دوچرخه‌سوار ایرانی به لائوس رسید

اردوان روزبه

گفتگو را از «اینجا» بشنوید

حدود 10 ماه قبل جوانی ایرانی بعد از 2 سال تمرین و بدنسازی سفری را به دور دنیا آغاز کرد. این مسافر با دوچرخه از مشهد سفرش را شروع و با خروج از مرز جنوب شرقی ایران وارد خاک پاکستان شد و رکاب زنان از چند کشور عبور کرد. محمد تاجران از هر شهر بزرگی که می‌گذشت به نشانه صلح و دوستی با نگاهی به حفظ محیط زیست، درختی می‌کاشت که این‌کار با استقبال مردم هم مواجه شد.
حالا تاجران 10 هزار کیلومتر رکاب زده است. من برای این‌که از حال این مسافر تنها با خبر شوم به سراغ او در لائوس رفتم تا بدانم در 10 ماهه گذشته چه کرده؟

محمد تاجران دوچرخه سوار ایرانی | عکس اردوان روزبه | رادیو زمانه

محمد ما طبق آخرین خبری که از تو داریم می‌دونیم که تو الان توی بزرگراه‌ها و جاده‌های لائوس داری می‌گردی. به ما بگو چه خبر تازه ای داری و چقدر از سفرت گذشته و چند کیلومتر راه رفتی؟
البته لائوس بزرگراه نداره. جاده‌هایش خیلی کوجک و خلوت است. اما در مورد سفر؛ طی این ۱۰ ماه که از سفرم گذشته بالغ بر ۱۰ هزار و ۲۰۰ کیلومتر رکاب زده‌ام. در این مدت، از کشورهای پاکستان، هند، نپال، مالزی، تایلند، کامبوج و ویتنام عبور کردم و در حال حاضر در لائوس دارم رکاب می‌زنم.

تقریبا روزی چقدر رکاب می‌زنی؟
روزهای که رکاب می‌زنم زیر ۱۲۰ ـ ۱۱۰ کیلومتر نیست.

محمد تاجران مسافری است که به هر شهری میرسد درخت می‌کارد. راستی در همه شهرها درخت کاشتی؟
در اکثر شهرهای مهم مسیر درخت کاشتم.

چند تا شده؟ شمردی؟
بالغ بر ششصدتا شده. البته این ششصد درخت را در ششصد نقطه نکاشتم. بعضی وقت‌ها در یک نقطه چند درخت کاشتم.

محمد به ما بگو که واقعا شب‌ها بین راه هم می‌خوابی؟ کنار جاده هوا سرده،گرمه؟
خب من وقتی که دوچرخه سواری می‌کنم بین راه باید از چادر استفاده کنم و اقامتم در چادر باشد. بنابر این فراوان پیش می‌آید. اینجا سرد نیست. منطقه‌ی جنوب شرق آسیا بسیار گرم است و داخل چادر مثل سونا می‌شود. وقتی وارد چادر می‌شوم باید گرما را تحمل کنم تا خوابم ببرد.

وقتی وارد کشورها و شهرهای مختلف می‌شی و مردم می بینند که یه ایرانی تا اونجا رکاب زده، عکس العملشون چیه؟
عکس العمل مردم خیلی خوب است. هیچ‌کس به نژاد و ملیت کاری ندارد. رفتار مردم خیلی ارزشمند است. مشکل‌ها جایی آغاز می‌شود که پای مسایل سیاسی در میان باشد. مردم عادی همه جا واقعا دوست داشتنی هستند.

شهرداران یا مسوولان مسیر آیا از ورودت مطلع می‌شدند؟ برنامه‌ای برای استقبال داشتند؟
برای کاشت درخت‌ها مختصر آشنایی‌ای با مراکزی که مربوط به محیط زیست هستند داشتم؛ مراسمی جزیی هم آن زمان‌ها برگزار می‌کردند. ولی بقیه‌ی موارد نه. سعی کردم خیلی راحت سفر کنم؛ با مردم سفر کنم و با مردم باشم؛ فارغ از دغدغه‌های تشکیلاتی. سعی می‌کنم از نزدیک با خود مردم ارتباط داشته باشم.

در این مدت با مشکل خاصی مواجه شدی؟
شکر خدا مشکلی نبوده. البته این تیپ سفرها سفر ساده‌ای نیست و خیلی مشکل است. یعنی شما در گرمای مالزی و در رطوبت ۸۵ درصد روزی ۱۰ ساعت باید دوچرخه‌سواری کنی. خب، کار ساده‌ای نیست. اما من عاشق کارمم و هیچ‌کدام از اینها واقعا برای من مشکل نبوده؛ چون واقعا دوست داشتم.

اوضاع مالی چطوره؟ آیا دولت ایران به تو کمکی می‌کنه؟ یا اینکه در مسیر کمکهایی رو تونستی جذب بکنی؟
دولت ایران تا الان هیچ کمکی به من نکرده. منابع مالی من عملا توسط یکی دو تا از دوستانم در ایران به صورت کاملا شخصی‌ست، چند تا از دوستان هم که ایرانی نیستند و خارج از ایران زندگی می‌کنند بخشی از هزینه‌های مرا تأمین می‌کنند. الان مقداری به دوستانم در ایران بدهکار هستم بابت هزینه‌های این ۱۰ ماه.

از ادامه‌ی سفر بگو ...به امید خدا در ادامه‌ی مسیر به چین خواهم رفت؛ در اواخر اکتبر. بعد از چین برنامه‌ام به سمت کره و ژاپن است. دارم برنامه‌ریزی می‌کنم که دریانوردی کنم. دارم دنبال کسی می‌گردم از این گروه‌هایی که قایق‌های دو نفره دارند. از ژاپن به استرالیا و بعد، از استرالیا و نیوزلند به کانادا و از آنجا هم به سمت کشورهای آمریکای جنوبی.

امیدوارم از طریق زمانه خبرهای بعدی تو را پوشش دهیم و از زبان خودت بشنویم که ادامه‌ی سفرت به چه ترتیب خواهد بود.
ممنونم از لطف‌تان.

مرتبط:

ـ آغاز سفر دوچرخه سوار ایرانی به دور دنیا