رقصندگان معترض در مقابل سفارت ایران

مریم محمدی

روز یکشنبه ۲۶ اردیبهشت‌ماه خورشیدی، برابر با شانزدهم ماه مای سال ۲۰۱۰ میلادی، به‌دعوت برخی سازمان‏ها و احزاب سیاسی و هم‏چنین کانون‏ها، انجمن‏ها و نهادهای دمکراتیک و حقوق بشری، تظاهراتی در مقابل سفارت ایران در شهر برلین، پایتخت آلمان برگزار شد.

در آغاز مراسم، با آقای فرهاد فرجاد از مسئولین «حزب دمکراتیک مردم ایران» که در مقابل سفارت حضور داشت، گفت‏وگو کرده‏ام.

جمعی از ایرانیان به‌دعوت تقریباً اکثر سازمان‏های سیاسی و نهادهای دمکراتیک فعال در برلین، برای اعتراض به اعدام پنج زندانی سیاسی و علیه اختناق در ایران گرد هم آمدند.

می‏توانم بگویم برای اولین بار جمعیت قابل ملاحظه‏ای از ایرانیان در مقابل سفارت ایران حضور دارند. سفارت در قسمت دورافتاده و پرتی از شهر قرار دارد و پیش از این معمولاً کم‏تر ایرانیان در تجمعاتی که این‏جا برگزار می‌شد شرکت می‏کردند.

حضور امروز آن‌ها خود نشانه‏ی این است که افکار عمومی ایران بسیار نسبت به این احکام، هم معترض و هم مضطرب است و مصمم است به‌طور جدی جلوی ادامه‏ی این اعدام‏ها و اختناق حاضر در ایران بایستد.

شعارهایی که داده می‌شود چه هستند؟

شعارها علیه اختناق و اعدام و خواست آزادی زندانیان سیاسی هستند. البته گروه‏های ایرانی مختلفی در این‏جا هستند که خودشان و نه از بلندگو شعار می‏دهند.

گاه علیه جمهوری اسلامی هم شعار داده می‏شود، ولی عمده‏ی شعارها و آن‏چه توافق عمومی است، علیه اختناق، اعدام و خواست آزادی زندانیان سیاسی است.

وقتی از توافق صحبت می‏کنید، منظور این است که گروه‏های شرکت‌کننده، در نحوه‏ی حضور و یا نحوه‏ی برخوردشان با سفارت جمهوری اسلامی ایران، اختلاف‏نظر دارند؟

اختلاف‏نظر این‏جا نیست. گروه‏های مختلفی که در این گردهمایی شرکت کرده‏اند، اختلاف‏نظر دارند، ولی این میتینگ مشترک را بر پایه‏ی توافق عمومی گذاشته‏اند. این‏جا عملاً مسئولیت اصلی تظاهرات و بلندگوی اصلی در اختیار کسانی است که بر مبنای توافق مشترک حرکت می‏کنند.

آقای فرجاد، در تظاهراتی که در کشورهای دیگر در مقابل سفارت ایران برگزار شد، گاه کار به درگیری با پلیس و یا حمله به سفارت کشید. فکر می‏کنید در برلین این اتفاق نخواهد افتاد؟

جو عمومی‏ای که الان من این‏جا می‏بینم، در این جهت نیست. ولی در یک تظاهرات بزرگ، گاه افرادی می‏توانند خارج از جو و خواست عمومی اقدام‌هایی انجام بدهند. البته این‏جا چنین جوی نیست.

الان تعدادی دارند با پرچم‏های خودشان کردی می‏رقصند و جو عمومی، جو معترض، ولی جو شاد معترض است.

دو ساعت بعد و در مراحل پایانی تجمع، با یکی دیگر از شرکت کنندگان در مراسم، آقای حمید نوذری، از «کانون پناهندگان سیاسی ایرانی» که برای تظاهرات روز گذشته نیز فراخوان داده بودند صحبت کردم.

آقای نوذری، تظاهرکنندگان حدوداً چه تعداد و چه ترکیبی هستند؟

حدود چندصد ایرانی و همین‏طور نیروهایی از کردهای دیگر کشورهای جهان و هم‏چنین بخشی از نیروهای آلمانی، تظاهرات امروز را به سمت سفارت شروع کردند.

شعارهای اصلی خواست آزادی همه‏ی زندانیان سیاسی، اعلام انزجار از اعدام زندانیان سیاسی و انزجار از ۳۱ سال نقض سیستماتیک حقوق بشر در ایران بود.

نیروهای آلمانی و کرد، به‌ویژه از دولت‏ها و نمایندگان پارلمان‏ها خواستند که مسئله‏ی نقض حقوق بشر در ایران، به‏ویژه این اعدام‏ها را محکوم کنند و مسائل ایران را فقط به مسائل امنیتی و استراتژیک تقلیل ندهند.

فضای امروز مملو از سرودهای کردی بود. بخشی از جوانان ما، همراه با دیگر جوانان کرد و آلمانی، چند رقص کردی زیبا در برابر سفارت اجرا کردند که صحنه‏ای بسیار دیدنی و هیجان‏انگیز بود.

نمایندگان «حزب دمکرات کردستان ایران» و هم‏چنین نماینده‏ی «اتحادیه‏ی افغانی‏های مقیم برلین»، طی پیام‏هایی انزجار خود را از اعدام‏های بی‏رویه در ایران، اعلام کردند و به‌ویژه نسبت به وضعیت کسانی که در فهرست اعدام‏ها هستند، هشدار دادند.

آیا سفارت ایران در برلین، در روز یکشنبه تعطیل نبود؟

خیر. سفارت ایران در برلین، روزهای یکشنبه تعطیل نیست. این سفارت‏خانه روزهای جمعه و شنبه تعطیل است. امروز، روز کاری سفارت ایران در برلین است و به‌همین خاطر هم تظاهرات برلین امروز برگزار شد.

هیچ واکنشی از داخل سفارت نسبت به تظاهرات ندیدید؟

نه ... نه ... کسانی پشت پنجره هستند و گاه می‏آیند و سرکی می‏کشند و می‏روند، اما خودشان را زیاد نشان نداده‏اند. مدعوینی بودند که برای انجام‏ کارهای‏شان به سفارت می‏آمدند. آن‏ها نه از جلوی ما که از خیابان کناری گذشتند.

آقای نوذری، آیا درگیری‏ای بین پلیس و تظاهرکنندگان و یا اتفاقاتی نظیر آن‏چه در شهرهای دیگر اروپا پیش آمد، در برلین روی نداد؟

نه اتفاقی نیفتاد. برگزارکنندگان در ابتدا گفته بودند که ما مرتب این‏جا می‏آییم. امروز محلی خیلی نزدیک به سفارت را در اختیار ما گذاشتند و این حوادث پیش نیامد. البته نیروهای ویژه همراه با سگ‏های‏شان هم این‏جا بودند که صدای‏شان مقداری مردم را اذیت کرد.

منظورتان صدای سگ‏های پلیس است؟

بله. سگ‏های پلیس را از ترس این که کسی به سفارت حمله کند، جلوی سفارت مستقر کردند. صدای پارس‏شان مقداری باعث ناراحتی جمعیت شد. الان هم صدای سگ‏ها را شما می‏شنوید. هرموقع ما به محل سفارت خیلی نزدیک می‏شویم، آن‏ها به‌شدت شروع به پارس کردن می‏کنند.