افشین قطبی: باندبازی در فوتبال ایران زیاد است

فرنگیس محبی

افشین قطبی، سرمربی پیشین تیم فوتبال پرسپولیس تهران چندماه پیش به یک‌باره از سرمربی‌گری تیم فوتبال پرسپولیس استعفا داد. کناره‌گیری این مربی بحث‌های زیادی از جمله وجود مافیای ورزش در فوتبال ایران در محافل ورزشی به ‌وجود آورد.

در گفت ‌و ‌گو با افشین قطبی از ایشان درباره‌ی دلایل کناره‌گیری از تیم پرسپولیس پرسیده‌ام.

فکر می‌کنم این خیلی طولانی و پیچیده است و فقط توضیحی که می‌توانم بدهم این است که پرسپولیس همیشه خانه و تیم من است و هوادارانش را خیلی دوست دارم و این تجربه یک سال ‌و نیم من در تیم پرسپولیس هم تجربه‌ای خواهد بود که من هیچوقت فراموش نخواهم کرد. فکر می‌کنم آن قهرمانی بعد از ۶سال، قهرمانی باشد که برای من و هواداران پرسپولیس خیلی عزیز است و خواهد بود.

شکست‌های پی ‌در‌ پی آن زمان پرسپولیس چقدر در تصمیم شما تاثیر داشت؟

آن زمانی که در پرسپولیس بودم و آن یکسال واقعاً تجربه بسیار خوبی بود. صحنه‌ها، بازی‌‌ها و موقعیت‌هایی بوده که همه ایرانی‌ها فراموش نخواهند کرد.

من فکر می‌کنم تاریخ فوتبال سال‌ها بعد برمی‌گردد و یک نگاه خیلی مثبتی خواهد داشت به آن یکسال‌و نیمی که من داشتم در پرسپولیس و کار می‌کردم.

نه فقط به خاطر روش فوتبال و نتایج و نه‌ فقط قهرمانی بلکه به خاطر اخلاق، رفتار و آن هیجانی که به فوتبال لیگ برتر ایران برگشت.

آقای قطبی، در جایی هم گفته بودید که یکی از دلایلی که ایران را ترک کردید تهدید‌هایی بوده که نسبت به شما می‌شده، یک مقدار می‌توانید توضیح دهید؟

فکر کنم کسانی که با فرهنگ ایران خیلی آشنا شدند و کسانی که در ایران کار کردند می‌دانند که هر کسی که موفق هست و محبوبیت مخصوصی پیدا می‌کند، بخاطر حسادت و بخاطر فضای خیلی منفی دوست ندارند آن شخص و آن انسان بتواند به کار خود ادامه دهد و آن حرکت و انگیزه‌ای که دارد را نگه‌ دارد.



افشین قطبی/ عکس از میلاد پیامی، فارس

کسانی که دور و بر من کار می‌کردند، دیدند ما از هر جبهه و از گروه‌های مختلف از بیرون و داخل تیم ضربه‌های خیلی مختلفی داشتیم می‌خوردیم و یک روز هم نبود که ما بتوانیم با آرامش کار کنیم و خیلی هم ساده می‌شود گفت که شما فکر کنید من در ۵۱بازی در پرسپولیس برای پرسپولیس و افشین قطبی ۳پنالتی داورها بیشتر تصمیم نگرفتند، وقتی قطبی پرسپولیس را ترک می‌کند برای من خیلی جالب بود که ۱۱ پنالتی در ۱۲بازی برای پرسپولیس گرفتند.

این مقداری نشان می‌دهد که در فوتبال ایران چه فضایی است و ادامه دادن و موفقیت در فوتبال ایران چقدر سخت است.

عده‌ای از هواداران شما هم که مخالف ترک شما بودند معتقد هستند که به‌هرحال شما یک سال قبل در پرسپولیس و ایران مربیگری کرده بودید و شرایط فوتبال ایران و جنجال‌ها و هوداران خود را خوب می‌دانستید که این پست را قبول کردید و احساس می‌کنند که به هر دلیلی باید تا آخر فصل ادامه می‌دادید. پاسخ شما به‌آن‌ها چه است؟

من واقعاً شرمنده‌ی هواداران پرسپولیس هستم. بخاطر اینکه بخاطر آ‌ن‌ها برگشته بودم. خیلی دوست داشتم که به تمام این هواداران دوباره شادی را برگردانم، قهرمانی را دوباره برگردانم.

ولی خیلی شفاف می‌توانم بگویم وقتی بعد از یک بازی یک عده‌ای که خط گرفته بودند و به ماشین من حمله می‌کنند این فضا را مقداری عوض می‌کنند. بخاطر اینکه امنیت خانواده من برای من خیلی مهم است و این من را خیلی ناراحت کرد.

وقتی من دیدم که جبهه‌های مختلفی در هیات مدیره پرسپولیس شکل گرفته و هرکدام از آن‌ها هدف و جبهه خودشان را داشتند. این پخش شدن قدرت هیات مدیره پرسپولیس خیلی به این تیم صدمه زد.

به‌خاطر این‌که مثلاً در خانواده پدر و مادر باهم مشکل دارند همیشه بچه‌های آن خانواده از آن سوء استفاده می‌کنند.

در پرسپولیس ما سه جبهه مختلف داشتیم. این جبهه‌ها از بیرون زمین آمد توی زمین و شروع کرد در رختکن تیم پرسپولیس صدمه زدن به این تیم و آن ۳ تا جبهه‌ها، جبهه‌های مختلف برای خودشان در رسانه‌ها درست کردند، جبهه‌های مختلف در سکوی استادیوم درست کردند ما بازی با صباباتری (آخرین بازی که من مربی بودم) هنوز وقت بازی تمام نشده بود و پرسپولیس می‌توانست خیلی آسان این بازی را ببرد اما سکوهای مختلف، شعارهای مختلف علیه افراد مختلف سر داده شد.

وقتی این فضا در باشگاهی است باشگاه شانس موفقیت نخواهد داشت زیرا آن چهارچوب و فضایی را که باید برای موفقیت داشته باشد ندارد.

وقتی که من سال دوم برگشتم به پرسپولیس یکی از نکته‌های مهم برای من بود که بازیکنان کادر فنی و مدیریت همه باید با هم مثل یک خانواده کار کنند و ما این فضا را نداشتیم.

از روز اولی که من برگشتم این فضا را نداشتیم. از کمک مربی که آوردیم از تمرین‌هایی که ما داشتیم. ما بعضی وقت‌ها تمرین داشتیم که یک روز شعار می‌دادند برای این عضو هیات مدیره و روز بعد برای کس دیگری شعاری می‌دادند.

این خیلی کار مربیان و بازیکنان را مشکل کرد و من واقعاً احساس کردم که دیگر نمی‌توانم ادامه دهم و فکر کردم با رفتم از پرسپولیس می‌توانم به پرسپولیس کمک کنم.

‌می‌دانم خیلی‌ها گفته‌اند که قطبی برای پول برگشت. قطبی آمد به‌خاطر دلایل مختلف. در حالی که اگر قطبی برای پول برگشته بود تا آخر می‌ماند و صبر می‌کرد یا بیرونش کنند و یا موفق می‌شد و اگر برای پول بود قطبی وقتی رفتن پول را پس نمی‌داد.

کسانی که من را می‌شناسند و کسانی که کار من را می‌‌شناسند می‌توانم با ته قلبم ‌بگویم که من عاشق ایران هستم و تمام کسانی که ۳۰سال مثل من ازکشورشان دور هستند هر روزی که دورتر هستند بیشتر کشورشان را دوست دارند.

عکس از حسن قائدی، فارس

‌اما زمانی دیدم ممکن است با رفتن من یک کار مثبتی انجام شود ممکن است که فوتبال ایران خودش را با یک میکروسکوپ نزدیک‌تر نگاه کند و فوتبال ما یک‌ذره شفاف‌تر شود.

این‌که همه بدانند که وظیفه هیات مدیره چه است، وظفه یک مربی چه است، یک بودجه باشگاه چه است، چطور این بودجه استفاده می‌شود.

صحبت‌های اخیر آقای علی کریمی و یا خیلی از بازیکنان دیگر جالب است که گفتند وقتی زمین تمرین نداریم، جوراب برای تمرین نداریم، اگر لباس نداریم چرا باید این‌قدر برای چیزهای مختلف هزینه بکنیم؟

فکر کنم فوتبال ایران به امکانات بهتری نیاز دارد که بتواند به آن عشق فوتبال و کیفیت فوتبال و بازیکنانش مچ باشد.

به‌خاطر این‌که‌ واقعاً می‌شود گفت که فوتبال ایران و عشق فوتبال در ایران خیلی زیاد است و شاید زیادتر از هر زمینه دنیا.

شما در هیچ‌جای دنیا نمی‌توانید مثل این‌جا این علاقه‌ای که یک خانم، یک مرد، یک جوان و یا یک پیرمرد به تیم فوتبال خود دارند را ببینید و این که چقدر تیم‌شان را دوست دارند.

این انرژی است که ما باید با درست کردن امکانات بهتر و با یک ذره شفافیت بیشتر فوتبال ما از آن استفاده کنیم. در این صورت ایران می‌تواند در آسیا و در جام جهانی و در دنیا یکی از بهترین فوتبال‌های دنیا را داشته باشد.

آقای قطبی چه بازیکنانی در این مدت احترام شما را جلب کردند؟

من همیشه بازیکنان را دوست داشتم. واقعاً هنوز دلم برای آن‌ها تنگ می‌شود و خیلی از آن‌ها را دوست دارم با زحمت‌های بازیکنان بود که این تیم قهرمان شد و همیشه یک مربی خوب بازیکنان خوب دارد و هیچوقت نمی‌شود گفت که یک بازیکن یا یک مربی، یک تیم را قهرمان کرده و هر بازیکنی که پارسال در پرسپولیس بازی کرده است یک افتخار بزرگی در زندگی‌اش داشت و کار بزرگی انجام داداند.

در فوتبال ایران خیلی‌ها راجع به این صحبت می‌کنند که بازیکنان مختلف از افراد مختلف خط می‌گیرند و سعی می‌کنند یا مربی را عوض کنند و یا سعی می‌کنند یک کاری انجام دهند که به هدف خودشان و به هدف کسانی که به آن‌ها خط می‌دهند برسند. اما من هیچوقت این‌طور فکر نکرده‌ام.

ولی بعد از تجربه یک سال و نیم‌ من در ایران به طور صددرصد می‌توانم بگویم که باندبازی در فوتبال ما زیاد است و این باندبازی‌ها به فوتبال ما ضرر می‌زند.

دعا می‌کنم یک روزی باشد که باندبازی‌ها کنار گذاشته شود و همه سعی کنند که حرفه‌ای کار کنند و تلاش و انرژی‌‌ای که ما می‌گذاریم تا این کارهای منفی را دور و بر فوتبال بکنیم، اگر همان انرژی را می‌گذاشتیم در کارهای مثبت، هر تیم ما فوتبال بهتری بازی می‌کرد و فوتبال ایران می‌توانست در صدر آسیا و یکی از بهترین دنیا باشد.

دفعه قبل که با شما صحبت کردم از کریم باقری خیلی تعریف کردید؟

من هنوز هم از ایشان تعریف می‌کنم. به اندازه کافی نمی‌شود در مورد این فرد مثبت گفت.

باقری یکی از شخصیت‌های خیلی خوب فوتبال ایران است و همیشه نشان داده است که دل شیر دارد و کسی است که برای موفقیت در تیمش هر تلاشی را می‌کند. رهبر خوبی برای پرسپولیس بوده و رهبر خوبی برای تیم ملی است و من هنوز هم یادم می‌آید قبل از آنکه به تیم ملی برگردد با من صحبت کرد و من نظرم این بود که خیلی می‌تواند به آقای علی دایی و به تیم ملی کمک کند و خیلی خوب است که برگردد به تیم ملی ایران و کاش تعداد بیشتری شخصیت‌هایی مثل کریم باقری در فوتبال ایران داشتیم. ولی بعضی ‌وقتی‌ها افراد بزرگ در دنیا کم هستند.

چه چیزی در کار در فوتبال ایران یاد گرفتید؟

وقتی در جایگاهی هستی که روی شما این‌قدر فشار است و این‌قدر مردم‌ یا حرص می‌خورند و یا شاد هستند و می‌توانی بر روی زندگی‌شان اثر بگذاری فکر کنم که یاد گرفتم چگونه با این استرس زندگی کنم و چطور بتوانم بهترین خودم را در کارم بیاورم و تجربه‌ی خیلی خوبی بود.

ولی فکر کنم مدیریت و کار کردن در پرسپولیس سخت‌تر است تا در منچستر یونایتد، به‌خاطر این‌که انتظارات خیلی زیاد است و امکانات خیلی کم و با یک نتیجه تمام مشکلات یا می‌تواند جلو بیاید یا عقب برود.

من از آن لذت بردم بخاطر اینکه وقتی این‌قدر می‌توانی اثر مثبتی در زندگی مردم بگذاری و آن‌ها را با نتیجه‌های خوب شاد کنی. بیشتر برای من انگیزه آورد و پارسال توانستیم یکی از بهترین‌ها کارها را انجام دهیم.

فکر کنم قهرمانی پرسپولیس پارسال سخت‌تر از قهرمانی منچستر یونایتد در لیگ قهرمانان بود و من افتخار می‌کنم که توانستم این کار را انجام دهم.

فکر می‌کنید هیچ‌وقت به فوتبال ایران بازگردید؟

همیشه در فوتبال همه‌چیز امکان دارد. سال دومی که برگشتم بدین جهت بود که فکر کردم کارم هنوز در فوتبال ایران تمام نشده بود و با رفتنم هنوز کار من تمام نشده است در فوتبال ایران.

من دوست دارم اگر یک موقعی فضا درست باشد حالا ممکن است ۵، ۱۰سال دیگر باشد یا ۲۰سال دیگر باشد ولی من دوست دارم بخاطر اینکه خدمتی که ما به کشورمان انجام دهیم، تا آخر عمر آن عشق را به کشورمان خواهیم داشت.

آقای استیلی به‌هرحال جز دوستان شما نبودند. فکر می‌کنید ایشان چقدر تاثیر داشتند در این اتفاق؟

من فکر کنم که بهتر است در مورد شخصیت‌های مختلف صحبت نکنیم.

به‌خاطر این‌که هر کدام از آن‌ها نظر خودشان را دارند هدف‌های خودشان را دارند و هرکسی که یا می‌خواسته کمک کند یا می‌خواسته نگذارد کسی موفق شود فکر کرده دارد کار درستی انجام می‌دهد.

حالا می‌توانیم بگوییم که اسمشان ایکس و...است و به ‌نظر این چیزها دیگر مهم نیست. مردم می‌دانند که چه کسی منافع‌اش در کجاست. تنها چیزی که من می‌توانم بگویم این است که من خیلی دوست دارم ببینم هر همکاری که من دارم اگر آقای استیلی ۵ یا ۲ سال یا یکسال دیگر در مربیگری موفق می‌شود من را خیلی خوشحال می‌کند بخاطر اینکه من به مدت یک سال همکارش بوده‌ام برای یک سال.

اگر آقای علی دایی موفق می‌شود برای افشین قطبی خیلی خوب است. بخاطر اینکه هموطن من است و با موفقیت ایشان تیم ملی ایران موفق می‌شود.

من هم یک مربی ایرانی هستم و این برای من خوب است این تفکری است که من فکر کنم باید در فوتبال ایران و در فرهنگ ایران بیاوریم و با موفقیت‌های همدیگر همه‌‌ی ما بالا می‌رویم.

این فلسفه‌ی پدر من بوده؛ همیشه به من می‌گفت که جواب دشمنان همیشه مهربانی است. بخاطر اینکه فوتبال و زندگی خیلی به همدیگر نزدیک هستند.

همیشه احساس می‌کردم که فوتبال مثل آیینه‌ی زندگی است خیلی بالا و پایین دارد.

بهترین مربی‌های دنیا بازی‌ها را می‌بازند بعضی‌ وقت‌ها می‌برند و بعضی ‌وقتها مساوی می‌کنند و خیلی وقت‌ها نمی‌شود نتیجه بازی را کنترل کرد ولی آن را که خیلی می‌شود کنترل کرد عکس‌العملی است که بعد از نتیجه‌ها نشان می‌دهیم.

عکس‌العمل بعد از باخت، بعد از پیروزی، عکس‌العمل بعد از این‌که واقعاً به شما بی‌احترامی می‌شود. افشین قطبی می‌توانست بماند سال دوم و تا آخر آن بجنگد ولی من دیگر ارزش آن را ندیدم.

به‌خاطر این‌که احساس کردم آدم باید چند سال از زندگی خودش را ازدست بدهد، سلامتی‌اش را از دست بدهد و برای جنگ‌هایی که آدم نمی‌خواهد بجنگد.

من می‌خواستم در روز و جلوی همه با چراغ‌های روشن ‌بجنگم. ولی وقتی جنگ‌ها تاریکی و در پشت پرده است و جنگ‌های زشت است به نظر من بهتر است آدم آن جنگ‌ها را نجنگد.