«اسانلو در معرض یورش شعبان بی‌مخ‌ها»

اردوان روزبه

در حالی که در چند روز پیش، کمپین حقوق بشر در ایران اسنادی را در مورد محکومیت و مدارک و مستندات حکم صادره برای برادران علایی و خانم سیلوا هارتونیان منتشر کرد. تاکنون در شرایط‌ این محکومین، تغییری حاصل نشده است و هم‌چنان در زندان به سر می‌برند.

در همین مورد با هادی قائمی، سخنگوی کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران گفت‌ و گو کرده‌ام.

چه نگرانی سازمان شما را به نوشتن نامه‌ای به رئیس قوه قضاییه در خصوص اسانلو واداشته است؟

ایشان در زندان رجایی شهر در وضعیت بسیار خطرناکی هستند و طی ۱۰ روز گذشته دوبار از سوی زندانیان که در آنجا در حبس هستند مورد حمله قرار گرفته و تهدید شده است. می‌دانید که زندانیان خطرناک و حتا آدم‌کش در این زندان نگه‌داری می‌شوند. در حالی ‌که ایشان نباید در زندان رجایی شهر باشند. از طرفی به جز حملاتی که به آقای اسانلو شده، وی از بیماری‌های زیادی هم رنج می‌برد.

هادی قائمی، سخنگو و هماهنگ کننده کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران

فکر می‌کنید تعدی به اسانلو کاری برنامه‌ریزی شده از سوی سیستم است؟

شواهد مستقیمی در این زمینه نداریم. ولی روند و اتفاقاتی که دارد می‌افتد نشان می‌دهد مسئولین زندان آن‌طور که باید از ایشان نگه‌داری نمی‌کنند. سازمان زندان‌ها نباید ایشان را به عنوان یک زندانی عقیدتی در زندان خطرناک رجایی شهر حبس کند.

این تصمیم و فرستادن ایشان به این زندان نگران کننده است و حالا نتایجش را با حملاتی که دارد می‌شود، می‌بینیم.

اما پیش از نامه شما مادر آقای اسانلو نیز نامه‌ای در خصوص نگرانی‌هایی که نسبت به سلامت وی بوده است به رئیس قوه نوشته، آیا اقدامی در پاسخ آن نامه صورت گرفت؟

بسیار غمناک است. خانواده ایشان مادر و همسرشان طی دادنامه‌ای به دفتر آقای شاهرودی و جمشیدی رفتند، ولی آن‌ها را به آن‌جا راه ندادند و نامه را از آن‌ها نگرفتند و از ساختمان بیرون کردند.

نمی‌دانم آقای شاهرودی چطور این رفتار را توجیه می‌کنند که مأمورین‌شان اجازه اطلاع‌رسانی را به رییس قوه‌ی قضاییه که حق هر شهروندی است به خانواده‌ها نمی‌دهند.

فکر می‌کنید که آقای شاهرودی نسبت به این نامه توجه خواهد کرد؟

صد درصد، امیدوارم توجه کنند و دوباره باید تکرار کنم که وضعیت آقای اسانلو اجازه‌ی حضور در زندان را به وی نمی‌دهد. این حرفی است که پزشکان قانونی دولت هم چندین بار تصدیق کردند که ایشان به دلیل بیماری تحمل حبس را ندارند و از طرف دیگر با این حملاتی که از سوی زندانیان به ایشان می‌شود اگر آقای شاهرودی توجه نکنند، تمام مسئولیت‌ها متوجه‌ی ایشان خواهد بود.

چون این تصور به وجود می‌آید که این تصمیم از طرف قوه‌‌ی قضایی اتخاذ شده است. به هر حال تبعات آن برای کل سیستم قضایی ایران ناگوار خواهد بود.

اجازه بدهید در این میان اشاره‌ای هم به احکام برادران علایی داشته باشم. چرا مراحل پرونده آن‌ها و خانم هارتونیان در سانسور خبری انجام گرفت؟

درست است که در مورد جزییات حکم و این‌که به چه شواهد و دلایلی این‌ها دستگیر، زندانی و برای آن‌ها حکم صادر شد، هیچ‌گونه خبر رسانی نبود. اما به یاد داشته باشیم که در دی‌ و بهمن‌ماه گذشته، آقای محسنی اژه‌ای و آقای جمشیدی، سخنگوی قوه‌قضاییه چندین‌بار در برنامه‌های خبری گفتند که متهمین شبکه جاسوسی آمریکا و کسانی که پول بسیاری را برای راه‌اندازی انقلاب مخملی و براندازی نرم خرج می‌کردند، دستگیر کرده‌ایم.

آن‌ها در صدد سوء استفاده تبلیغاتی از آن بازداشت‌ها بودند و هیچ‌وقت نمی‌گفتند که آن‌ها چه کسانی هستند و به چه دلایلی این اتهامات به آن‌ها زده می‌شد‌. الان که حکم را می‌بینیم در‌می‌یابیم که چرا نمی‌گفتند.

چون جداً هیچ‌گونه دلیل موجهی نداشتند که این اتهامات را به این افراد نسبت دهند. از سوی سازمان‌های غیر دولتی و ناظران حقوق بشر و در سطح نهادهای حقوق بشر سازمان ملل هم این اعتراض وجود دارد.

اما این‌که دادگاه مستقل بین‌المللی به خصوص علیه این حکم دلیل قانونی ارایه دهد متأسفانه وجود ندارد. چرا که هر کشوری مستقل و به روند خودش احکام را صادر می‌کند. مگر این‌که به مقاوله‌نامه‌های به خصوصی پیوسته باشد. آن هم در جرایم به خصوصی که ایران به این پیمان‌نامه‌ها نپیوسته است.

چگونه است که ارتباط با سازمان‌های غیر دولتی که فعال در زمینه بهداشت و از این دست امورند و ایران از برخی از این سرویس‌های بین‌المللی بهره می‌برد از سویی مشروعیت داشته باشد و از طرف دیگر جرم محسوب شود؟

این دقیقاً تناقضی است که در مورد این پرونده می‌بینیم. متأسفانه به خاطر این حبس چهار نفر مدت زیادی از عمرشان دارد تلف می‌شود. در این حکم هیچ‌گونه دلیل و مدرکی در مورد حرف‌هایی که مقامات در مورد آن‌ها زده بودند، نبوده است.

اما اشاره می‌شود خانم سیلوا هارتونیان از نظر جسمی وضعیت خوبی ندارد.

در حال حاضر اطلاع کاملی نداریم. می‌دانیم که ایشان در بند عمومی در زندان اوین هستند و کلاً در شرایط خوبی نیست و امیدواریم که در طی چند روز آینده روشن شود که وضعیت ایشان به چه صورت بوده است.

با توجه به این‌که عمر مسئولیت قوه قضاییه آقای شاهرودی رو به اتمام است، نظرتان را در ارتباط با دوره حضور آقای شاهرودی در قوه قضاییه ایران بگویید؟

برای بررسی کارنامه این دوره هشت ساله باید اولاً یادآور گفته آقای شاهرودی در اوایل ورود به این کار شوم که فرمودند من خرابه‌ای را به دست گرفته‌ام که منظورشان این بود که در دوره قبل چقدر وضعیت این قوه خراب بوده است.

باید گفت که ایشان تلاش‌هایی کردند‌. اما متأسفانه موفق نبودند و سوال این است که اگر رییس قوه قضاییه مستقل نیست و نمی‌تواند اصلاحاتی را که خود کمیته‌های درونی قوه قضاییه تشخیص می‌دهند به عمل برساند، چگونه چنین خرابه‌ای آباد خواهد شد؟ این سوالی است که هنوز منتظر جواب آن هستیم. در شرایط موجود ما رشد چندانی در جهت مثبت نمی‌بینیم.