شش بازیکن تیم ملی با مچ بند سبز

فرنگیس محبی

تیم ملی فوتبال ایران از صعود به جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی باز ماند. دیروز در مرحله‏ی چهارم رقابت‏های مقدماتی جام جهانی، تیم ملی فوتبال ایران با تساوی یک بر یک در برابر کره‏ی جنوبی، متوقف شد و به امید صعود، در انتظار موفقیت کشوری نشست که تنها چند ماه پیش، پیروزی‏اش بر ایران در ورزشگاه آزادی تهران، فوتبال ایران را دچار ناهنجاری و سردرگمی کرد.
اما نتیجه‏ی مساوی مسابقه‏ی کره‏ی شمالی و عربستان صعودی، تمام امید‏های ایران را بر باد داد. ایران رسماً، از دور این مسابقات کنار رفت و کره‏ی شمالی پس از چهل و چهار سال، بار دیگر در جام جهانی حضور خواهد داشت.

مسابقه‏ی ایران با کره‏ی جنوبی در حالی انجام شد که توده‏ی مردم ایران در پنجمین روز راه‏پیمایی‏های بی‏سابقه‏ی خود، در اعتراض به نتیجه‏ی انتخابات ریاست جمهوری، به خیابان‏های تهران و برخی دیگر از شهرهای ایران ریخته بودند.

در سئول هم شش بازیکن تیم ملی ایران، مهدی مهدوی‏کیا، کاپیتان، علی کریمی، جواد نکونام، حسین کعبی، محمد نصرتی و مسعود شجاعی، در همگامی و همراهی با مردم ایران، با بستن مچ‏بند سبزرنگ، حمایت خود را از این حرکت به نمایش گذاشتند. هرچند در بین دو نیمه‏ی بازی مجبور به باز کردن مچ‏بندهای سبزرنگ خود شدند.

در ایران، راه‏پیمایی دیروز که قرار بود از ساعت پنج بعدازظهر شروع شود تا ساعت شش و نیم بعدازظهر به تعویق افتاد که نشانگر دنبال کردن مسابقه‏ی فوتبال از تلویزیون‏های‏شان بود.
پس از آن، برای اولین بار، مردم بدون کوچک‏ترین اظهار علنی ناخشنودی از ناکامی فوتبال ایران و نتیجه‏ی این مسابقه، به دنبال هدف مهم‏تر خود، یعنی گرفتن حقوق اساسی‏شان، به راه‏پیمایی در خیابان‏ها ادامه دادند.

بعد از مسابقه‏ی دیروز، با چند تن از بازیکنان و منصور پورحیدری، سرپرست تیم ملی در سئول گفتگو کردم. این گفت‏گوها قبل از مسابقه‏ی کره‏ی شمالی و عربستان سعودی انجام شد و هنوز بازیکنان از سرنوشت نهایی تیم ایران بی‏اطلاع بودند.

از منصور پورحیدری، سرپرست تیم ملی ایران خواستم، قبل از ارزیابی مسابقه، به این پرسش پاسخ دهد که آیا بازیکنان با در نظر گرفتن ناآرامی‏ها در ایران، در شرایط مناسبی برای شرکت در این رویارویی بودند؟

خُب، به هرحال این بچه‏ها این‏جا دور از این ماجراها بودند و بیشتر تمرکز و فکرشان روی بازی‏ای که با کره‏ی جنوبی داشتیم بود. نگرانی نمی‏شود که نباشد، اما این‏طور نبود که تاثیر روی کار فوتبال بگذارد.

چند بازیکن در طی بازی مچ‏بند سبزرنگ به دست‏ داشتند. به حمایت از…

نه، نه، اصلا این‏جوری نبود. شما گذشته را ببینید، در بازی‏هایی که فوتبالیست‏های ایرانی، چه در تیم ملی، چه در باشگاه‏شان انجام می‏دهند، سال‏ها است این مساله هست. این نواری است که بر پایه‏ی اعتقادی که به حضرت ابوالفضل دارند، می‏بندند. اصلا ارتباطی به مسایل سیاسی ندارد. من این را قاطع می‏گویم. گذشته را بررسی کنید، می‏بینید که اکثر فوتبالیست‏ها، این نوار سبز را دارند. امروز هم همین بود. حال نمی‏دانم چگونه می‏خواهند برداشت کنند، ولی اصلا، این‏گونه نبود.

آیا مربیان و خود شما که سرپرست تیم ملی هستید، در شرایط موجود مجبور شدید به بازیکنان تذکر بدهید یا نصیحت‏شان کنید که در شرایط کنونی ایران، آرامش خود را حفظ کنند؟

بله، به هرحال در جریان بازی، ما دلمان می‏خواست که نتیجه‏ی بازی پیروزی تیم باشد، به دلیل این که روی روحیه‏ی مردم تاثیر می‏گذاشت. علاقه‏مندان تیم ملی‏، همه انتظار این بازی را می‏کشیدند و پای گیرنده‏ها نشسته بودند که این بازی را ببینند. دوست داشتیم و همه هم تلاش‏شان را کردند که بتوانند پیروزی را حفظ کنند که این مردم را شاد کنند. این واقعیتی است که وجود دارد.

ولی‏، به هرحال، بازی کیفیت خوبی داشت. باید متاسف شده باشید که آن گل را خوردید؟

بله، با تلاشی که بچه‏ها کردند، برنامه‏ای که کادر فنی برای این بازی‏ها داشت، با شناختی که آقای قطبی از کره‏ی جنوبی داشت، برنامه‏ریزی‏ای که کرده بود و تلاشی که بچه‏ها در این بازی داشتند، انتظار پیروزی داشتیم. با این که بازی خیلی دشواری بود، در زمین کره‏ی جنوبی انجام می‏شد، کره‏ی جنوبی به دلیل این که صعود کرده بود از نظر روحی شرایط خیلی خوبی داشت و برنامه‏ داشتند که بعد از بازی، برای رفتن به جام جهانی، امروز جشن بگیرند. این مجموعه، بازی سختی را برای بچه‏های ما، به ‏وجود آورده بود. ولی با تلاششان گل را زدند، بلافاصله هم می‏توانستند گل دوم را بزنند که مقداری بی‏دقتی باعث شد آن گل به دست نیاید. کره هم فشار زیادی آورد.
به دلیل این که پایان فصل فوتبال‏مان هم هست و بازی‏کنان یک سال در مسابقات داخلی و مسابقات برون‏مرزی درگیر فوتبال بودند، طبیعی است که از نظر نیرو، مقداری افت کنند. ولی با همه‏ی این حرف‏ها، می‏توانستیم برنده از زمین بیرون بیاییم، اگر یک لحظه غفلت نمی‏شد.

متاسفانه، باز صعود تیم ملی فوتبال ایران گره خورد به نتیجه‏ی بازی کره‏ی شمالی و عربستان سعودی. فکر می‏کنید، نتیجه‏ی آن بازی چه خواهد بود؟

من شخصا فکر می‏کنم فیفا باید تلاش می‏کرد (فدراسیون فوتبال ما برای فیفا هم نامه نوشت) بازی کره‏ی شمالی و عربستان سعودی با بازی ما هم‏زمان می‏شد. اما در هرصورت یکی دو ساعت دیگر این بازی انجام می‏شود. فکر می‏کنم این بازی نمی‏تواند مساوی تمام شود. یک برنده و یک بازنده دارد که ‏آن وقت شرایط برای ما بهتر خواهد شد.

ارزیابی مهدی مهدوی‏کیا، کاپیتان تیم ملی ایران را نیز از این بازی جویا شدم:

بله، متاسفانه بازی مساوی شد. با توجه به این که بازی خوبی هم انجام دادیم. ما برای برد آمده بودیم. ولی در ده دقیقه‏ی آخر گل مساوی را دریافت کردیم. حال امیدوارم آن طرف نتیجه‏ای بشود که ما تیم سوم شویم و انشاالله بتوانیم در دوره‏ی بعد باز بازی کنیم.

بیدار می‏مانید تا بازی را تماشا کنید؟

باید بیدار بمانیم. چون بازی برای ما خیلی حساس شده است. اگر برده بودیم که شرایط‏مان خیلی خوب می‏شد. ولی متاسفانه، مساوی کردیم. امیدواریم حالا نتیجه‏ای اتفاق بیفتد که تیم سوم بشویم

گفت‏گویی هم با مسعود شجاعی داشتم که تک گل ایران را به ‏ثمر رساند:

من خیلی خوشحال شدم که توانستم سهم کوچکی در این شادی و موفقیت داشته باشم. ولی متاسفانه، یک مقدار بد موقع ما گل دریافت کردیم و شیرازه‏ی تیم مقداری از هم پاشید. ولی خدا را شکر، توانستیم نتیجه‏ی مساوی بگیریم. حال باید منتظر نتیجه‏ی بازی عربستان و کره بمانیم. خُب، مردم ایران خیلی فوتبال دوست هستند و ما می‏توانستیم با پیروزی، یک مقدار شادی و آرامش را به مردم برگردانیم.

آیا شرایط ناآرام ایران تاثیری در روحیه‏ی شما در این بازی گذاشته بود؟

قبل از بازی بچه‏ها مقداری ناراحت و نگران بودند ولی همه‏ی سعی‏مان را کردیم همه‏ی تمرکزمان را روی بازی بگذاریم که انشاالله بتوانیم بازی خوبی ارائه بدهیم.

چند نفری از بازی‏کنان مثل این که مچ‏بند سبز داشتند. ولی در نیمه‏ی دوم، از آن‏ها خواسته شد که این مچ‏بند را دربیاورند. این طور است؟

حالا، سوء تفاهم شد. این مچ‏بند نبود، طیفی است که معمولا در بازی برای دست می‏بندند، مال دکتر بود. یعنی یک سوءتفاهم بود. ما هم به خاطر این که سوءتفاهم شد، سعی کردیم این کار را نکنیم که سوءتفاهمی پیش نیاید و کسی فکر بدی نکند.