تازه‌های نشر: «زبان سرخ»

«زبان سرخ» نوشته‌ م.ف. فرزانه، نویسنده‌ ایرانی ساکن فرانسه به‌تازگی از سوی نشر باران در سوئد منتشر شده است.

م.ف. فرزانه در این کتاب مجموعه‌ای از نوشته‌های پراکنده‌ خود طی چهار دهه‌ اخیر را که در نشریات مختلف منتشر شده‌اند، جمع‌آوری کرده است.

زبان سرخ/ نشر باران

چهار عنوان از این مقالات که در فصل یکم آمده‌اند، درباره‌ صادق هدایت است.

«آخرین روزهای هدایت» شرح یکی از آخرین دیدارهای فرزانه با این نویسنده است؛ روزی که هدایت آخرین رمان خود را پاره و به سطل زباله می‌سپارد و تلاش فرزانه برای جلوگیری از این اتفاق نتیجه‌ای نمی‌دهد.

دومین مقاله، متن سخنرانی انتقادی نویسنده نسبت به جامعه‌ ادبی است که زبانی طنزآلود دارد و در دانشگاه آستین تگزاس ارائه شده است.

در مقاله‌ «حقیقتی سربسته در یک نامه سرگشوده» که به مناسبت صدمین سال تولد صادق هدایت نوشته شده، فرزانه به کتاب «شناخت‌نامه صادق هدایت» پرداخته است.

در مقاله‌ «جمال‌زاده و هدایت، پایه‌گذاران ادبیات نوین فارسی» نیز نویسنده شخصیت و آثار این دو نویسنده ایرانی را بررسی کرده است.

در فصل دوم کتاب، مقالاتی درباره فریدون هویدا، فرخ غفاری، نادر نادرپور، تقی مدرسی، امیر جهانبگلو و روژه لسکو در کنار یکدیگر قرار گرفته اند.

فرزانه در این مقاله‌ها به رمان «قرنطینه» نوشته‌ فریدون هویدا، مجموعه شعر «زمین و زمان» سروده‌ نادر نادرپور، کتاب «اقلیت‌ها» نوشته‌ دکتر محمدرضا خوبروی پاک و «معمای هویدا» اثر عباس میلانی پرداخته است.

«یادداشتی برای زنده‌ها» نیز به امیر جهانبلگو و روژه لسکو مترجم رمان «بوف کور» به زبان فرانسه اختصاص یافته و «در سوگ یک نویسنده شایسته» به تقی مدرسی و مقاله‌ مفصل «شبهای ۱۱۲» به خاطرات دقیقی از فرخ غفاری و فریدون هویدا پرداخته‌اند.

فصل سوم کتاب هم درباره سینما و چند فیلم با مقالاتی چون «وظیفه فرهنگی سینما»، «دست‌های حسین کاظمی در فیلم مونپارناس» و انتقاد از فیلم «طعم گیلاس» کیارستمی است.

در فصل چهارم، سه داستان کوتاه از نویسنده فرانسوی مارسل بعالو و دو داستان کوتاه از لئونید آندریف، نویسنده روس آمده است. شرح حال این دو نویسنده نیز در ابتدای داستان‌ها تدوین شده است.

م.ف‌. فرزانه از نوجوانی با مطبوعات همکاری می‌کرد و به‌ واسطه دکتر سیدصادق گوهرین با صادق هدایت آشنا شد و تا پایان عمر هدایت دوست وی باقی ماند.

فرزانه سال اول حقوق را در تهران و روان‌شناسی و مردم‌شناسی را در سوربن گذراند و تحصیل حقوق را تا دکترای حقوق بین‌الملل در پاریس و تولوز ادامه داد.

وی در مدت کوتاهی که در ایران زندگی می‌کرد، نخستین آموزشگاه فنی سینمایی را در این کشور تأسیس کرد و از اولین پایه‌گذاران تلویزیون ملی ایران شد.

دو کتاب درباره‌ هدایت («آشنایی با صادق هدایت» نشر مرکز، ۱۳۷۳ و «صادق هدایت در تار عنکبوت» نشر مرکز، ۱۳۸۳)، رمان اتوبیوگرافیک «عنکبوت گویا»، رمان‌های «چاردرد»، «خانه»، «دندان‌ها»، «راست و دروغ» و «بن‌بست»؛ ترجمه‌هایی از گوگول، فروید، اشتفان زوایگ، رنه گروسه، هورتیک، چخوف، موپاسان و ژان پل سارتر از جمله آثار منتشر شده فرزانه هستند.

مستندهای «مینیاتورهای ایرانی»، «کورش کبیر»، «وقایع ایرانی»، «زن و حیوان یا هفت هزار سال هنر در ایران»، «زن‌های پاریسی» و «جزیره خارک» نیز در کارنامه هنری فرزانه ثبت شده‌اند.