«هنوز هیچ جواب روشنی نگرفته‏ایم»

ایرج ادیب‌زاده

حسین نورانی نژاد، دبیر کمیته‌ی رسانه‌ی جبهه‌ی مشارکت، از جمله هفده زندانی است که در اعتراض به رفتار ناپسند زندانبانان با زندانیان سیاسی در بند ۳۵۰ اوین اعتصاب غذا کرده است.

در گفت‌وگویی تلفنی با پرستو سرمدی، همسر حسین نورانی نژاد، از وی درباره‌ی آخرین وضعیت حسین نورائی نژاد و دیگر زندانیان اعتصاب کننده پرسیده‌ام.

پرستو سرمدی در کنار حسین نورانی نژاد

خانم سرمدی، آخرین خبرهایی که دارید چیست؟

ما متأسفانه امروز هم از عزیزان‏مان که در اعتصاب غذا هستند هیچ خبری به‏دست نیاورده‌ایم. علی‏رغم این‏که دیروز به ما قول دادند که امروز امکان تماس را برقرار می‏کنند، ولی ما هم‏چنان از صبح منتظریم. هنوز همسر من و بقیه‏ی زندانیان تماس نگرفته‏اند و ما نمی‏دانیم آنها در چه وضعیت جسمی‏ای به سر می‏برند.

برخی گزارش‏ها حاکی از آن است که تعدادی از زندانیان در وضعیت وخیم جسمی به‌سر می‌برند. بعضی از آنها را به بیمارستان زندان منتقل کرده‏اند. بعضی‏ نیز حاضر نشده‏اند به بیمارستان بروند و به‏خصوص وضعیت مجید توکلی خیلی بحرانی گزارش شده است. آیا شما اطلاعی در این زمینه دارید؟

خیر؛ خبرهای ما در همین حدی است که چهارتن از زندانیانی که اعتصاب غذا کرده‌اند چندروز پیش به بهداری اوین رفته‏اند و برگشته‏اند. در مورد آقای توکلی خبری نشنیده‌ام. چون همان‏طور که گفتم، ارتباط ما با زندانیان قطع است و امکان این‏که خبری بگیریم وجود ندارد.

نگرانی‏مان هم از بابت وضعیت جسمی عزیزان‏مان است. چون آنها از سه‏شنبه‏ی هفته‏ی گذشته در اعتصاب به‏سر می‏برند. یعنی یک هفته از اعتصاب آنها می‏گذرد و این می‏تواند برای آنها خیلی خطرناک باشد.

خواسته‏های‏شان هم خواسته‏های بسیار کمی است. آنها فقط خواستار بازگشت به بند عمومی و برخورد با زندانبانان خاطی شده‏اند. نمی‏دانم چرا مسئولین زندان با این خواسته‏های کوچک، چنین برخوردی می‏کنند که سلامتی و جان عزیزان ما به‏خطر بیفتد و حتی ما نتوانیم با آنها تماس بگیریم تا ببینیم در چه وضعیتی هستند.

پرستو سرمدی در میان خانواده‌های تجمع کننده مقابل دادستانی

خانواده‏ها هم دست به اعتصاب غذا زده‏اند. اگر ممکن است در این زمینه هم توضیح بدهید.

بله؛ اعتصاب خانواده‏ها هم ادامه دارد. به این دلیل که ما هیچ جواب روشنی نگرفته‏ایم. یعنی علی‏رغم این‏که آقای آبایی، روز شنبه به ما قول دادند که پی‏گیری می‏کنند و دیروز هم معاون دادستان به ما گفتند که امکان تماس را برقرار می‏کنند، تا‏کنون هیچ اتفاق خاصی در این مسیر نیفتاده است. به همین دلیل خانواده‏ها هم اعتصاب غذا کرده‏اند.


تنها نگرانی ما این است که یک هفته است که از عزیزان زندانی‏مان بی‏خبریم. در حالی که آنها خواسته‏های خیلی کوچکی داشتند، اما مسئولین به جای برخورد با زندانبانان خاطی که رفتار بسیار ناشایستی داشته‏اند، گروهی از زندانی‌های سیاسی را بدون دلیل به انفرادی برده‏اند. در حال حاضر هم آنها در اعتصاب غذا هستند و هیچ اقدامی از طرف زندان و دادستانی برای این‏که تغییری در این شرایط به‏وجود بیاید، صورت نمی‏گیرد.

بی‏خبری باعث شده این نگرانی در ما به‏وجود بیاید که لابد وضعیت جسمی آنها باید خیلی بد باشد که اجازه نمی‏دهند ما ازشان اطلاعی به‏دست بیاوریم.

با توجه به بی‏خبری‏ از زندانیان‏تان، چه انتظاری از مجامع بین‏المللی دارید؟

اولین انتظار من از قوه‏ی قضاییه ایران است که مسئولیت سلامتی عزیزان ما در دست ایشان است. یعنی مسئولیت با آنها است. فعالین حقوق بشر در دنیا هم تاکنون لطف داشته‏اند؛ به‏‏خصوص هموطنان عزیزمان که آنها نیز طی این مدت چند اعتصاب غذا داشته‏اند و یک هفته روزه‏ی سیاسی اعلام کرده‏اند.

این حمایت‏ها می‏تواند در این جهت کمک کند که مسئولین قضایی متوجه بغرنجی شرایط عزیزان ما بشوند و زودتر فکری به حال این مسئله بکنند. امیدوارم این وضعیت به‏زودی تغییر کند و ما از حال عزیزان‏مان باخبر شویم.

خانواده‏ها هم بسیار نگران هستند. آنها در اعتصاب غذا به‏سر می‏برند و به خاطر بی‏خبری‏ از عزیزان‏شان، وضعیت روحی نامناسبی دارند.