| رادیو زمانه > خارج از سیاست > چکیده سرمقاله های مطبوعات > برگزیده سرمقاله‌های روزنامه‌های صبح | ||
برگزیده سرمقاله‌های روزنامه‌های صبحفروختن استقلال به نوشته این روزنامه، «نماینده‌ای که از روز ورود به مجلس به فکر رای آوردن در دوره بعدی است و برای آنکه مبادا صلاحیتش را رد کنند و یا گروه‌های فشار، موجب منزوی شدنش گردند و از ورود مجدد به مجلس محروم شود، هرگز نمی‌تواند به وظیفه نمایندگی خود عمل کند. امروز کسانی را می‌شناسیم که بعد از اتمام دوره نمایندگی‌شان در مجلس، شوفر تاکسی شده‌اند تا بتوانند زندگی روزمره خود را تامین کنند.» روزنامه جمهوری اسلامی می‌نویسد: «افراد دیگری را سراغ داریم که چون در زمان حضور در مجلس حاضر نشدند طبق میل این و آن حرف بزنند و رای بدهند، در دور بعدی از فهرست آنها حذف شدند و دستشان از کرسی نمایندگی مردم کوتاه شد. کسانی که نمی‌خواهند به چنین سرنوشتی مبتلا شوند چاره کار را در فروختن استقلال خود به این حزب و آن گروه و این مسئول و آن صاحب قدرت می‌بینند و هرگز نمی‌توانند حتی به میم کلمه مدرس برسند، چه رسد به اینکه به راه و رسم مدرس شدن فکر کنند.» به نوشته سرمقاله‌نویس این روزنامه، «مجلسی که نتواند تصویب یک لایحه را به پایان برساند، مجلسی که اختیار اداره جلسات خود را نداشته باشد و رئیس جمهور بتواند بدون وقت قبلی و در حین مذاکرات رسمی وارد صحن علنی آن شود و برخلاف اراده رئیس مجلس به ایراد سخنرانی بپردازد، مجلسی که نتواند گزارش جنایات کهریزک را بخواند، چگونه می‌تواند مدعی باشد که در راس امور است.» احترام به عقاید به نوشته مردمسالاری، «غرب از دوران رنسانس به بعد، هیچ‌گاه بر یک تفکر متوقف نشده است و انجماد فکری در این جوامع دیده نمی‌شود که در نتیجه، همیشه نظریات جدید در راهند.» این روزنامه افزوده است: «کشورهایی که راه نقد و ابراز اندیشه‌های جدید را بسته‌اند، در واقع نهاد قدرت را از یک نعمت و خیر کثیر محروم کرده‌اند، حال آنکه این منتقدان به آسانی و با هزینه کم می‌توانند مسیرهای نادرست را شناسایی کرده و در یک فضای کارشناسی و به دور از سیاست‌زدگی، فرصت‌ها و راه‌کارهای جدید و بهتری را در اختیار صاحبان قدرت قرار دهند.» مردمسالاری در سرمقاله خود نوشته است: «دانشمندان علوم سیاسی همواره بر این نکته تاکید دارند که دولت‌ها به عنوان نهادهایی برخاسته از رای مردم، باید به نظرات و عقاید گوناگون احترام گذارند و از آنها برای یافتن بهترین روش کشورداری و حکومت بهره برند.» سیاستمدار ایرانی در روزنامه دنیای اقتصاد آمده است: «اگر روزنامه‌های گذشته را ورق بزنیم و اظهارنظرهای سیاسی را دوره کنیم، مکرر به‌این جمله بر می‌خوریم که هر گاه سخن از اجرای سیاست‌های اصلاح ساختار به میان آمد، بخشی از سیاست‌ورزان کشور با آن مخالفت کردند و یکی از دلایلی که برای مخالفت خود اظهار می‌داشتند، این بود که‌این سیاست‌ها توسط بانک جهانی که دست پرورده نظام سلطه است توصیه شده است.» به نوشته سرمقاله نویس این روزنامه، «بازی روزگار طوری جریان یافت که دقیقا همان کسانی که با شعارهای مخالفت با سیاست‌های اصلاح ساختار و توصیه‌های بانک جهانی بر کرسی‌های تصمیم‌گیری و سیاست‌گذاری نشستند، امروز مدافع اجرای این سیاست‌ها شوند.» این روزنامه افزوده است: «سیاستمداران(خصوصا از نوع‌ایرانی) تا وقتی بر سر کار نیستند و در موضع اپوزیسیون نشسته‌اند، اصلا با عدد و رقم سروکاری ندارند و واقعیت محدود بودن منابع را درک نمی‌کنند؛ اما وقتی بر سر کار آمدند، با گوشت و پوست‌شان محدودیت‌ها و کمیابی‌ها را درک می‌کنند.» سایر مطبوعات:  |
||