آقای گل داربی درگذشت

فرنگیس محبی

امروز جمعه هجدهم بهمن‌ماه مراسم تشییع جنازه‌ی صفر ایرانپاک، مهاجم پیشین و به نام تیم ملی فوتبال ایران و باشگاه‌های شاهین و پرسپولیس در تهران در مقابل ورزشگاه شهید شیرودی (امجدیه‌ی سابق) برگزار می‌شود.

همایون بهزادی، دیگر پیشکسوت فوتبال ایران که به «همایون سر طلایی» معروف بود از همبازیان و دوستان نزدیک ایرانپاک بود. شخصیت و توانایی‌های صفر ایرانپاک را از زبان همایون بهزادی می‌شنویم.

ما یک عمر با هم بازی کردیم. فردی تحصیلکرده و بسیار باشعور بود. مراسم ایشان هم امروز ساعت ۹/۳۰ در استادیوم شیرودی از طرف فدراسیون فوتبال و باشگاه‌های پرسپولیس و شاهین برگزار می‌شود.

صفر ایرانپاک، از بهترین بازیکنان تیم ملی فوتبال ایران

صفر (که خدا بیامرزدش) درسال ۴۹- ۵۰ از شاهین اهواز به پرسپولیس تهران آمد. ما چندین سال با هم زندگی کردیم. با هم در یک دانشکده بودیم که مهندس کلانی (حسین کلانی) و دوستان دیگری هم با ما بودند. فردی با شخصیت، افتاده، بدون حاشیه بود.

در زمین ما از سال ۴۹ با هم بودیم از زمانیکه ابتدا در شاهین اهواز بودیم و بعد از آنکه شاهین منحل شد با ایشان آمدیم و پرسپولیس را درست کردیم که سلیمانی هم آمد. یک ماه پیش هم در تهران مهمان من بود. سرطان گرفته بود و شیمی درمانی می‌کرد. در هر صورت زندگی واقعی در آن دنیا است و دو سه شب قبل خبر مرگ ایشان را به من اطلاع دادند.

روز قبل از این من هفدهمین مراسم سالگرد محراب شاهرخی را در بهشت زهرا گرفته بودم که بچه‌ها همه بودند و سر قبر دهداری هم حاضر شدند. آن موقع هنوز در بهشت زهرا قطعه‌ی نام آوران درست نشده بود. در آنجا به من اطلاع دادند که صفرجان از دنیا رفته و به خدا پیوسته است. ما از سمت خدا می‌آییم و به سمت خدا می‌رویم.

آقای بهزادی، به هر حال شما مدت‌های زیادی با آقای ایرانپاک ابتدا در شاهین و بعد در پرسپولیس هم تیمی بودید. خاطره‌ی به خصوصی است که در ذهن شما مانده باشد از آن دورانی که با آقای ایرانپاک دوست، همدانشکده‌ای و هم‌تیمی بودید؟

یک عمر که به سر رسد
چه شیرین و چه تلخ
پیمانه چو پر شود
چه بغداد و چه بلخ

تمام خاطرات زندگی من به طور مختصر همان خاطرات زیبا بوده، چون وقتی می‌گویم که صفرجان بدون حاشیه بود آدمی آرام بود و در ۱۸ قدم بسیار قوی بود و گل‌های حساسی برای تیم ملی زد و همینطور که مستحضر هستید مسابقاتی که داربی می‌گویند یعنی وقتی که شاهین منحل شد ،ما ۲۷-۲۸ سالمان بود که به پرسپولیس آمدیم و از ۱۷-۱۸ سالگی در شاهین بودیم.

شاهین و استقلال امروز که حساب نمی‌شوند. در بازی‌های بین پرسپولیس و استقلال صفر ۷ گل زد. مهندس کلانی ۵ گل زد و من ۴ تا. ایرانپاک آدمی بسیار رئوف و مهربان بود. نه اینکه ما عادت داریم وقتی کسی از این دنیا می‌رود معمولاً این جملات گفته می‌‌شود. اما این یک واقعیتی است در مورد صفر. تمام زندگی من با او خاطرات خوب است.

همایون بهزادی، از پیشکسوتان فوتبال ایران

من خوب بدبختانه کاپیتان تیم بودم و اواخر هم مربی صفرجان و دیگر بچه‌ها شده بودم. غیر از محبت، غیر از خوبی و غیر از روزهای شادی که در صحنه‌ی فوتبال زدیم که دلم نمی‌آید بگویم زدیم. چون ما الان در سنینی هستیم که باید بگوییم خوردیم خوردیم. آن سنین جوانی بود. برای تیم ملی گل‌های بسیار قشنگی زد.
برای شاهین و پرسپولیس در ۱۸ قدم یکی از قویترین فوارواردهای تاریخ بود.

هر گاه که سانتر می‌شد ایشان، مرحوم شیرزادگان و مرحوم دهداری، اینها فورواردهای بزرگ مملکت بودند برای ضربه‌ی سر بلند می‌شدند. که خدا روح همه‌ی آنها را شاد و روانشان را پاک کند و امیدوارم که در آن دنیا موفق و موید باشد و انشالله که خدا بیامرزدش.

آقای بهزادی، یک سوال دیگر بیشتر از شما نمی پرسم. چون می‌دانم که ناراحت هستید. مرحوم ایرانپاک در اوج بازیگری‌شان در سال ۱۳۵۹ در داربی بیست و سوم از تیم ملی فوتبال و باشگاه پرسپولیس خداحافظی کردند و بعد از ان مدتی در ایران بودند و بعداً ایران را ترک کردند و به سوئد رفتند.آیا در این مدت با فوتبال ایران هیچ تماسی داشتند و یا هیچ کاری با فوتبال ایران انجام دادند؟

چرا، رفت و آمد می‌کرد. دوره‌های مربیگری را گذراند و در پایان دوره‌ی B مربیگری را هم در ایران گذراند و دوره‌های مربیگری خوبی دیده بود و دفعه آخر که یک‌ماه پیش اینجا بود روز قبل از اینکه برود با من و خانمم در خیابان میرداماد بودیم. مریض بود. خوب سلول‌های سرطانی وقتی متاستاز میره آدم حالش خراب می‌شود.

یک لحظه هم در آغوش من از حال رفت که صبح فردای همان روز باید می‌رفت که خیلی برایش دعا کردم و به او قوت قلب دادم که خداوند بزرگ است و انشالله خوب می‌شوی و گفتم صفرجان می‌روی و برمی‌گردی و می‌آیی با بچه‌ها کار مربیگری می‌کنی مثل ما که در مدرسه‌ی فوتبال کار انجام می‌دهیم. تو هم باید بروی در تیم‌های بالا در مدرسه فوتبال کار انجام دهی.

حتا سال پیش هم با فریدون معینی که دوست و همبازی ما بود و مدرس فیفا و مسوول کمیته‌ی آموزش بود مطابقت داد. درصدد بود که برود و بیاید و دوره ی A را هم بگذراند که دیگر اجل مهلتی به او نداد.

الان هم صدای من گرفته حقیقت این است که چند شبانه روز است که نخوابیده‌‌ام. انجام این کار سخت است اما کسانی که در داخل و خارج به ما کمک کردند دستشان را می‌بوسم و خاک زیر پای تمام ملت ایران از طرف تمام کمیته‌ی پیشکسوتان که مسوولیت خادمیت آن را دارم سپاسگذارم.

مکن
سرخوشان عشق را نالان نکن
نیست از هجران به عالم تلخ‌تر
هر چه خواهی کن ولیکن آن مکن

صفر ایرانپاک که در سال ۱۳۲۵ در شهر مسجد سلیمان متولد شد و در سی‌ام ژانویه یا یازدهم بهمن ماه ۱۳۸۷ در بیمارستانی در استهکلم فرسنگ‌ها دور از زادگاهش به درود حیات گفت. پیکر مرحوم ایرانپاک پس از مراسم تشیع جنازه در تهران به اهواز منتقل و در محل زادگاهش به خاک سپره می‌شود. او از خود دو فرزند به جای گذاشته است.

در عین حال در چند روز گذشته مهدی اسدالهی، بازیکن، مربی، کارشناس و مفسر فوتبال و روزنامه‌نگار ورزشی ایران پس از سال‌ها بیماری آلزایمر و همچنین یدالله خاکبار مقدم از پیشکسوتان روزنامه‌نگاری ورزشی ایران بر اثر سکته‌ی قلبی درگذشتند. روانشان شاد باد.