آفرین بر این آقای ایمانیان. بعد از سال ها هم منتقدی پیدا شده که زبان نوشته اش زنده و تپنده است و هم می داند نگرش درست داشتن در ایران، یعنی محکوم شدن از بسیاری از دوست بازی ها و امکان های دور و بر.
مهمترین پشتوانه برای یک منتقد، دانش و جسارت است و خوشبختانه این آقای ایمانیان با چند نقدی که از او خوانده ام دارای این پشتوانه است امیدوارم دوام بیاورد و خوانندگان دریابند کسانی مثل حسن عابدینی و کاوه گوهرین و مانند آن ها گزارشگر بی مایه اند.

دستت درست! اين جمله جان کلام و مشکل اصلی ادبيات داستانی است: "در نهایت می‌خواهند اتصال نقد ادبی را با عرصه‌ی نمادین ادبیات قطع و به جای آن مطبوعات را به بیلبورد‌های تبلیغاتی ناشران بدل کنند". (من فقط جای ناجور "را" را در جمله جور کردم!)
آخر مگر می شود که يکی هم ويراستار و بررس ناشری مثل چشمه يا افق باشد و هم مسئول صفحه ادبيات اين يا آن روزنامه و مجله! پس اصل بی طرفی کجا رفت؟!

در اين چند سال به واسطه فشاري كه از طرف نهادهاي فرهنگي حكومت بر ادبيات دگرانديش وارد مي شد ، مجالي براي نقد نهادهاي ادبي مستقل نبود. و تمامي بحث ها به به به و چه چه ختم مي‌شد. و هر جا كه نقد نباشد ميكرب‌ها جان مي گيرند.

بین این همه زبان دان و قصه نویس یک نفر هم نیست که بره اون کتاب ضعیف رو بخونه، ببینه "به ظاهر ناراحت" هیچ هم غلط نیست.دانای کل محدود به ذهن هست.داره نقل می کنه که طرف "ناراحت نیست" ولی قیافه‌ ی "به ظاهر ناراحت" به خودش می گیره. یعنی تظاهر می کنه به ناراحت بودن.جای این همه گلو پاره کردن و عقده گشایی جناب ایمانیان تشریف ببرید دست کم یه غلط ننویسیمی، یه دستور زبان اول راهنمایی، یا همین هنر داستان نویسی یونسی رو بخونید بلکه تفاوت این ها رو بیابید و الکی دوره نیافتید و با گفتن این کلمه های "ایدئولوژیک" "پوپولیستی" "ابژه" و امثالهم ژست آدم با سواد بگیرید.پسرجان این جور حرف زدن رو دانشجوهای ترم اول جامعه شناسی هم دارن،برو چهار تا کتاب بخون دستور زبان یاد بگیری،چهار تا کتاب هم بخون که بتونی داستان بهتر بنویسی یه نشری یه جایی برات چاپ بکنه خیالت راحت بشه که تو هم می تونی یه صفحه ی ویکی پدیا باز بکنی توش بزنی چه گل هایی به سر ادبیات مملکت زدی. مترجم گوگل دم دست خودت هم هست. برو ترجمه کن ببینیم چند مرده حلاجی آقای "شهامت وفادارانه" حضرت عباسی آدم خنده اش می گیره استدلال هات رو می خونه.

سيما جان! خواهر چه لحن مردانه ای داری ماشاالله. لذت بردم که از مردها زبان لاتی و داش مشتی ياد گرفتی. ماشاالله، چشم نخوری دختر. حالا از کی شدی نوچه باند ... و بقيه سبيل کلفت های؟

گاوها قدم می‌زدند و گرازها حمله می ‌کردند. منتقد جدی ادبیات اما پشت فرمان می‌نشیند و در جاده‌های شب ِ فارسی به پیش می‌رود، حتا اگر پلیس‌ها جلویش را بگیرند.

در این فضای آغشته به دروغ و کلی کویی ، امثال حسین ایمانیان به جسارت بیشتری نیاز دارند تا حقیقت نقد ادبی را به چالش بکشند. یادم هست که آقای آریان در یک جلسه از زبان داستان های گلشیری به عنوان عقیم و بسته یاد کرد و رمان ضعیف " چرخ دنده ها" هم همین را نشان می دهد ایشان با همان زبانی که ترجمه می کند( به زوذ دیکشنری البته) رمان هم می نویسد ( در نقد زبان رمان ایشان مقاله ای نوشته ام که برای رادیو زمامه خواهم فرستاد) آن وقت همین رمان نامزد جایزه هوشنگ گلشیری می شود که یک عمر با زبان فارسی سر و کله زد و در برابر آن وضو می گرفت و به نماز می ایستاد؛ و اگر نهنگ بود نهنگ اقیانوس زبان خاص خودش بود. متاسفانه آقای آریان و چند نفر دیگر به دلیل لابی های رسانه ای و ارتباطات با باند غلامی و دیگران، یک شبه روزنامه نگار و نویسنده و مترجم شدند و حالا هم رمان نویس. ابن روند را باید جسورانه به نقد کشید و اجازه نداد عرصه فرهنگ نقد به ژورنالیسم منحط امروزی سپرده شود که آقای آری

حسین ایمانیان جسارت دارد و نقد رادیکال جسارت می طلبد. به عنوان کسی که زبان شناسی خوانده این نوشته او را می ستایم. و اتفاقا در حال نوشتن مقاله ای هستم که رابطه زبان ترجمه با زبان رمان های امروزی زبان فارسی را نشان دهد که رمان آقای آمیر آریان یکی از همین کتاب هایی است که نقدش خواهم کرد. ایشان البته پیش از این گفته است که زبان گلشیری زبان رمان نیست! و شگفتا کسی که چنین باوری با زبان رمان دارد کارش جزو نامزدهای جایزه گلشیری است که خودش را نهنگ زبان فارسی می دانست و یک عمر با نثر کلاسیک سر و کله زد تا به زبان شازده احتجاب و خانه روشنان برسد. از منظر زبان ( دغدغه اصلی گلشیری در نوشتن داستان) که به این رمان ها ی برگزدیه شان نگاه کنی اوج فاجعه روشن می شود. و این کاری است که شخصا در حال انجامش هستم. و با ایمانیان هم همنظرم که برای نقد باید سراغ دانه‌درشت‌های این جریان رفت...

عجيب است كه 60درصد كامنت ها لحن مشابه اي دارند كلمات مشابه هم حتا وقفه ها و شروع ها هم يكي است نكند دوست منتقد خودش مطلب نوشته خودش حرف خودش را تاييد كرده؟!

دوست عزيز
حمله يکسره به نشر چشمه از آن کارهاست که بدجوري حيرت مرا برانگيخته. من با اينکه با بخش زيادي از نظرات شما خصوصا در مورد ضعفهاي رمان يکشنبه موافقم اما واقعا دليل اين حمله را نميتوانم بفهمم
ما ايرانيها حافظه تاريخي خوبي نداريم اما اگر فقط پنج سال قبل را به ياد داشته باشيد يک نويسنده تازه کار ايراني براي چاپ کتابش دچار چنان فلاکتي ميشد که ديدني.
شما شايد يادتان نيايد. اما حسين آبکنار و دو تا ديگر از دوستان نويسنده که هم اکنون اسم و رسمي پيدا کرده اند وقتي ميخواستند اولين کتابشان را چاپ کنند دست به دامن زنده ياد گلشيري شدند تا سفارش آنها را به نشر آگاه بکند و در سري شهزاده کتابشان چاپ بشود. اگر چاپ اولي اين کتابها را داشته باشيد حتي اين دوستان مجبور به تشکر از آقاي گلشيري شدند که امکان چاپ و نشر کتابشان را برايشان فراهم کرده است.
اين براي کساني بود که به نحوي با آقاي گلشيري آشنايي داشتند و آن مرحرم آنقدر معرفت داشت که از اعتبار چند دهه اش مايه بگذارد براي سفارش کتاب کساني که ميشناخت.
سري جهان تازه داستان نشر چشمه بدون شک انقلابي در چاپ نشر آثار نويسندگان وطني بوده است. جالب اينکه بعد از اين نوآوري بود که چند نشر ديگر مثل ققنوس( که من شخصا براي چاپ کتابم به اين نشر مراجعه کردم و بدون اينکه قصد توهين داشته باشم بايد بگويم بسيار با تفخر و غرور و تحقير آميز با من برخورد کردند) حالا ياد گرفته اند که بخشي را براي چاپ کتابهاي تازه واردان ادبيات باز کنند.
ايراد شما بسيار بچه گانه و ببخشيد اگر اين کلمه را به کار ميبرم اما به نوعي آميخته به بلاهت است زماني که ميگوييد از دوازده کانديد جايزه گلشيري نه تا متعلق به نشر چشمه است. بد نيست آمار را به شکل ديگري هم بيان کنيد. هيچ حساب کرديد از کل کتابهاي ايراني که در طول سال گذشته در ايران چاپ شده چند درصد متعلق به نشر چشمه بوده است؟
نگاهي به نشر مرکز مثلا بکنيد که فکر نميکنم پنج اثر ايراني هم چاپ کرده باشد. نشر ققنوس را در نظر بگيريد که فعلا گير داده به کارهاي بازاري دالان بهشت و امثالهم که جايي در اين مسابقه ندارند. نشر نيلوفر را نگاه کنيد که اصولا نشر کارهاي ايراني را در دستور کار ندارند مگر اينکه هزينه اثر را شخصا بپردازيد. نشر قطره را نگاه کنيد، نشر افق...
بياييد يه کم منصف باشيم

چرا نظر من منتشر نشد؟

متوجه نمي شوم چرا بايد يك رسانه آزاد نظري را پس از درج حذف كند. آيا اينكه آقاي ايمانيان هرجا كتاب مي فرستند و رد مي شود آن جا جزء ضالين است كذب بود؟آيا اينكه ايشان با يك ليسانس فني و چندر غاز سواد كه دوساله به دست آمده نمي توانند محق و صاحب صلاحيت براي انتقادي كار ساز و نه تخريب ناشران و نويسندگان و فعالان فرهنگي باشند؟ آيا اينكه از كارشناسان زمانه خواسته شد بيايند و برآثار رد شده ايشان در نشر هاي آهنگ ديگر و چشمه ارزش گذاري كنند و ببينند اصلاً قابل چاپ است يا يك مشت نوشته هاي شلخته بي سر و ته كذب بوده؟ آخر بايد روشن شود معيار چيست؟ نبايد هركسي به نام نقد ديگران را تخريب كند آن هم از روي بي سوادي و جهل و كسي نتواند جوابش را بدهد، امثال آقاي ايمانيان مانند روزنامه كيهان مي آيند و فرصت طلبانه سعي مي كنند با افترا بستن به شريف ترين نويسندگان و فعالان فرهنگي اين مملكت و با برچسب زدن به اين و آن براي خودشان اعتباري جور كنند؟ اميدوارم گردانندگان محترم راديو زمانه اين موضوع را مد نظر قرار دهند.