| رادیو زمانه > خارج از سیاست > چکیده سرمقاله های مطبوعات > برگزیده سرمقاله‌های روزنامه‌های صبح | ||
برگزیده سرمقاله‌های روزنامه‌های صبحچالشهای پیش‌رو در این سرمقاله آمده است: «درآمد اصلی كشورهای صادرکننده نفت كه در دست دولت‌های اين كشورها متمركز شده‌است ماهيتی خاص دارد؛ يعني از منبعی تمام‌شدنی و پرنوسان سرچشمه می‌گيرد و با نااطمينانی و نامعلومی‌‌ها مواجه بوده و سرانجام درآمدی است كه از تقاضای خارجيان مشتق می‌شود.» سرمقاله‌نویس این روزنامه می‌افزاید: «سياست‌های پولی در آنها برای مقابله با تورم با محدوديت‌های خاصی مواجه هستند؛ چراكه رژيم‌های ارزی آنها يا ميخكوب شده يا شناور مديريت شده از نوع سفت و سخت آن است و انعطاف‌پذيری مناسب در مقابل تغييرات ساير متغيرهای كلان وجود ندارد. اين امر موثر بودن سياست پولی را تضعيف می‌نمايد و موجب می‌شود تا بار تثبيت اقتصاد كلان بر دوش سياست‌های مالی بيفتد.» این روزنامه در ادامه نوشته است: «حذف يا كاهش جزر و مد درآمد دولت بايد در كم و كيف بودجه نويسی و تصويب و نظارت بر آن تجلی پيدا كند و رسالت نمايندگان كه خواستار ثبات زندگی اقتصادی مردم خود هستند، چيزي جزاين نيست و اين امر ميسر نمي‌شود مگر مجلس كه بايد با توجه به اندازه بهينه دولت و كاهش وابستگی بودجه به نفت، بودجه را در خدمت دستيابی به اهداف كلان برنامه پنجم توسعه قرار دهد.» مشکل اصلی تهران در بخشی از این سرمقاله آمده است: «هنگامی كه تقاضای سفر بالا باشد ولی عرضه كه همان امكانات و مناسب بودن خيابان‌هاست، پاسخگوی اين تقاضا نباشد، بنابراين ترافيك به معنايی كه امروز در شهر تهران وجود دارد، به وجود می‌آيد. بهترين راه حلی كه برای حل اين مشكل به نظر می‌رسد اين است كه دولت بتواند تقاضای سفر در شهر را ساماندهی كند.» این روزنامه در ادامه می‌افزاید: «بايد حمل و نقل عمومی در شهر، به حداكثر خود برسد و استفاده از وسايل شخصی، به حداقل خود برسد؛ براي رسيدن به اين هدف نيز بهترين راه، تقويت فرهنگ پياده روی و يا استفاده از دوچـرخـه و وسـايـل حـمل و نقل عمومی است.» به نوشته این روزنامه: «بحث ديگری كه بايد در اين مورد مطرح كرد اين است كه اگر مي خواهيم مشكل ترافيك را در تهران حل كنيم، بايد فرهنگ ترافيك را بيش از پيش در ميان مردم جا بيندازيم. يعني اينكه مردم كاملا به اين موضوع ايمان داشته باشند كه خيابان، محل عبور ماشين‌هاست و پياده‌رو متعلق به شهروندان پياده.» نظارت شبکه‌های مدنی بر دولت در بخشی از این سرمقاله آمده است: «واپسين روزهای هر سالی فرصت مناسبی براي سنجش عملکرد نهادهای وابسته به دولت، از آنچه ادعا کرده‌اند تا آنچه بنا بر شاخص‌های آماری عينيت يافته است، محسوب می‌شود. درسال‌های اخير و حتی در دولت‌های گذشته هرگاه صحبت از سنجش عملکرد مديران و نهادهای دولتی شده است، شاهد برخي سوءتفاهم‌ها و حتی تعارض‌های آشکار و پنهان آماری بوده‌ايم.» این روزنامه در ادامه می‌افزاید: «یکی از دقيق‌ترين و مناسب‌ترين اهرم‌های نظارتی در جوامع مدرن و پيچيده کنونی به نظارت نهادهای مدنی و مستقل از دولت، همچون احزاب، رسانه‌ها و NGO ها... شناخته می‌شود. اگر اين نهادهای مدني بتوانند به شکل قانونمند و آزاد نقش و کارکردهای خود را در نظارت واقعی اعمال نمايند، قطعا رسوب بر جا مانده از ناکارآمدی دستگاه های وابسته به بخش دولتی به شکل محسوسی کاهش می‌يابد.» به نوشته این روزنامه: «امروزه نگاه سطحی و ناصوابی در بخشی از مسوولان کشور رسوخ‌يافته که بدون مشارکت نهادهای مستقل از دولت و شبکه‌های مدنی، پيشرفت و توسعه در کشور امکان‌پذير است. اين نگرش بدون توجه به تاثيرگذاری مستقيم و پيچيده عرصه‌های مختلف بر يکديگر، قصد دارد با کمرنگ‌کردن عرصه‌های عمومی و مدنی صرفا نسخه‌های مديريتی خود را از بای بسم‌الله تا تای تمت به اجرا گذارد.» سایر مطبوعات:  |
||