من فکر میکنم کتاب هفت دات کام به این دلیل کتاب بی نظیری است که از فورم وبلاگ برای اولین بار به شکل عیر معمول استفاده کرده است. بنابراین نباید توقع داشت که با یک وبلاگ روبرو باشیم. ما با یک وبلاگ فرضی روبرو هستیم. یعنا همانجوری که بهروز شیدا در یکی از مصاحبههایش گفته است مجموعه ای از مطالب کوتاه و بلند. در حالی که مطالب بلند در یک وبلاگ واقعی جایی ندارد. مطلب دیگری که باید در نظر گرفت این است که معلوم است که ددر یک وبلاگ فرضی نویسنده جای خواننده مینویسد. وگرنه که وبلاگ فرضی نبود . وبلاگ فرضی بهروز شیدا کاملاً فرضی است. بزرگترین حسن کتاب همین است.

تفاوت یک وبلاگ با کتاب در چیست؟
کتاب ِهفت دات کام ِبهروز شیدا توانسته در این عرصه نمایشی از انسجام یک گفتمان انسانی را بسط بدهد.
وبلاگها هنوز نتوانسته اند در پسزمینۀ متنوع ورنگارنگ خویش از حیات وممات روزانه فراتر بروند.
تقسیم بندی های این کتاب راز گشودنِ بسیاری از رازهاست که آدمی مدام با آنها درگیر بوده وهست. شکل ومحتوا در این کتاب قفل وکلیدند.
ضرورت چنین شکلی از بیان ِاندیشگی که فرم ِ کتاب هفت دات کام را تشکیل می دهد در واقع نیاز بسیاری از وبلاگهای موجود در دنیای مجازیست که قادر نیستند ارتباطی درونی شده و طولانی تر از تی وی ها با مخاطب ایجاد کنند.
بهروز شیدا توانسته است بار ِسنگین ِاندیشه را در شئی یادگار ِعتیق چنان بگنجاند که باری دیگر جانی نو بگیرد و خواننده را همگام خود کند.
او توانسته است کتاب کلاسیک شده را مدرن کند و به این طریق جذابیت ِخواندن و تعمق را غنی تر سازد.
هفت دات کام یک وبلاگ فرضی از بهروز شیدا شگفت انگیز است.
مهدی رودسری

من اين کتاب را خريدم و در همان مقدمه ی کتاب جمله ای کوتاه ديدم که نشان از بی سوادی نويسنده داشت. "ویژه­گی­های این وبلاگِ فرضی اما، چیستند؟" جناب آقای نويسنده در همين جمله کوتاه به جای فعل سوم شخص مفرد (چيست) از فعل سوم شخص جمع (چيستند) استفاده کرده است. حالت صحيح اين جمله چنين است: "ویژه­ گی­ های این وبلاگِ فرضی اما، چیست؟"

نظر بالا خود از بی-سوادی کسی خبر می دهد که این کامنت را گذاشته است. در مقابل ویژه گی ها هم می توان فعل جمع چیستند را گذاشت هم فعل مفرد چیست را. شما را به چند کتاب رجوع بدهم؟ واقعاً که.

با تشکر از آقای غیاثی. می خواستم دو مسئله را در مورد مطلب ایشان بگویم. به نظر من عبارت در همین زمینه به ترتیبی که بهروز شیدا در کتاب خود به کار برده است درست است. چون بهروز شیدا با هراس ها و پرسش هایی که انتخاب کرده است مطلب اول را نوشته است. دوم اینکه به نظر من معرفی فهرست وار کتابهایی مثل مرگ مرا خواهد یافت یا کتاب مستطاب آشپزی ضعف کتاب نیست. اینجور مطالب را باید در چهارچوب فورم کتاب و در ارتباط با مطالب دیگر در نظر گرفت.

کتاب هفت دات کام بدلیل فورم غریبش درخشانترین اثر بهروز شیدا تا کنون است که پیش از این نیز با پشتکار و دانش عمیقش اثار درخشانی نوشته است.

حاج احمد آقا! لطفاً به چند کتاب رجوع بده ما را! من اين نظر را از قول زنده ياد پرويز ناتل خانلری و کتاب دستور زبان فارسی او گفتم. کتاب های مرجع شما کدام است؟

به گمانم بهروز شیدا بهتر است کمی واقع بینی و فروتنی نظری پیشه کند و خود را مولف بخواند و نه نویسنده. شیوه ی سخن گویی و نوشتن او چنان است که گویی او خود پرورنده و آفریننده ی این اندیشه هاست، حال آن که چنین نیست و او همچون همه ی ما بازگوینده و بازرساننده ی اندیشه های دیگران است و به بازگفتی ساده تر، ما، ازجمله بهروز شیدا، همه نقال ایم و باید با فروتنی تمام به این نقش خود اعتراف کنیم و همچنان که از اندیشه آفرینان می آموزیم از نگاه فروتنانه ی ایشان به جهان و شناخت انسانی نیز بیاموزیم و از هیاهو و کشیدن شکل مار بپرهیزیم.

با سلام
با نظر آقای رودسری موافقم. کتاب هفت دات کام کتاب شگفت انگیزی است. 4 دلیل برای این شگفت انگیز بودن هست. دلیل اول هراس ها و پرسش هایی است که آقای شیدا مطرح کرده اند. دلیل دوم این است که آقای شیدا نظر های خیلی مختلفی را که در بارة این هراس ها و پرسش ها وجود دارد با خونسردی مطرح کرده اند. دلیل سوم اینکه آقای شیدا در جایگاه خواننده وبلاگ خود هم ظاهر می شوند (این خیلی عالی است) دلیل چهارم اینکه ضمن اینکه فورم وبلاگ را انتخاب می کنند یک فورم جدید برای وبلاگ مطرح می کنند.
برخلاف نظری که آقای غیاثی مطرح می کنند کتاب هفت دات کام در فورم دیگر تمام خاصیت خود را از دست می داد. در ضمن بر خلاف چیزی که آقای غیاثی گفنه اند. تمام مطالب کتاب هفت دات کام تاریخ دارند.
باتشکر

3-4 تا مصاحبه در این کتاب است که خود نویسنده محترم اعتراف کرده در جاهای دیگر آمده بوده.
اسم این کارها کتابسازی است. اما اینمورد خاص یعنی نویسنده و ناشر شریک میشوند تا به خریدار بیچاره جنس بنجل بیاندازند.

تبصره: مجموعه آثار نویسندگان بزرگ را ناشران به مناسبتهایی برای مریدان یا محققان جمع و چاپ میکنند.

اين همه های و هوی برای هيچ! من را با اين مزخرفات به خريد کتاب ترغيب کرديد و الان که بيش از نيمی از کتاب را با اکراه خواندم می بينم که مفت گران است و حيف وقت و پول که صرف اين کار شد. موضوع و مضمون اش بکار نمی خوره، نثر و سبک اش هم که قربان شش کلاس سواد (اشاره ای که مهران در بالا کرده در مورد فعل جمع دقيق و درسته) مطالب را هم قاطی پاتی سر هم کرده و مثلاً خيال کرده کتاب نوشته. در ضمن همه مقاله های کتاب از اول تا آخر اقتباس است و وحشتناک بوی ترجمه ميده اونهم ترجمه بد.
آقای غياثی، عمو رفيق بازی و نون قرض دادن هم حدی داره!

من از بعضی از این کامنتها چیزی نفهمیدم جز اینکه این کامنت گذارها کتاب را نخوانده اند. وقتی نویسنده در مقدمه اعلام کرده که بعضی از این مطالب ترجمه است مچ گیری و اصرار به اعتراف گیری از نویسنده که بعضی از این مطالب مال خود خود نویسنده نیستند چه معنایی دارد!
کجای کتاب بهروز شیدا ادعا کرده اینها همه نظرات و مطالب خودش است؟ ویژگی محوری این کتاب این است که میخواهد نظرات و پاسخهای متفاوت دیگران را در کنار تعدادی از مطالب خودش کنار هم جمع کند. اگر این نکته فهمیده نشده، آنهم علیرغم اشاره های مکرر در مقدمه دیگر مشکل بهروز شیدا نیست.
این که مقالات و مصاحبه هایی که قبلا چاپ شده در یک مجموعه چاپ شوند کجایش کتابسازی است. چند صد تا نمونه لازم است چه به زبان فارسی و چه زبان های دیگر که دوستان متوجه شوند این بسیار معمول است و فقط هم منحصر به اقدام ناشران برای جمع آوری کار یک نویسنده نیست.
آین کتاب چه از نظر فرم و چه از نظر محتوا یک پدیده است و نشان خلاقیت و ذهن جستجو گر نویسنده ای است که در هر کتابش چیزی نو ارائه می کند.

آقای کاظم، اگر کمی دقت در خواندن به خرج می دادید، توهین نمی کردید و نمی گفتید: مزخرف. در پیشانی مطلب آورده ام: «در یادداشت زیر بیش‌تر از منظر فرم [!!! توجه می فرمایید؟ از منظر فرم] به این کتاب پرداخته‌ام.»

ناصر جان آخه فرم اش هم که بيشتر دِفرمه است! ببين عمو جان، فرم يا همان شکل يا صورت، ساختار بنيادی يک اثر و قالب بيرونی آن است. خب؟! شکل (به قول تو فرم) يا قالب مکانيکی - mechanic form است يا قالب انداموار - organic form . در قالب مکانيکی از شکل های خاص برای بيان موضوع های خاص استفاده می کنند. يعنی چه؟ يعنی اينکه شکل مقدم بر محتوا و حتی جدا از آن است. در قالب انداموار محتوا در واقع شکل خاص خود را به وجود می آورد. يعنی چه؟ يعنی اينکه قالب زائيده موضوع و شکل طبيعی اثر است و يا پا به پای موضوع رشد می کند و کامل می شود.
حالا کسی که موضوع و محتوا را پيشاپيش معين و مشخص کرده و موضوع خاصی در ميان نيست بلکه مثل خورجين دراويش همه چيز توش پيدا ميشه (درست مثل همين کتاب مورد نظر که هم تأليف هم ترجمه و هم گفتگو و هم نقد و هم...-ماشالله- توش پيدا ميشه) ديگه که نمی تونه شکل/ فرم خاص و بديعی به اثر بدهد که حالا تو بخواهی درباره اش چيزی بنويسی و بعد هم بگی خوب نقدش کردم ها!. بدبختانه بعضی! يهو ميشن ناقد، يهو ميشن مترجم، يهو ميشن نويسنده. آخه نقدنويسی هم ابزاری داره عمو.
البته بگذريم که اگر اين الفبای ابتدايی فرم و درونمايه اثر را برای بهروز شيدا بگی، هاج و واج می شود و حداکثر می پرسه: هان هندوانه کيلويی چنده؟!

برای اطلاع آقای کاظم و مهران:
در فارسی برای فاعل جمع بیجان فعل مفرد هم به کار میرود هم در موارد زنده انگاری و هم در موارد دیگر و کتابهای فارسی هم پر است از این موارد.
برای اطلاع بیشتر و دقیقتر این دوستان را رجوع میدهم به مقاله ای تحقیقی به زبان انگلیسی در این زمینه که با مثال های متعدد از متون معاصر فارسی و اشاره به دستور نویسان ایرانی و غربی به استفاده از فعل مفرد برای فاعل جمع بیجان و مواردی که این قاعده شکسته میشود، پرداخته است. بعلاوه ممنون میشوم که آقای مهران که به آقای خانلری رجوع میدهند شماره صفحه را هم بدهند. چون آقای خانلری از قضا اشاره ی مشخصی به این نکته در کتاب دستور زبان فارسی شان نمیکنند.
اما مقاله:
The usage of singular verbs for inanimate plural subjects in Persian by Forogh Hashabeiky
Published in Orientalia Suecana, vol. LVI , 2007, Uppsala, Sweden

سلام
کتاب بهروز شیدا را پیش از معرفی شما خوانده بودم. دست مریزاد دارد.
محتوایی که فرم مناسب خود را پیدا میکند و مثل تمام آثار برجسته بلافاصله فرم خود را میشکند. به همین دلیل است که برخلاف یک وبلاگ معمولی مطالب بلند هم در آن هست، اگر قرار بود تمام و کمال وبلاگ باشد که خوب وبلاگ درست میکرد.