| رادیو زمانه > خارج از سیاست > چکیده سرمقاله های مطبوعات > برگزیده سرمقاله‌های روزنامه‌های صبح | ||
برگزیده سرمقاله‌های روزنامه‌های صبح«هراس اقتدارگرایان از اصلاحطلبان» در بخشی از این سرمقاله آمده است: «سوابق روزنامه کیهان در عصر مدیریت اخیر آن مشحون از رفتارهای شگفت‌آور است. اینکه کیهان به سرنوشت اصلاحطلبان و مواضع جناب کروبی حساس شده و گاه و بیگاه به تحریف و انعکاس وارونه آن مبادرت می‌کند، نشان علا‌قه به کروبی نیست، بلکه احساس خطری است که از ناحیه ایشان می‌کنند.» نویسنده سرمقاله افزوده است: «پروژه تخریب کروبی و اصلاحطلبان چندان جدید و البته هضم آن نیز خیلی سخت نیست، البته کیهان باید خوشحال باشد که این نحوه خبررسانی و ارائه اطلا‌عات به مردم، همزادی نیز در صدا و سیما یافته و آنها نیز چه در اخبار رسمی و چه در برنامه‌های حاشیه‌ساز خود بدشان نمی‌آید بدیلی برای کیهان شوند.» سرمقاله نویس اعتمادملی ادامه داده است: «اما روشن است که نیروهای اصولگرا و بخش اقتدارگرای آن از تاکتیک جدید اصلاحطلبان در گفت‌وگوی مستقیم با مردم و طبقه‌بندی کردن لا‌یه‌ها و طبقات اجتماعی توسط سه کاندیدای خود هراسیده‌اند. این روش جدید که در حال فعال کردن آتشفشان مذاب حرکت و همراهی مردم در عرصه عمل سیاسی است، اقتدارگرایان را سردرگم و حیران کرده است.» این روزنامه در ادامه آورده است: «روشن است که اقتدارگرایان از دوستی، وحدت و تعامل اصلاحطلبان در هراسند. وگرنه رعایت حداقل معیارهای اخلا‌قی انتخابات نباید سخت و هزینه‌ساز باشد.» فرضیه‌های یک روزنامه درباره اصلاحطلبان در بخشی از این سرمقاله آمده است: «آمریکایی‌ها و انگلیسی‌ها و برخی دولت‌های مشابه می‌گویند انتخابات ریاست جمهوری آینده ایران بسیار مهم است. از یک سال و نیم پیش، مقامات دولتی و دیپلمات‌های آمریکایی و انگلیسی بر لزوم تغییر دولت و مجلس شناخته شده به «اصولگرایی» تاکید می‌کنند.» این روزنامه ادامه داده است: «چرا که آنها راهی بهتر از مذاکره نمی‌شناسند که چنان کم هزینه و پرسود بوده باشد. بنابراین همه امید و همت خود در ایجاد فرصت تازه- یافتن برگ برنده- برای مذاکره را معطوف به «جایگزینی» طرف مذاکره کننده ایرانی کرده‌اند. آنها دنبال شاه سلطان حسین‌هایی هستند که اهل معامله از موضع ضعف باشند و بتوانند کشوری را با «تاج بی‌تخت» تاخت بزنند.» سرمقاله نویس کیهان در ادامه پیش‌بینی کرده است: «آنها بدنبال این هستند که بیگانه صرفا تاجی بر سرشان بگذارد، اگر تخت و رخت و کلاه و جامه‌شان را نیز ایلغار کرد عیبی ندارد. بتوانند گورباچف باشند و به همین دل خوش کنند که تصاویرشان روی آنتن‌ها و صفحات اول رسانه‌ها و روزنامه‌های اروپایی برود. اصلا یک پا عرفات باشند برای خودشان، که عاشق مذاکره بود و مدام در این دهه‌ها امتیاز و زمین و قدرت داد تا توانست صهیونیست‌های وحشی را پای میز مذاکره نگه دارد.» این روزنامه افزوده است: «تنوع و رقابت نامزدها در فضایی شاداب یک بحث است و بستن راه طمع و نفوذ دشمن، بحثی متفاوت. در کنار جاذبه‌ها، باید دارای دافعه‌های روشن در این زمینه بود وگرنه همان می‌شود که رئیس دولت سابق به درستی- در سال هفتم ریاست خود-هشدار داد؛ «از اردوگاه اصلاحطلبان صدای دشمن به گوش می‌رسد.» امروز هم صدای دشمن از این اردوگاه به گوش می‌رسد.» شاخصه‌های عقلانیت دولت نهم سرمقاله نویس این روزنامه در ابتدا آورده است: «تـوصـیـف اعــضــــای دولــت نـهـم از خــود، مـی‌تـوانـد برای بسیاری از افراد جذاب باشد: قادر بـه تـصـمیم گیری‌های یک‌شبه نسبت به موضوعاتی که قبلاً چند سال وقت صرف تعیین تکلیف آنهـا مـی‌شـد، پاک‌دست‌ترین دولت ایران، قانونمدارترین دولت، مهرورزترین دولت، پرکارترین دولت و احتمالاً ده‌ها و صدها ترین دیگر.» به نوشته آفتاب یزد، «البته امروز تشخیص آنکه از میان ادعاهای دولت و نگرانی‌های منتقدان دولت، کدامیک عاقلانه‌تر بوده است، کار سختی نیست: مثلاً مردم با گوشت و پوست خود احساس می‌کنند که ادعای «ضد تورمی بودن برنامه‌های دولت» درست بوده است یا هشدار «دیر افشا شده» نمایندگان اصولگرا؟» این روزنامه می‌افزاید: «تغییرات مکرر وزیران هم دلیل قانع کننده‌ای است تا مشخص شود آیا انتخاب‌های غیر مشورتی رئیس دولت، همراه با تدبیر کافی بوده است یا نه؟ گستاخی برخی سران و مقامات خارجی، برخورد طلب‌کارانه بعضی سران عرب، اظهار نظرهای عجیب در خصوص عدم امکان انتخاب اوباما در آمریکا و سپس پیام تبریک عجولانه برای او کافی است تا نشان دهد عدم بهره‌گیری از مشورت صاحب‌نظران غیردولتی، تا چه حد عاقلانه بوده است.» سرمقاله نویس آفتاب یزد در ادامه آورده است: «اکنون به استناد همین مسائل، می‌توان برخی اصولگرایان را مورد پرسش قرار داد که سکوت ناگهانی در برابر اشکالات دولت و چشم بستن بر اهانت‌های بی‌سابقه نسبت به کارگزاران غیر دولتی در مجلس و قوه قضائیه - که اصولگرایان به بهانه جلوگیری از پیروزی احتمالی اصلاحطلبان به آن تن داده‌اند - تا چه حد عاقلانه است و تا چه میزان خداپسندانه!؟» سایر مطبوعات: 
|
||