جدا سخن شاکیان پرونده دردناک است:
«متاسفانه شیوه رفتار وکیل و خانواده دل‌آرا که سهم زیادی در رفتار دل‌آرا داشته و دارد و شما رسانه‌ها و بعضی از مدعیان حقوق بشر در نصح حقوق مقتول و بازماندگان شرایطی را ایجاد کرد که ما هیچ مخالفتی با اجرای حکم نداشته باشیم.»
اولا اولیای دم درخواست اجرای اعدام میدهند و نه عدم مخالفت با حکم اعدام. یعنی انان به عنوان اولیای دم صاحب اختیار اعدام کردن و یا نکردن هستند.
پس معنای این سخن انها این است که چون ما از وکیل و پدر دل ارا شاکی هستیم درخواست اعدام دل ارا را میدهیم.
همانقدر که یک سیستم قضایی غیر انسانی در انجام این احکام مسئول است انهایی که بر اجرای ان صحه مینهند نیز مسئولند. داستان مانند مردانی است که در سخن گفتن در برابری زن و مرد گلو جر میدهند اما در زمان دریافت ارثیه پدری از حکم اسلام برای سهمیه 2 برابر برای مردان بسیار خوشحالند و با خود نمی گویند اگر سیستم ارث مذهبی خواهران من را به اندازه من انسان نمی پندارد خوب من میتوانم این کار را انجام دهم و برای همه ورثه سهم ارث برابر قایل شوم.
جدای از ایرادات پرونده حتی فرض بر انجام قتل توسط دل ارا کمی فکر کنیم که ایا اعدام کسی که در زمان ارتکاب جرم 17 سال داشته ایا دلمان را خنک میکند؟ ایا بر گورش دست افشانی خواهیم کرد؟ استدلالهای تهوع اور در این باره که اعدام از میزان جرایم میکاهد انقدر نخ نما شده که حتی سینه چاکان ان هم ساکت شده اند.
من هم درد و رنج این خانواده را حرمت میدارم اما کمی به مرگ هر روزه دل ارا و اانتظار برای اعدام هم بیندیشید.

احکام اسلامی قصاص نشان می دهد که حتی در صدر اسلام نیز احکامی غیر انسانی بوده اند در همین پرونده انتشار افکار شاکیان نشان می دهد اینگونه اعمال نه تنها باعث کاهش کینه ی خانواده ها نمی شود بلکه این کینه ها را مثل زخمی عمیق کهنه می کند و در صدر اسلام هم قبائل را به جان یکدیگر می انداخته است . از اینرو ما با احترام به خانواده ی شاکیان که در مرگ عزیزشان غمگین هستند . از روش انسانی استفاده کرده و از مثل قدیمی خود ایرانیان که خون را با خون نمی شویند نسبت به سرنوشت یک جوان با کینه برخورد نکنند حتی اگر اطرافیان این دختر جوان برخورد نامناسبی با شما داشته اند با عفو و بخشندگی و بزرگی خودتان آنان را تنبیه کنید . مرگ یک جوان چیزی را حل نمی کند بلکه کابوسی برای شما خواهد شد اما بخشش لذتی ابدی برای شما می آفریند . همه ی ما چه در شادیها و چه در غمها قربانی نظامی بدوی شده ایم لذا این وحشی گری تنها با همت و اتحاد خود ما باید به سرانجام برسد . در عفو لذتی ست که در انتقام نیست

من ١٧ سالگی درس نخواندم.الان ١٢ سال دارم تاولن میدم.
١٧ ساله که طفل یا کودک نیست...
بهتره بجای این حرفها از خانواده مقتول دلجویی بشه.به امید خدا که رضایت میدن.
کاش این خانم هنرمند یه تابلو را تقدیم به خانواده مقتول میکرد...

سلام! به نظر من هیچ کسی نمیتواند که خود را به جای هر دوی این خانواده ها بگذارد و احساس فرزندانی را درک کند که در غم از دست دادن مادرشان هستند و دختری که اظهار بی گناهی میکند. اما در آخر باید فقط گوش به فرمان قانون بود.پس بهتر است که هر چه زودتر مقامات قضایی تصمیم نهایی خود را گرفته و آرامش که نمیتوان گفت ولی این دوخانواده رااز سردرگمی و پریشانی بیرون بیاورد.تصمیم نهایی را هر چه زودتر باید محکمه بگیرد .به امید برپایی عدالت.موسکان از کابل

در کامنت های پس از خواندن روبدادهای کشورمان مدتهاست که مینویسیم : متاسفیم

واقعا برای خودمون که اسم شیعه رو روی خودمون گذاشتیم
ما شیعه ها ... بشریت هستیم
یعنی اسلام اینه هر روز اعدام هر روز ....
یعنی هنوز لحظه ی موعود فرا نرسیده ؟؟؟؟؟؟؟؟!