ایرانیان با دفاع از حقوق اقلیت ها، شعور تاریخی خود را در هم زیستی با دیگر اندیشان، بنمایش می گذارند و امنیت اجتماعی را برای همه نهادینه
خواهند کرد. در تمام این سی سال خشونت رژیم ولایت فقیه، بهائیان حتی یک بار خشونت از خود نشان ندادند و این ازچشم آزادگان این سرزمین
پنهان نمانده است. این جامعه در تبلیغاتش همیشه از صلح دفاع کرده. دفاع از بهائیان و دیگر اقلیتهای ایرانی وظیفهٌ تک تک ایرانیان است. هموطنان
توجه داشته باشند که در قرآن، کافر بمعنی مخالف حق است و تعریفهای دیگر مربوط به دین قدرت است و نه خدا که مظهر پاکی و آزادگی است.
پدر ادیان ابراهیمی، حضرت ابراهیم روزی در بیابان به پیر مردی بر می خورد، پیر مرد از حضرت سوأل می کندکه آیا غذایت را با من تقسیم می کنی،
حضرت سوأل می کند آیا خدا را قبول داری، پیرمرد می گوید، خیر، حضرت می گوید غذایم را تقسیم نمی کنم، پس از رفتن پیر مرد به او الهام می شود
که در تمام عمرش این پیر مرد روزی داشته است و با شرطی مواجه نبوده است،روزی که از تو درخواست می کند برایش شرط گذاشتی؟ حضرت پس از
متوجه شدن اشتباهش به دنبال پیر مرد می دود و غذایش را با او تقسیم می کند.

محمدرضاراعی

محمدرضا عزیز با نظرت کاملا موافقم. امیدوارم این آگاهی در بین هموطنان ایجاد شود که اولین قدم در راه اصلاح ایران احترام متقابل و دفاع از حقوق دیگر شهروندان به خصوص مظلومان است.

محمود پهلوان از اینکه به حقوق بهائیان توجه کردی سپاسگزارم. ما باید بتوانیم از حقوق همدیگر دفاع کنیم. دراین صورت حقوق همه تضمین میشود،
تو با حساسیت بجا به حقوق بهائیان، با اخلاق جهانشمول و با جهان هستی این همانی می جویی. ارتباط اندیشه ات نشان از شادی درونی دارد.
انسان افسرده کسی است که ذهنش از ارتباط اطلاعات و اندیشه با همنوعان عاجز است.تصور این همه ظلم مضاعف، آنهم بصورت مستمر و سی
ساله لرزه بر اندام انداخته وعرق شرم بر پیشانی می نشاند. من نتیجه میرزا حسین خان کسمائی هستم که یار و همرزم میرزا کوچک خان جنگلی
بود. در خانواده با تلاش مادران و پدرانمان و نسلهای بعدی آشنا شدم . در اساسنامهٌ جنگل برابری زن و مرد برسمیت شناخته شده بود. این تلاش
حقوقی کار تک تک ماست، آنهم نه بصورت اعلامیه و گاه گداری، بلکه بصورت مستمر و هر روزه، چرا که مسئول این وضع ایم.
دوستت محمدرضاراعی

درود بر تو محمدرضا راعی از اینکه از انسان بودن خودت و انسانیت دفاع میکنی

سالها بود که دلم از روشنفکران ايرانی گرفته بود. هرکس از راه ميرسيد سنگی به بهائيت ميانداخت. دهخدا که هميشه مورد تحسين من بود بعدها متلکی از او را ديدم که در کتاب از صبا تا نيما نقل شده بود. خيلی افسرده شدم. بعدها فهميدم که چرا مجبور به اين کار شده بود. روشنفکرانی چون کسروی، فشاهی و اين اواخر آدميت هم بنوعی در توجيه جهان بينی خود اتهامی را به آئين بهائی وارد کردند، بدون آنکه نظر دانشمندان بهائی را هم بپرسند. بسياری هم با بی تفاوتی خود نسبت به تبعيضات عليه بهائيان غمگينم ميکردند. واقعاً فکر ميکردم در سرزمين خودم ايران، "غير خودی" هستم. حال فرهيختگان ايرانی چه در داخل و چه در خارج با همه ی ايرانيان دورهم جمع شده اند. خودی و غيرخودی ديگر نيست. پيدايش اين بهار روحی و فکری را به همه هموطنان تبريک ميگويم.

بعنوان يك بهائي از صميم قلب پر اندوه ولي پر اميدم از همهء هموطناني كه اينگونه مارابه محبت و حمايت حقيقي خويش اطمينان ميدهند قدرداني وسپاسگذاري ميكنم ودست يكايكشان را به گرمي ومهرباني ميفشارم براي دوستان اين آئين الهي سربلندي دردوجهان آرزو ميكنم و براي دشمنانش عدل وانصاف وآمرزش

ظاهرابهاییان برادری ی خودشان را با تحمل همه نوع امتحان اعم از مالی علمی و جانی در طول 150 سال ÷س دادهاند. این موضوع (بیشتر از صرفا اعاده ی حقوقشان) مرا به فکر فرو میبرد.

از همه دوستان نهايت تشكر را داريم