ادوارد گریگ، آهنگ‌ساز «پرگینت»

محمود خوشنام

ادوارد گریگ (Edvard Grieg) را می‌توان بی‌هیچ تردید، مهم‌ترین و تاثیرگذارترین آهنگ‌ساز نروژی در نیمه دوم قرن نوزدهم به شمار آورد.

او نیز چون همتایان روسی و چک‌اسلواکی خود یعنی گرین‌کا، اسمتانا و دورژاک موفق شد غالبی سازگار برای بین‌المللی ساختن موسیقی سرزمین خود پیدا کند.

گریگ از شش سالگی نواختن پیانو را آموخت و ۱۶ ساله بود که در کنسرواتوار لایپزیک در آلمان، به تحصیل موسیقی پرداخت.

تندیس ادوارد گریگ در نروژ

او در بازگشت به نروژ آهنگ‌سازان جوان نروژی را گرد هم آورد تا فکری برای آینده موسیقی سرزمین خود کنند. چندی بعد ایبسن، نمایشنامه‌نویس معروف نروژ، از او خواست برای نمایش «پرگینت» او موسیقی بنویسد.

دیداری با فرانس لیست در ایتالیا، اعتماد به نفس را در گریگ تقویت کرد و او را به آفرینش قطعات بسیار دل‌انگیز برانگیخت.

او برخلاف بسیاری از آهنگ‌سازان هم‌زمان خود، سمفونی یا اپرا ننوشت، در عوض انبوهی سوییت و قطعات کوچک آفریده است که غالباً ملهم از ترانه‌های بومی نروژی است.

ادوارد گریگ، آهنگ‌ساز نروژی

تمام گروه‌های موسیقی سنتی که خواسته‌اند در فضای عرفانی مولوی پرواز کنند، نی را وسیله‌ی جولان فکری خود قرار دادند. طبیعی هم همین است.

مولوی هم خود نی را واسطه قرار می‌دهد تا شرح درد اشتیاق را برای سینه‌های شرحه شرحه از فراق باز بگوید.

به‌کارگیری نی هم البته بستگی به سلیقه آهنگ‌ساز دارد. گاه به صورت سنتی و معمولی است و گاه دیدگاه نویی را عرضه می‌کند.

فرانس لیست، نوازنده پیانو

کاری را که محمد اقبال، بنیان‌گذار گروه اهورا در اتریش کرده است. او شرح اشتیاق نی بریده شده از نی‌زار را به‌صورت تکنوازی نی بر روی باخان ثابتی از نی یا نی‌های دیگر قرار داده و دو صدایی دلپذیری میان آن‌ها پدید می‌آورد.