البته بازداشتهای اخیر همه بیمورد و قابل انتقاد است .ولی‌ من نمی‌فهمم چرا نخبگان فکر میکنند نخبگیشان به طور خاصی‌باید آنها را از آزار معذور کند. مگر آنها که مثل من هوششان به برایی نخبگان نیست بازداشت و آزارمان جرم کمتریست.

با درود به شما و به روح عزيزان،
من کاملأ با دفترها موافقم و ميخواهم در مورد روان و حساسيت نويسنده ها چند خطی اضافه کنم.فکر ميکنم که نويسنده ها حساستر از مردم عادی باشند و شايد آنانی که با هنر خويش چيزی را بيان ميکنند. يک نويسنده متأسفانه و يا خوشبختانه تصورات فروان دارد و نوشتن هزاران بار درمان اين افراد است ولی متأسفانه آن کسی که حساس است و آن شخصی که هميشه از ديگران دفاع کرده؛ خود را از سينۀ مادری خويش که همان زبان و وطن خويش است دور ميبيند. چه لحظات وحشتناکيست برای آنکس که حساستر و تخيلات بيشتر دارد و اگر در کشورهای اسکانديناو روزهای کوتاه کم نور را بايد بگذرانند بسيار سختتر است. انسان نتيجۀ نور و خورشيد است و کم نوری همان علتی است که اروپائيها جنوب را کلونيزه کردن تا خود را به زندگی اميدوار کنند. آری هموطنانم ايرانيها ميتوانند در کشورهای کم نور زجر بکشند و از افسردگی بنالند حال کسی با تخيلات بيشتر، حساسيت بيشتر ، نور کمتر، وابستگی به وطنش و خانواده ای که شايد در چنگال اين رژيم گذاشته بايد دست و پنجه نرم کند. بسياری از زنان و مردان اين سرنوشت حتی بچه دار نميشوند. زمانی از سال مانند بهار در همين فصل مردم اروپا بسيار عصبيند کمبود نور ميآزارد؛ کافيست برويد کيش و يک حمام آفتاب بگيريد. در اين زمان از سال اگر يک دست و پا از دست ندهيد شانس آورديت. حا آنکس که تخيلات بيشتر دارد به بن بست افکار خود ميرسد. آنان که دست به خودکشی ميزنند غمخوار نداشتن ؛ گوش شنوا نداشتن. آنان که حتی به فرزندانشان برای زندگی دل نميبندند به بن بست رسيدهاند. کسی نبود دستشان را بگيرد و در آخرين نظر دوستمان از افسردگی که در ايران شناخته نشده و درمان نشده است. آنکه رفت مريض بود و گناهش مريضی بود. و دگر نوع فعاليت مغزی و حساسيت را هم نبايد فراموش کرد. ما ايرانيان 32 سال است در امنيت و جو معمولی زندگی نميکنيم. مطمئن باشيد که کودکان متولد اين دوران با مشکلات بيشتری برابرخواهند بود ما ايرانيان بسيار عاطفی هستيم. ما در هر جا که بوديم زجر کشيديم و زجر هنرمند دو برابر است. از زمانی که اين چند خط را نوشتم ياد هدايت بودم. بقول دفترها صميمی تر و راست تر باشيم با هم تماس بگيريم. نويسندگان اکثرأ موجودات منزوی هستند.

از کودتا چیا نخبه کش تر مگه داشتیم؟ اینا اگر می تونستن همه مدرسه ها و دانشگاهها رو یک جا تعطیل می کردن. فکر کنم مدینه فاضله شون افغانستان باشه! که ٧٠ % مردم سواد ندارن.

بی شرافتان حاکم همه را دشمن می دانند و نخبگان و اهل اندیشه را دشمن تر چرا که آنها بهتر می فهمند که چه به حال و روز ایران و ایرانی آورده می شود.

بحث فرق داشتن یا نداشتن نیست بحث اعتمادی هست که باید باشد و نیست. بحث اینه که یه حکومت وقتی طی بیست سال عقل و شعور و قدرت تفکر و هوش و استعداد کم نظیر یه کسی رو تأیید می کنه، چرا یهو با یه حرکت ناپلئونی میاد اعتماد خودشو به این آدم زیر سوال می بره؟!  

مملکتی که اسماً مال ایرانیه اما صاحبان اصلیش عرب و عبر و روس و ... هستن مگه نخبه هم لازم داره؟

تمام این برنامه ها برای همینه که نخبه و حتی غیر نخبه وطندوست و خدمتگزار واقعی رو از اون خاک یا مجبور به رفتن کنن یا
همونجا سر به نیستش کنن تا دزد و چپاول گر و خائن و بی وطن بتونه توش راحت زندگی کنه و هر کاری هم دلش خواست بکنه، حتی حکومت و ادعای "ایرانی اصیل" بودن!

...