شکوفایی موسیقی پاپ ایرانی

محمود خوشنام

سال‌های دهه‌ی ۲۰ و ۳۰ خورشیدی همپای دگرگونی‌هایی که در ترانه‌پردازی‌های سنتی پیش آمد و در برنامه‌های پیشین به آن اشاره کردیم، حوزه‌ی دیگری در جامعه‌ی موسیقی ایران سر برآورد که با نشو و نمای شتابنده به زودی به یکی از فراگیرترین حوزه‌های موسیقی‌یایی تبدیل شد.

این همان موسیقی پاپ ایرانی است که خیلی‌ها جواد بدیع‌زاده را پدید‌آوردنده‌ی آن به شمار می‌آورند.

ولی واقعیت این است که اگر هم بدیع‌‌زاده گام نخست را برداشته باشد دیگرانی نیز هستند که در رشد گسترده‌ی آن نقشی کارساز ایفا کرده‌اند.

از جمله می‌توان به حمید قنبری و جمشید شیبانی یاد کرد که هر دو تحصیلکرده‌ی هنرستان هنرپیشگی بودند و ترانه‌‌خوانی را با پیش‌پرده‌خوانی‌های تئاتری آغاز کرده‌اند.

حمید قنبری، دوبلور، بازیگر و آوازخوان

حمید قنبری خود می‌گوید می‌خواسته است با خواندن قطعات تازه‌ای که آن‌ها را نشاط‌‌انگیز می‌نامیدند تنوعی در موسیقی روز به‌وجود بیاورد.

او با همین نیت، ترانه‌ی اسپانیایی لاپالوما را که پرویز خطیبی شعری روی آن گذاشته بود، خوانده است.

متأسفانه دوبله‌ی فارسی لاپولاما را در اختیار نداریم و تکه‌ای از نسخه‌ی بدون کلام آن را در این برنامه پخش می‌کنم.

جمشید شیبانی از دوبله‌ی آهنگ‌های خارجی چیزی نمی‌گوید بلکه می‌گوید ملودی‌های ایرانی را با ریتم‌های فرنگی پیوند می‌زده است و همین کار خود را شالوده‌ای برای موسیقی پاپ ایرانی می‌داند.

شیبانی چندی بعد به آمریکا رفت و پس از چند سال با دست پری از ترانه‌های ترکیبی بازگشت.

این آهنگ‌ها که با یک ارکستر نسبتاً بزرگ اجرا شده در پنج صفحه‌ی گرامافون به ضبط در آمده است.

به هر تقدیر حمید و جمشید شاید بی‌آن‌که خود بدانند راهی را که بدیع‌زاده گشوده بود، هموارتر ساختند و زمینه را برای رشد و بارآوری‌های آینده‌ی موسیقی پاپ ایرانی فراهم آوردند.

بخشی از ترانه‌ی «سیمین‌بر» از جمشید شیبانی را که با دو صدا بازخوانی شده است، در این برنامه پخش می‌کنم.