خيلي حرفه ها آدم تو جوخه اعدام تا دم مرگ بره و برگرده.عجب خاطره مزخرفيه همچين چيزي.

باید دید که این قبیل حرفها و داستان ها تا چه حد حقیقت دارند و آیا دلایل و مدارکی هم برای اثبات حرف خود داردند یا خیر .
خیلی ها به خاطر فرار از ایران و رفتن به یک کشور خارجی داستان سازی می کنند .زندانی شدن به خاطر یک مطلب روزنامه دیواری و حتی رفتن پای جوخه اعدام با هیچ منطقی جور در نمی آید .
(علی الخصوص که این شخص یک دختر بچه 16 ساله آن هم از قشر اقلیت بوده)

این چرندیات واقعیت دارد یا نه؟ لابد می گید آره ؟
لابد ماهم باید باور کنیم؟
مایی که حرف رادیو تلویزیون خودمون رو باور نمی کنیم حرف شما رو باور کنیم!
خیلی ابلهید

در آستانه چهل سالگي به نوجواني از دست رفته ات چگونه نگاه مي كني و آيا فكر نمي كني در هاله اي از رويا و واقعيت زندگي مي كني و اين كابوس هاي روزانه و شبانه ات تا آعر عمر با تو ست

مثال این خانم عزیز زیاد هستند. جوانانی که به خاطر هیچ و پوچ قشنگترین دوران زندگی یا کلا زندگیشان را از دست دادند. بارکلا به این خانم که جرات کرد و سرنوشت خودش را نوشت. نمیدانم این کتاب را میشود به فارسی هم پیدا کرد؟

چقدر تاسف آوره وقتی آدم این برخوردای سطحی رو میبینه. واقعیت زندان و زندانیهای سیاسی در ایران را نمیشود کتمان کرد و در اینباره حرف های زیادی هست که باید گفته بشود. هر کدام از ما اگر تجربه مستقیم با این مسئله را نداریم ولی حداقل از طریق دوستان و آشنایان و در و همسایه درباره اش خیلی چیزها شنیدیم پس نمیتونیم چشم و گوشمون رو به این واقعیت ببندیم. البته از طرز نوشتن بعضی از این جماعت کامنت نویس میشه فهمید تا چه اندازه از مسائل روز جامعه شون پرت افتادن. من به سهم خودم از نویسنده این کتاب و همچنین گردانندگان این سایت تشکر میکنم که باعث میشوند تا توجه عمومی کمی هم به سمت این قشر بیصدا جلب بشه متشکرم، بامداد

امیر خان انگار یادش رفته در دهه ۶۰ چطور می گرفتند و می کشتند.
ایشان حتا اگر مطلب این صفحه را هم درست خوانده بود می فهمید که بین خروج نویسنده از ایران تا چاپ کتاب چندین و چند سال فاصله است و هر وصله ای بخواهند به این نویسنده بچسبانند داستان سازی به خاطر فرار از ایران به او نمی چسبد!

درد و رنج مارينا، درد و رنج ايران و ايرانيان است. مردمي اسير استبداد فرهنگي، اجتماعي، سياسي، و....... در نتيجه اسير ناداني و بي خردي، تا آنجاييكه تاريكي شب را و نور خورشيد را انكار ميكنند. من خودم خبر اعدام خيلي از نوجوانان دوست و اشنا در دهه 60 دريافت كردم. هنوز به ياد يك يك انها اشك ميريزم. يكي از انها را از زمان كودكي ميشناختم. همسايه بوديم و دوست. دختري باهوش، زيبا و زرنگ بود. ... در 14 سالگي دستگير شد به جرم داشتن و پخش كردن يك اعلاميه؛ ودر 16 سالگي، در حالي كه محكوميت خود را در زندان ميگذراند، اعدام شد. .... اميد دارم روزي خانواده اش خاطرات او را نشر كنند.

dar javabe agahaye ramin bayad begam niazi nist ke baraye khoroje az iran ketab chap kard
age dastano ba madareke zendan va soe sabeghe erae koni kafiye
dar javabe agahye bamdad ham ma az jamee part nashodim
be jaye inke ye maslae kochiko be kole jamee rabt bedim biaim bebinim moshkel az kojast aya fesad ye nafar baese fesad kol mishe ????
ingone dastan sazia kar bejaie nemibare chon dige doran in harfa gozashte bazi az ma ironia hayatemon zedegimon fekremon hame chimon ba mokhalefat mani peyda mikone aslan shakhsiatemon ba shologh bazio mokhalefat mani peyda mikone kash ye kam naghaad fekr mikardim va har chio sarii bavar nemiakrdim

آقای امیر ممنون از جوابتان. من امروز برای اینکه بی مطالعه حرف نزده باشم رفتم این کتاب را از بارنز اند نوبل خریدم و قسمت هایی از آن را خواندم.
مارینا اینطور که در کتاب آمده سال ۸۲ (میلادی) دستگیر شده، سال ۹۱ با همسر و پسر دوسال و نیمه شان به تورنتو مهاجرت کرده، در سال ۲۰۰۰ شروع به نوشتن این خاطرات کرده و در سال ۲۰۰۵ تصمیم به انتشار آنها گرفته. حالا فرض کنیم همه این خاطرات یا قسمتی از آن دروغ باشد، چیزی که نیاز به اثبات ندارد این است که مسیحیان ایرانی دستکم در آن زمان اگر از راه هایی که خود می دانستند اقدام می کردند برای گرفتن پناهندگی مذهبی اصلا نیازی به داستان سازی نداشتند. تازه اگر زندان رفتن خود را می توانستند ثابت کنند لازم نبود چنین داستان دردناکی بسازند و بعد از ۹ سال آن را مفصل بنویسند و ۵ سال بعد تصمیم بگیرند آن را منتشر کنند. شما واقعا فکر می کنید نوشتن چنین کتابی برای شلوغ بازی و مخالفت است؟ یعنی ذهن نقاد شما واقعا این خاطرات را اینطور که می گویید تحلیل می کند؟ یا فکر می کنید برای پول و شهرت است؟
من که به هر حال امروز به قول معروف کتاب را دست گرفتم. شما هم اگر حوصله دارید فعلا مصاحبه او با معتبرترین رادیو همگانی،غیرتجاری آمریکا را بخوانید و بشنوید تا به زودی نوبت رادیو فردا برسد:
http://www.npr.org/templates/story/story.php?storyId=9984934

آقای امیر ممنون از جوابتان. من امروز برای اینکه بی مطالعه حرف نزده باشم رفتم این کتاب را از بارنز اند نوبل خریدم و قسمت هایی از آن را خواندم.
مارینا اینطور که در کتاب آمده سال ۸۲ (میلادی) دستگیر شده، سال ۹۱ با همسر و پسر دوسال و نیمه شان به تورنتو مهاجرت کرده، در سال ۲۰۰۰ شروع به نوشتن این خاطرات کرده و سال ۲۰۰۵ تصمیم به انتشار آنها گرفته. حالا فرض کنیم همه این خاطرات یا قسمتی از آن دروغ باشد، چیزی که نیاز به اثبات ندارد این است که مسیحیان ایرانی دستکم در آن زمان اگر از راه هایی که خود می دانستند اقدام می کردند برای گرفتن پناهندگی مذهبی اصلا نیازی به داستان سازی نداشتند. تازه اگر زندان رفتن خود را می توانستند ثابت کنند لازم نبود چنین داستان دردناکی بسازند و بعد از ۹ سال آن را مفصل بنویسند و ۵ سال بعد تصمیم بگیرند آن را منتشر کنند. شما واقعا فکر می کنید نوشتن چنین کتابی برای شلوغ بازی و مخالفت است؟ یعنی ذهن نقاد شما واقعا این خاطرات را اینطور که می گویید تحلیل می کند؟ یا فکر می کنید برای پول و شهرت است؟
من که به هر حال امروز به قول معروف کتاب را دست گرفتم. شما هم اگر حوصله دارید فعلا مصاحبه او را با معتبرترین رادیو همگانی،غیرتجاری آمریکا بخوانید و بشنوید تا به زودی نوبت رادیو فردا برسد:
http://www.npr.org/templates/story/story.php?storyId=9984934

این کتاب هم اکنون در آلمان هم به فروش میرسه و من خودم دیروز در کتاب فروشی متوجه اش شدم . اینکه آیا این داستان دروغ یا حقیقیه اصلا مهم نیست . مهم اینه که چنین فجایعی در سرزمین مادری ما جزئی از اتفاقات روزمره مردم شده و به همین خاطر هم بی اهمیت جلوه میکنه و ما نیز مثل همیشه بی تفاوت از کنارش میگذریم . بقولی تا برای خودمون اتقاق نیافته باورش نمیکنیم . این حقیقت که زن ایرانی صدها ساله زیر ظلم و جوره فراموش میشه در مملکتی که مردمانش هنوز بعداز هزار و دویست سال بخاطر امام حسین سینه میزنند و حلوا پخش میکنند . سبز باشید.

دوستان شما حق دارید که وحشیگری های دهه ۶۰ دا باور نکنید، اما با رو شدن مدارکی که از ترس و آبرو پنهان بود، پی به واقعیت خواهید برد.
بازمانده ای از دهه ۶۰

امیر آقای گل،خودتو لو دادی بابا جون! حتی اگر به گمان شما داستان این کتاب دروغبافی هم باشه انقدر مدارک زنده و مرده وجود داره که نمیتونی اونها رو تکذیب کنی. هر چقدر بخوای روی اینا را بپوشونی فایده ای نداره بالاخره یه روز این زخما باز میشن. یک پدر بی فرزند

man monker in nistam ke to zendanhaye ma hich etefaghi nmiofteh ama har tor ba khodam kalanjar miram yek jaye in dastan milange va nemitonam ghabolesh konam eshghe bazpors onam be ghole shoma az noe dahye shasti(60) yekam shayadam kheili ziad gheir vagheiie (not real) jelveh mikoneh ama farmosh nakonim ke emkanati ke dar dakhel kheshvar baraye aghliat haye mohtaram hast kam nist nemonash faaliat meykadeh ghazvin baraye onhast man dige bishtar az in dar in mored comment nemizaram chon fekr mikonam ba comment ham daghe dele bazi ha mesle agaha sohrab ro zendeh mikonam dar kol mamnon az tavajoheton
amir daneshjoye motarez olom siasi tehran

من با احترام به نظر تمام دوستان می خواستم عرض کنم که در مرحله نخست فکر نمی کنم این کتاب بعنوان یک سند تاریخی بچاپ رسیده باشه که در مورد سندیت ان لوزمی به بحث باشه.دوم،در فرهنگ امروزی مردم دنیا،ایده ،فکر پشت زمینه و هدف در یک اثر بعنوان مهم ترین و موثرترین بخش از ان اثر محسوب میشه نه جزئیات اثر.سوم اینکه من فکر می کنم اگر قبل از خواندن این کتاب نقدی به ان وارد کنیم کمال بی انصافی و نادانیست، چه رسد به اینکه نظر شخصیمان را بگوییم. حال انگه خوشبختانه ما ایرانیان نه بی انصافیم نه نادان.
کتاب را بخوانیم.

من به عنوان يك زن به شما افتخار ميكنم كه سختي آن روزها شما را نااميد نكرد و امروز به عنوان يك زن موفق ايراني تلاش ميكنيد كه هويت اصيل خودت را نشان دهي اميدوارم كه در اين راه با كمك خداوند موفق باشي.

من خودم مادرم تعریف میکرد که در همسایگی آنها دختر 16 ساله ای بود که به جرم داشتن یک برگ اعلامیه به اعدام محکوم شد و چند روز بعد یک پاسدار با یک شاخه نبات به در خانه آنها آمده بود و ازدواج خودش رو (بخونید تجاوز) قبل از تیر باران اون دختر بیچاره به آنها تبریک گفته بود.غیر از این هنوز بسیاری از بازمانده ها و خانواده های قربانان و فیلم و عکس از این جنایات هست که نیازی به صغرا و کبرا چیدن نیست.در ضمن چه انتظاری میشه از بعضی ها داشت وقتی تو کشور خودمون هولوکاست رو نفی میکنن؟

کاش گزیده ای فارسی برای دانلود روی اینترنت می گذاشتند

راستی داستان بدون دخترم هرگز یادتان است آدم یاد آن می افته و می گه حیف عمری که با صداقت صرف شد و برای فروش کتاب زندگی 7 و 8 ساله در زندان باید در بدر گشت و با سناریو هایی از این دست روبرو شد و ....

chera bavar nadarid man yek zane shekanje shode sale 60 hastam agar pahamo bebinid bavar nemikonid 700 zarbe kabl be jorme komake mali be ye goroh mokhalef agar bebiny chendeshet mishe ke rejim che mikone

آیت الله محمد گیلانی، که حکم اعدام ها را صادر می کرد، در یک مصاحبه چنین ادعا کرد: "طبق قانون اسلام، یک دختر 9 ساله بالغ به حساب می آید. برای ما تفاوتی میان یک دختر 9 ساله و یک مرد 40 ساله وجود ندارد.". این نظر نمونه ای از وضعیت، طرز فکر و جایگاهی است که یک رژیم تئوکراتیک نسبت به زنان دارد. زنان در موضوع مجازات، با مردان برابر هستند، اما نه در حقوق قانونی شان.

سالها از این اتفاقات می گذره و آن آدمها جای خود را با افراد جدیدی عوض کرده اند. نوشتن خاطرات(راست یا کمی آمیخته با دروغ) بهرحال کار خوبیه. اما باید توجه داشت که مردم می خوان آن اتفاقات رو فراموش کنند و برای همینه که دیگه کسی در ایران بفکر انقلاب دیگه ای نیست. دلم برای کسایی که در آن سالها ظلم و شکنجه دیدن می سوزه ولی واقعیت اینه که انسانها فراموشکارند و چنین کتابهایی برای مردم ایران حداکثر یک اثر تاریخی هستش نه بیشتر.

سلام دوستان
به عنوان کسی که دوران نوجوانیش رو در سالهای دهه 60 گذرونده و بارها دیده که کمیته افرادی رو فقط به جرم پوشیدن جوراب سفید، شلوار جین و آستین کوتاه میگرفتند واقعآ متاسفم برای اون کسایی که با بد بینی کامنت دادن و سندیت کتاب رو زیر سوال بردن. اگه حتی بر فرض محال این کتاب فقط تخیلات نویسنده باشه، وجود چنین جنایاتی بر هیچ آدم بی طرف و بی تعصبی پوشیده نیست و قطعا مشابه این اعمال غیر انسانی بسیار بودن و هنوزم هستند.
به امید آزادی ایران از دست ...

خیانات و جنایات رژیم اسلامی بر کسی پوشیده نیست . من بعد از انقلاب به دنیا آمده ام و از اقوام ما بسیار هستند بی گناه مثل مارینای عزیز که زندانی یا اعدام شده اند .من تا 5 سالگی جهت بازدید از اقوام نزدیک زندانی به زندانهای مختلف رفت و امد داشته ام ...تا در سال 67 عزیزان ما را اعدام کردند . ننگ بر دشمنان ایران

به نظر من این داستان وبسیاری از داستانهای مشابه که گاها رنگ عشق وعاشقی هم چاشنی آن می کنند برای مبارزه با نظام موجودعموما ازروی بی دینی وبی فرهنگی و بی انصافی است وگر نه کدام ایرانی با وجدان وخداپرستی این مزعبلات را که مدام بااشکال گوناگون سرتاسر وبلاک ها وروزنامه هاومجلات صهیونیستی راپر کرده باور دارد . (قاضی شعبه _تهران)

زندگی در این زندان بزرگ برای خیلی ها به تمام معنی کلمه غیر قابل تحمله.
وقتی اونی که اقلیت مذهبی حساب میشه -از دید آیت الله ها-وضعش اینه،پس اونایی که آته ایستن باید چه خاکی به سرشون بریزن؟
سپاسگزارم

متاسفانه کتاب را نخوانده ام چرا که به ان دسترسی ندارم اما از خانمها واقایان نعمت بخاطر سپری کردن بهترین دوران زندگیشان با رنج و اندوه دلجویی می کنم هر چند که در بوجود اوردن این خفقان اندک دخالتی نداشته ام چرا که 27 سال دارم و در زمان انقلاب نبودم.
درباره نسل خودم باید بگویم که اگر امثال سرکار خانم نعمت در زندان اوین شکنجه می شدند و تحقیر می شدند هم نسلان من در کوچه و خیابان و محله و وطن خویش شکنجه می شوند و علی موسوی ها حتی زحمت دلبسته شدن را نیز به خود راه نمی دهند.

خيلي بي دين وخدا نشناسند كساني كه در كمال بي اخلاقي زحمات كساني كه براي دين و استقلال و سربلندي كشور جانفشاني كردند را با اتفاقات نادر و شايد هم غير واقع زير سوال ميبرند . باشد قيامت دير نيست.

سلاخی زار میگریست به قناری کوچکی دل باخته بود

دوست شدن