خانم عبادی دلگیری شما از برخورد دوگانه ویا چند گانه کشورهای اروپایی درقبال مردم ایران کاملا قابل درک است ولی به این نکته هم توجه داشته باشید که اروپایی ها انچه دارند از داده های فعالان حقوق بشری امثال شما می باشد.حتما یادتان هست وقتی برای گرفتن جایزه صلح نوبل به اسلو تشریف فرما شدید ویک سخنرانی هم ایراد فرمودید ایا به فکر امروز نبودید؟شما در ان سخنرانی تان اسمان را به ریسمان بافتید و از گوانتانامو وفلسطین و عراق گفتید ودر مورد نقض حقوق بشر در ایران اخوند زده دم بر نیاوردید که حتی گزارشگر المانی با تعجب گفت نمی دانم این خانم اهل کجاست از همه جا گفت بجز جاییکه بدانجا تعلق دارد ودر نقض حقوق اولیه بشری زبانزد عام و خاص است. اما تاریخ همیشه شاهد خوبی است ونباید نکرده های خودرا به حساب دیگران گذاشت.

هموطن عزیز به مطلب بسیار مهمی اشاره کردید. من جزییات سخنرانی ایشان یادم نیست و کمی در نت گشتم اما مطلب را به فارسی پیدا نکردم.
اما مطلب مهم دیگر جامعه بسته و شرایط اختناق و نیز تبلیغات گسترده در ایران است. همه چشم ها و گوش ها به او بود که چه میگوید. در ان شرایط چه بسا قادر به بیشتر سخن گفتن نبوده است و چه بسا امروز در زندان می بود. عمل ایشان تا آنجا که من میدانم همواره در راستای احقاق حقوق زنان و کودکان بوده است که خود راه را بر احقاق حقوق بشر در تمامیت خود هموارتر میکند. در طول مدت اخیر نیز ایشان بسیار افشاگری کرده و سخن گفته است . به نظر من دم هر که سخن حقی می گوید و قدمی بر میدارد گرم. باشد که این جویبارهای بزرگ و کوچک درپیوستن به یکدیگر ریشه عقب ماندگی و جهالت و بیعدالتی را برکنند.

azizane radio man cd i ra deklame va khandam az soed ke mikhstam shom anra pakhs konid chegone be dastetan beresanam.naser-ghofranifar