولان طراز اول مملکت قرار دارد. درحالیکه تبلیغات فراوانی در مورد حضور احمدی نژاد در قم و دیدار با مراجع صورت گرفت، از میان مراجع سطح اول، هیچ کس جز مکارم شیرازی حاضر نشد با هیچ واسطه و رابطه ای، فردی که عنوان رئیس جمهور را یدک می کشد را به حضور بپذیرد و آیت الله مکارم هم پذیرفتن احمدی نژاد را به حکم امر به معروف و نهی از منکر و تمام کردن حجت اعلام نمود.

مسئولان اول مملکت اگر از مردم کوچه و بازار نمی پذیرند که احمدی نژاد را دروغ گو می خوانند می توانند اشارتی کنند و توضیحی از مراجع مذهبی در قم بخواهند که چرا حاضر نمی شوند دیداری با رئیس دولت کودتا داشته باشند. همان رئیس دولتی که گفته می شود مراجع به علت تکرار دروغ گویی اش حاضر به دیدار با وی نیستند.

میرحسین موسوی در انتقاد از همین وضعیت بود که به رقابت با احمدی نژاد پرداخت، اما شاید گمان نمی کرد قمار بر روی احمدی نژاد تا این حد سنگین باشد که امری به این واضحی مورد انکار قرار گیرد و اتفاقاً چون بر این مبنا پایه های جمهوری اسلامی را در خطر می بیند تصمیم بر خالی کردن میدان انقلاب و در اختیار گذاشتن میراث نطام در میان نااهلان و نامحرمان ندارد.