خاموش کردن زنان

نیویورک تایمز

محمود احمدی‌نژاد، رييس جمهور ايران، و متحدان تندروی او عليه آمريکا و ساير «دشمنان» خارجی شعار می‌دهند اما کسانی که آن‌ها حقيقتاً از ايشان هراس دارند، شهروندان خودشان هستند.

رييس جهمور و اطرافيان‌اش روز به روز از بيم باختن انتخابات ماه آينده‌ی مجلس و انتخابات رياست جمهوری، عصبی‌تر می‌شوند. راه حل بزدلانه‌ی آن‌ها چی‌ست؟ دور کردن رقبای بالقوه از صندوق‌های رأی و خاموش کردن هر کسی که ممکن است صدای مردم ايران باشد – مانند «زنان» برجسته‌ترين مجله‌ی زنان کشور، و شهلا شرکت مدير مسئول شجاعِ آن.

دولت هفته‌ی پيش مجله‌ی زنان را توقيف کرد.

آقای احمدی‌نژاد – با حمايت ملاهای محافظه‌کار ايران – در انتخابات سال ۲۰۰۵ با وعده‌های اصلاحات اقتصادی و پايان دادن به فساد سياسی پيروز شد. او در تحقق هر دو وعده‌اش ناکام مانده است. در دوره‌ای که هر بشکه نفت ۱۰۰ دلار قيمت دارد، مردم ایران هنوز با کمبود غذا، بيکاری فراوان و تورم سرسام‌آور دست و پنجه نرم می‌کنند.

او تلاش کرده است با تهديد اسراييل، انکار هالوکاست و رويارويی با شورای امنيت سازمان ملل بر سر آرمان‌های هسته‌ای ايران،‌ توجه مردم را از اين شکست‌ها دور کند. ايرانی‌ها به اين سادگی فريب نمی‌خورند.

تنها از ترس همین، احمدی‌نژاد و متحدان‌اش به شوراهای تأييد صلاحيت فشار می‌آورند تا تعداد بسيار بيشتری از اصلاح‌طلبان و ميانه‌روها را از انتخابات دور کنند. هم‌اکنون شمار فراوانی از اصلاح‌طلبان رد صلاحيت شده‌اند. بنا به آمار دولت، ۸.۱۶ درصد از داوطلبان فعلی نمايندگی مجلس زنان هستند. و اين رقم از رقم ۹.۸۹ درصد چهار سال پيش کمتر است. بعضی از زنان اکنون در فکر این هستند که با ارايه‌ی فهرستی که تماماً از ميان زنان باشد وارد مبارزات انتخاباتی شوند – و دولت را به چالش بگيرند تا ببینند می تواند شر همه آن‌ها را از سر خود کم کند یا نه.

دستور توقيف مجله‌ی «زنان» تاره ترین تصمیم شوک آور و نشانه‌ای است از اين‌که چقدر آقای احمدی‌نژاد و ملاها از هر گونه بحث و نظری می‌هراسند. اين تصمیم بايد بلافاصله معکوس شود.

خانم شرکت، زنی است که سابقاً يک انقلابی مذهبی بوده و اکنون تبديل به يک فمينيست عمل‌گرا شده است. او شانزده سال است که مجله‌ی زنان را باز نگه داشته و تا به حال ۱۵۲ شماره از اين مجله را منتشر کرده است. او توانسته بود در این مدت بدون اين‌که صريحاً ملاها را به خشم در آورد خوانندگان‌اش را آگاه کند. بنا به گزارش‌هايی که از ايران می‌رسد، مقامات گفته‌اند که مجله «مخل امنيت روانی جامعه» است چون «تصويری سياه» از زنان ايرانی نمايش می‌دهد.

حقیقت اين است که اين مجله با ارايه‌ی مقالاتی درباره‌ی بهداشت زنان، آداب رفتار با کودک و همسر، مسايل حقوقی، ادبيات و دستاورد‌های زنان به آن‌ها احترام گذاشته و آن‌ها را ارج می‌نهاد. در يکی از مقالات اخير آمده بود که قوانينی که در کشورهای اسلامی به زنان موقعيتی نابرابر می‌دهند فاقد توجيه در شريعت اسلام هستند و می‌توان آن‌ها را تغيير داد. تنها تهديد روانی که مجله‌ی زنان ايجاد کرده بود مقابله با درک اقتدارگرا و ضد-زن رژيم از آسیب شناسی جامعه بود.

آقای احمدی‌نژاد شايد بتواند بحث و گفت‌وگو را چند صباحی دیگر خفه کند. اما اگر ملاهای ايران فکر می‌کنند که روش او باعث قدرت یافتن کشور است، مردم ايران را نشناخته‌اند.

---------------
برای متن انگلیسی سرمقاله نیویورک تایمز اینجا را ببینید