| رادیو زمانه > خارج از سیاست > چکیده سرمقاله های مطبوعات > برگزیده سرمقاله‌های روزنامه‌های صبح | ||
برگزیده سرمقاله‌های روزنامه‌های صبحبدهکاری آمریکا به ملت ایران در بخشی از این سرمقاله آمده است: «واقعیت اینست که دولت آمریکا به ملت ایران بدهکار است و اگر قرار باشد شرطی برای مذاکره درنظر گرفته شود، این ایران است که باید شرط داشته باشد کمااینکه دارد. آمریکا بدهکار ملت ایران است و تا جبران نکند اصولا حق تقاضای مذاکره ندارد.» نویسنده سرمقاله افزوده است: «دولت اوباما اگر می‌خواهد با موضوع روابط با ایران، برخوردی واقع‌بینانه نماید، باید ابتدا ۵۵ سال سیاست خصمانه علیه ملت ایران را جبران نماید و سپس درخواست مذاکره کند. اصولا آمریکا حق نداشت از شرطی تحت عنوان تعلیق غنی‌سازی سخن بگوید و به همین دلیل امروز نیز با عقب نشینی از این شرط جعلی، منتی بر سر کسی ندارد.» سرمقاله نویس جمهوری اسلامی ادامه داده است: «حرف روشن ملت ایران با دولت جدید آمریکا اینست که اگر دست از همه ادعاهای خلاف قانون خود علیه ایران بردارد، خصومت‌های گذشته را جبران کند، اموال و دارائی‌های ایران را آزاد نماید، از ملت ایران عذرخواهی کند، تعهد نماید که دیگر در امور داخلی ایران دخالت نخواهد کرد و در مسائل هسته‌ای نیز کاملا خود را کنار بکشد، راه برای اینکه مسئولان ایرانی بتوانند درباره مذاکره با آمریکا بررسی‌های لازم را بعمل آورند باز خواهد شد.» بررسی عملکرد دولت و مجلس اصولگرا مردمسالاری در بخشی از سرمقاله خود آورده است: «اصولگرایان اگرچه هیچ گاه نتوانستند در عرصه اندیشه و نظر توضیح دهند به چه اصولی پایبندند و این اصول با قانون اساسی که میثاق ملت و حکومت است چه نسبتی دارد، اما در دولت نهم و مجالس هفتم و هشتم این امکان را یافتند تا بی‌هیچ مانعی، خود را در عمل به ملت عرضه دارند. اینک در ماه‌های پایانی دولت نهم فرصتی است تا به شکلی کاملا اجمالی به قضاوت عملکردشان بنشینیم و اصولی را که طی هشت سال دولت اصلاحات هر روز از آسیب دیدن آن مویه‌ها سر می‌دادند، ببینیم.» این روزنامه در ادامه می‌افزاید: «یادمان نرفته و نمی‌رود نوروز سال ۸۵ را که رئیس جمهوری محترم و رئیس مجلس شورای اسلامی یک صدا از هدیه نوروزی خویش به ملت سخن می‌گفتند بنزین و حامل‌های انرژی گران نمی‌شود و سپس دیدیم که نه تنها گران شد که کار به سهمیه بندی و کارت سوخت رسید و عجبا که آقای احمدی‌نژاد و حداد عادل آن را حرکتی شجاعانه و ضروری خواندند. پس از آن که نفت بر سر سفره‌ها آمد، نوبت مسکن شد ... در واقع دولت و مجلس اصولگرا یک بار با پرداخت وام باعث افزایش تورم شدند و بار دیگر به منظور کنترل تورم، با مسدود کردن وام، رکود را برای اقتصاد ایران به ارمغان آورد.» نویسنده سرمقاله در بخش دیگری می‌نویسد: «در مجلس اصولگرای هشتم تعدادی از نمایندگان مردم نه تنها با شرمساری، بلکه با افتخار خود را وکیل‌الدوله نامیدند تا همراهی و اتحاد خود را با دولت اصولگرا نشان دهند و البته این پایان ماجرا نبود که آقای کردان با ماجراهایش در تاریخ کشور شگفتی آفرید. راستی چرا هیچ کس نپرسید ماجرای ۵۲۶ میلیارد تومانی ایشان به همراه رئیس پیشینش در صداوسیما و تحقیق و تفحص مجلس ششم از آن چه شد ؟ و یا آن حرف‌ها که نمایندگان نتوانستند در صحن علنی مجلس بگویند چه بود؟» مردمسالاری در پایان آورده است: «اگر چه از زمانی که امام (ره) خطاب به جناح راست معترض به دولت مهندس موسوی گفته بود شما که عرضه اداره یک نانوایی را ندارید چرا این قدر به دولت خدمتگزارمهندس موسوی اعتراض می‌کنید، سالیان بسیار گذشته است اما گویی در، هم‌چنان بر همان پاشنه می‌چرخد. پس به واقع باید گفت دولت نهم و مجالس هفتم و هشتم فرصتی بود تا اصولگرایی به روشنایی روز در آید و همه توان و صداقتش را به نمایش گذارد.» توصیه به استفاده از ضیافت برای حل مشکلات مردم سرمقاله نویس این روزنامه در ابتدا نوشته است: «یک ویژگی در داخل ایران وجود دارد که کشور ما را به نمونه‌ای منحصر به فرد تبدیل کرده است. این ویژگی حاکمیت محفلی به جای حزبی یا وجود احزاب نانوشته و غیر پاسخگوست. وجود احزاب محفلی را به راحتی می‌توان با نگاهی به تعامل کارگزاران حکومتی با یکدیگر - به ویژه در سه چهار سال اخیر - مشاهده کرد.» به نوشته آفتاب یزد «با گذشت یک دوره کامل از تسلط جناح موسوم به اصولگرا بر مجلس و در آستانه پایان یک دوره از حاکمیت اصولگرایان بر دولت، به نظر می‌رسد که هیچ یک از فراکسیون‌های آن جناح، حاضر نیستند مسئولیت ناکامی‌های چهار سال اخیر را بپذیرند. علاوه بر این، اظهارنظرهای مبهم و دادن آدرس غیردقیق نسبت به کاستی‌ها، ضعف‌ها و ناکامی‌ها، نشان می‌دهد که حاکمیت یکپارچه اصولگرایان، وسیله‌ای برای حذف اصلاح‌طلبان از حاکمیت است و نه ابزاری برای خدمتگذاری هماهنگ به مردم.» این روزنامه ادامه داده است: «متاسفانه به نظر می‌رسد برخی از ضیافت‌های وحدت، تنها با هدف برنامه‌ریزی برای جلوگیری از کاهش تعداد مناصب حکومتی که در اختیار اصولگرایان است تشکیل می‌گردد که حتی اگر هدف اصلی از جلسات، همین باشد اصولگرایان باید از فرصت تشکیل جلسات، برای گفتگوهای چالشی و نزدیک کردن دیدگاه ها استفاده کنند نه آنکه با کسب انرژی از این «همنشینی‌های خصوصی» به دنبال فرصتی باشند تا در «تریبون های عمومی» به مناظره‌های یک‌طرفه و معمولاً بی‌حاصل بپردازند؛ مناظره‌هایی که تنها نتیجه آن، سلب مسئولیت از مجموعه «اصولگرایان حاکم» است.» نویسنده این سرمقاله در پایان می‌افزاید: «هیچ‌کس نمی‌تواند اصولگرایان را از این اراده «نه‌چندان اصولگرایانه» منع کند، اما می‌توان از آنها توقع داشت که برای ضیافت‌های وحدت خود، برنامه‌ریزی کنند تا از فرصت این ضیافت‌ها، برای برنامه‌ریزی در جهت حل مشکلات مردم نیز استفاده نمایند.» سایر مطبوعات: 
|
||