استفاده از بمب‌های خوشه‌ای را ممنوع کنید!

طاهر بن جلون / شهرزاد سامانی

طاهر بن جلون نویسنده فرانسوی

سازمان دیده بان حقوق بشر، فیلم مستندی درباره تاثیرات کشنده بمب های خوشهای که در ویتنام، کوزوو، عراق و در حال حاضر در لبنان استفاده می شود، تهیه کرده است. این بمب ها در زمین کاشته می شوند و طی سال ها مردم عادی را تکه پاره می کنند و می کشند.

این دیو بدنهاد که به آن "پاک کننده" یا "هوشمند" می گویند نه تنها قادر است سلاح‌های پیچیده کشتار جمعی بسازد بلکه می تواند سلاح های ساده ای نیز بسازد که زرنگ است و قدرتی شیطانی دارند؛ مثلا بمب های خوشه ای که از صدها بمب کوچک تشکیل شده اند و هرکدامشان می تواند به نوبه خود کشنده باشد.

باید به این موضوع فکر کرد. این یک مسئله اقتصادی است: در هر محموله سفارش خارجی سلاح های بزرگ، تعدادی مین کوچک هم فرستاده می شود که در زمین می کارند و بچه ها روي آن بازی می کنند و می میرند. بعضی از این مین ها همان لحظه عمل نمی کنند، اما همان جا آماده انفجار می مانند تا دست و پای کسی را قطع کنند و یا فقط کسی را بکشند.

جنگنده ای که بر فراز خاک دشمن پرواز می کند، چند بمب عادی می اندازد که با چتر نجات مثل باران به زمین فرود می آیند. این بمب ها را الزاما همه نمی بینند، دستکم بچه ها کم تر متوجه آن می شوند، اما به این دلیل که برای کشتن، ساخته شده اند، به وظیفه شان عمل می کنند. این بمب ها باید بکشند اما نه الزاما در همان روزی که به زمین فرود می آیند.

عکس برگرفته از: سایت نشریه اسپرسو

به یاد دارم در گزارشی که استفاده از بمب های خوشه ای را منع کرده بود از سیاستمداری نقل شده بود که این سلاح ها "یک شگفتی کوچک اند، چنانکه ما را وادار می کنند که پول خرج کنیم و بمب و مهمات بخریم". این ها کلماتی ساده و روشن بودند. این مرد که احتمالا بچه دارد و زندگی خانوادگی عادی دارد، آموخته است که نباید خودش را درگیر دلسوزی های اخلاقی بکند.

سازمان دیده بان حقوق بشر، فیلمی چند دقیقه ای بدون شرح تهیه کرده است. فقط کافی است که به این تصاویر نگاه کنید تا بفهمید که این سلاح ها از همه خطرناک ترند چون، موذی، ساکت، فروتن و به موقع خودش، کشنده اند.

بمب های خوشی که در جنگ جهانی دوم، در سال 1967 در ویتنام، در سال 1999 در کوزوو، در سال 2003 در عراق و اخیرا در سال 2006 در لبنان مورد استفاده قرار گرفت، به‌طور خاص، توسط دولت ها خریداری می شود که با آرامش روی کشورهای در جنگ، ریخته شود.

قوانین بین المللی استفاده از این بمب ها را ممنوع نکرده است. همه می دانند که دیر عمل کردن این بمب ها، به‌طور خاص مردم عادی را نشانه گرفته است.

هفتاد کشوری که صاحب این سلاح هستند (ایالات متحده آمریکا بیش از یک میلیارد بمب خوشه ای دارد)، از این نظر مشکلی ندارند. این مشکل صدها هزار خانواده ای است که در دوران جنگ یا حتی بعد از جنگ، اعضای خانواده شان را از دست می دهند.

به این ترتیب میلیون ها بمب کوچک در صف انتظارند تا لحظه انفجارشان در آسیای جنوب شرقی، آفریقا، افغانستان و خاورمیانه، سر برسد.

بعد از پخش فبلم سازمان دیده بان حقوق بشر، در جریان جنگ تابستان 2006، اسرائیل چهار میلیون بمب خوشه ای روی لبنان ریخت. گروه های شناسایی سازمان ملل، 359 مکان را در لبنان پیدا کرده اند که این بمب ها در آنجا استفاده شده است.

بیش از 100 بمب، هنوز منفجر نشده است. جنگجویان حزب الله هم به نوبه خود بمب خوشه ای ساخت چین را روی شمال اسرائیل ریختند.

اگر افراد عادی دیگر نمی خواهند که قربانی شوند، باید لباس نظامی بپوشند و تن به تن مبارزه کنند. اما این روش بربرهاست، اگرچه دولت ها و تجار اسلحه شان نشان داده اند که هیچ مشکلی برای اینکه مثل بربر ها رفتار کنند، ندارد.

ممنوع کردن این سلاح ها باید عادی تلقی شود. برای ممنوع کردن این سلاح ها هیچ احتیاجی به توضیح دادن نیست. اما کشورهایی که این سلاح ها را دراختیار دارند، نمی خواهند از از داشتن این سلاح کشنده، محروم شوند؛ سلاحی که مرگ آنی را به مرگی تدریجی تبدیل می کند.

اتحادیه اروپا باید پا به میدان بگذارد و این موضوع را در راس موضوعات خود بگذارد و تلاش کند تا استفاده از این سلاح که می تواند تا ابد انسان ها را به کام مرگ بکشاند، ممنوع کند.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

منبع: تشریه‌ی اسپرسو، 1 فوریه 2008 [+]