یک دنیا، یک عشق، یک قانون، یک زبان، یک ... و پایان چنگ و نفرت.

ن زبان انگلیسی نزدیک به ٦٠٠ ساله که داره به لغت هاش اضافه می کنه...اول از آلمانی ها گرفت بعد توی رنسانس از ایتالیایی ها، توی قرن ١٧ از فرانسوی ها و از همه بیشتراز مستعمره ها... وقتی هم سکاندار انقلاب صنعتی شد چون زمینه داشت برای هر چی که ساخت اسم هم گذاشت... چه بخواهیم چه نخواهیم همین حالا رساترین زبان جهانه.

آن دسته از منتقدین که میگویند زبان انگلیسی محصول استعمار است خوب است به این نکته توجه کنندکه همه وسایل مدرن مثل قطار، کشتی بخار، تلگراف و این روزها موبایل و کامپیوتر و اینتر نت و هرچه که غرب ساخته زمانی برای پیشرفت اهداف استعمار بود وهنوز هم اینطور می باشد. شاید به توان گفت اگرهمه این تکنولوژی مفید است پس استعمار هم باهمه بدی هایش و جنایاتش و نیات سوداگرایانه اش، اعمالش جای دوری نمی رود و به نفع بشرخواهدشد مثل این زبان کامل
بین المللی!

دمتان گرم

کسی نیست به ایرانیها بگوید گه زبان زمخت شبانی فارسی به خاطر معاشرت و استفاده از زبان غنی عربی بود که تبدیل شده بود به زبان درباری امپراطوریهای هند و عثمانی و کشورهای آسیایی دیگر!

منظور بدون نام چیه؟ کی درباره زبان فارسی حرف زد؟ اگر چیزی ننویسی، کسی چیزی نمیگه.

به یک نفر گرامی:

اگر با داشتن یک دنیا (یک سرزمین، یک کشور) و یک زبان و یک فرهنگ، صلح در میان مردمان آن دیار برقرار می شد پس چرا این همه جنگهای داخلی در میان اقوام و ساکنان هر کشوری وجود داشته و هنوز هم دارد؟

لطف و زیبایی زندگی و طبیعت به تنوع آن است و گرنه باید می گفتیم یک فصل، یک آب و هوا، یک جور گل، یک نوع درخت، یک رنگ ... که در آن صورت خیلی کسالت بار می شد.

و بدون نام عزیز، از کی تاحالا زبان غیر قابل انعطاف عربی (که به هر حال زبان پیشرفته و محترمی است) شده "نرم و لطیف" و زبان "شبانی" پارسی شده "زمخت"؟

تمامی زبانها، بخصوص زبانهای همسایه و نزدیک مرتباً در حال بده و بستان و تکامل یافتن به کمک یکدیگر بوده اند و خود زبان عربی نیز کم از زبانهای دیگر واژه و لغت و کلمه به عاریت نگرفته.

در عربی که زبانی است بسیار مبتنی بر قواعد، و اساتید آن به راحتی می توانند برای پدیده های وارداتی برابر "اصیل" ابداع کنند، در معادل گزاری برای اصطلاح فنی الکتریسیته، از واژه "کهربا" که صد در صد پارسی و ایرانی است کمک گرفته اند هر چند اساتید محترم ایرانی زبان پارسی تا همین چند دهه پیش مرتباً از زبان عربی یاری می جستند!

اصولاً هر زبانی در هر جای دنیا، وقتی در روستا و میان کشاورزان و شبانان و مردم عادی به کار می رود ظاهری زمخت دارد و با آنچه شهرنشینان به کار می برند خیلی تفاوت دارد. در عین حال، به خاطر حضور رسانه های تصویری و صوتی، ما چندین دهه است که تنها گویشی خاصی از فارسی تهرانی را به عنوان معیار اصلی زبان پذیرفته ایم در حالیکه تا پیش از آن چنین معیاری الزاماً وجود نداشت که تمامی گستره پهناور ایران یک گویش خاص را به نادرست به عنوان گویش "برتر" بپذیرند چون مورد تایید مرکز قدرت و پایتخت بوده است.