رادیو زمانه

تاریخ انتشار مطلب: ۳۰ شهریور ۱۳۸۷
گفت و گو با کاظم رجبی و مسعود اشرفی درمورد نتایج تیم پارالمپیک

قوی‌ترین مرد پاراالمپیک: معلولیت محدودیت نیست

فرنگیس محبی
mohebbi@radiozamaneh.com

واقعاً از ته دل خوشحال شدم‌، چون توانستم دل مردم ایران را شاد و ذره‌ای از محبت‌های آن‌ها را جبران کنم. جا دارد از شما و رسانه‌ها هم تشکر کنم. واقعاً رسانه‌ها تلاش کردند. از این مساله خیلی خوشحال شدم که توجه رسانه‌ها نسبت به ورزش معلولین بیشتر شده است و این نوید را می‌دهد که این ورزش در کشور ما بیشتر شناخته می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود.

گوینده‌ی این جملات کاظم رجبی، وزنه‌بردار مافوق سنگین تیم پاراالمپیک ایران است که با بالا بردن وزنه‌ی ۲۶۵ کیلوگرمی مقام قهرمانی پاراالمپیک در وزنه‌برداری بالای ۱۰۰ کیلو گرم را به خود اختصاص داد و نام خود را به‌عنوان قوی‌ترین مرد جهان ثبت کرد.

کاظم رجبی، رکورد‌دار جهان که از دو سالگی بر‌اثر فلج اطفال از ناحیه‌ی پای راست ناتوان است از سال ۱۳۷۹ عضو تیم ملی ایران بوده و در پاراالمپیک ۲۰۰۴ هم در وزن ۱۰۰ کیلو گرم مدال طلا گرفت.

رجبی با بلند کردن این وزنه نه تنها رکورد خود را بهبود بخشید بلکه رکورد حسین رضازاده قهرمان دو دوره المپیک را هم با اختلاف ‌۲.۵ کیلوگرم شکست. با او در این مورد گفت و گو کردم.

Download it Here!

آیا چنین انتظاری را داشتید؟

ما از عید به این طرف ماهیانه ۲۱ روز اردو بودیم. اردوها خیلی طاقت‌فرسا بود ولی به‌خاطر هدفی که داشتیم این سختی‌ها را تحمل کردیم. من در اردوها خیلی عالی بودم. متاسفانه ضرب‌دیدگی داشتم اما هیچ‌جا عنوان نکردم و با تحمل درد وزنه‌ها را زدم.

واقعیت این است که با کمک خدا و مربیان توانستم با بلند کردن وزنه‌ی ۲۶۵ کیلو‌گرمی ضمن کسب مقام اولی هفت کیلوگرم رکورد المپیک و نه کیلوگرم رکورد جهانی را که دست خودم بود، افزایش دهم. از این‌که توانستم با این کار ذره‌ای دل مردم ایران را شاد کنم خوشحال‌ام.


کاظم رجبی، وزنه‌بردار مافوق سنگین تیم پارالمپیک (عکس: وب‌سایت پارالمپیک پکن)

به‌جز رکورد خودتان رکورد حسین رضازاده را که وزنه‌بردار سالمی هم هستند شکستید.

آقای رضازاده واقعاً پهلوان بود و پهلوان می‌ماند. در پکن ورزشکاران سراسر دنیا سراغ ایشان را می‌گرفتند و علت عدم حضورشان در المپیک را می‌پرسیدند و از این‌که آقای رضازاده قبل از آغاز مسابقات دچار مشکل شده بود، ابراز تاسف می‌کردند.

حتی در پارالمپیک هم رضازاده را دوست دارند. به نظر من آقای رضازاده هیچ وقت تمام شدنی نیستند. در آخرین مسابقاتی که رضازاده حاضر بود ۲۶۳ کیلوگرم رکورد زده بود.

در مسابقات هدف من زدن رکورد آقای رضازاده نبود. زدن بیشترین وزنه هدف من بود تا از این طریق ثابت کنم که اگر به معلولین توجه شود، از ورزشکاران سالم هم جلو می‌زنند.

همچنین هدف‌ام این بود که بگویم، به هیچ عنوان معلولیت محدودیت نیست و مسوولان محترم باید توجه بیشتری به معلولان داشته باشند.

در پارالمپیک ورزشکاران معلول خیلی بهتر از ورزشکاران حاضر در المپیک نتیجه گرفتند.

بله، این در حالی بود که از عید به این‌سو یعنی مدت زمانی کمتر از شش ماه، اردوهای ما مستمر شد. اما کشورهای دیگر از همین الان در حال برنامه‌ریزی برای المپیک ۲۰۱۲ هستند.

واقعیت این است که اگر بخواهیم با ترتیب کنونی پیش برویم نباید انتظار مدال‌آوری را در المپیک ۲۰۱۲ داشته باشیم.

کشورهایی در این رقابت‌ها مدال می‌گیرند که اصلاً نام‌شان مطرح نبود، ولی با سرمایه‌گذاری و حرفه‌ای کردن ورزش‌شان توانسته‌اند رتبه‌های بالاتری را در ورزش کسب کنند.


کاظم رجبی، با بالا بردن وزنه‌ی ۲۶۵ کیلوگرمی نام خود را به‌عنوان قوی‌ترین مرد پاراالمپیک ثبت کرد. (عکس: وب‌سایت پارالمپیک پکن)

روز چهارشنبه، این دوره از بازی‌های پار‌المپیک که از روز ششم سپتامبر آغاز شده بود طی مراسمی باشکوه همراه با آتش‌بازی در پکن پایان یافت.

بدون شک برای اولین‌بار در تاریخ ورزش‌های معلولین توجه‌ی رسانه‌های گروهی به پارالمپیک این دوره بیش از پیش بود و همچنین سطح رقابت‌ها هم نشان از آن داشت که دولت‌ها هم توجه‌ی بیشتری به ورزش معلولین کرده و سرمایه‌گذاری‌های خود را در این زمینه افزایش داده‌اند.

کاروان ورزشی ایران هم با ۷۴ ورزشکار در نه رشته‌ ورزشی در این بازی‌ها شرکت داشت. حاصل تلاش ورزشکاران پارالمپیکی ایران که حضور موفقی در پارالمپیک‌های دوره‌های قبل داشتند پنج مدال طلا، شش نقره و سه برنز بود که ایران را در رده‌ی ۲۲ جدول مدال‌ها قرار داد.

با این وجود تیم‌های ایران در پارالمپیک ۲۰۰۴ آتن با کسب هفت مدال طلا مجموعاً ۲۳ مدال برای ایران به ارمغان بردند.

درمورد دلیل تنزل در تعداد مدال‌های کسب شده در این دوره با مسعود اشرفی، دبیر کل پارالمپیک ایران و عضو هیات رییسه‌ی کمیته بین‌المللی پارالمپیک یا آی‌پی‌سی گفت و گو کردم.

تعداد ورزشکاران ما در پارالمپیک ۲۰۰۴ آتن ۹۰ ورزشکار بود و ما دارای سه رشته‌ی تیمی بودیم. اما در پارالمپیک پکن با ۷۴ ورزشکاردر چهار رشته تیمی در این رقابت‌ها حاضر شدیم.

یکی از دلایل اصلی کاهش مدال‌ها کاهش تعداد ورزشکاران و همچنین افزایش یک تیم دیگر ـ گلبال ـ به این مسابقات بود.

تیم بسکتبال با ویلچر، نتایج خیلی خوبی گرفته بود فکر نمی‌کنید تصمیم به عدم حضور در ادامه‌ی مسابقات به هر دلیل، به ضرر ایران تمام شد؟ فکر نمی‌کنید باید در ادامه‌ی این مسابقات حضور پیدا می‌کردند؟

بسکتبال ما در این دوره با شرایط خاصی مواجه شد. اما اطمینان داشته باشید، اعتراضی که ما به نحوه‌ی عملکرد فنی iwf داشتیم منطقی بوده و اعتراض خودمان را در این رابطه ادامه داده و پیگیری خواهیم کرد تا آنان پاسخگو باشند.

عده‌ای می‌گویند ایران به دلیل ترس از روبه‌رو شدن با اسراییل در مرحله‌ی بعدی، مقابل آمریکا حضور پیدا نکرد. و سیاست ایران عدم حضور مقابل اسراییل است.

این موارد در حاشیه‌ی ورزش ما وجود دارد و نمی‌توان ‌‌منکر آن شد. ‌‌اما دلیل اعتراض ما این بود که جدول مسابقات از شماره‌ی یک تا ۷۰ بسته شده بود و مسابقات باید به همین ترتیب برگزار می‌شد.

جالب است در ۷۰ مسابقه‌ای که برگزار شد، برای اولین بار به جای آن‌که مسابقه‌ی شماره ۵۷ برگزار شود و بعد مسابقه‌ی ۵۸‌، مسابقه‌ی ۵۸ را قبل از مسابقه ۵۷ قرار دادند.

این اتفاق تا حالا سابقه نداشته است. وقتی با دوستان‌مان در iwf صحبت می‌کردم، آن‌ها هم بسیار متعجب بودند که چرا جدول مسابقات را که از عدد یک تا ۷۰ بسته شده‌، یک‌باره ۴۸ ساعت قبل از آغاز مسابقه تغییر می‌دهند و مسابقه ۵۸ را قبل از ۵۷ برگزار می‌کنند. نکته‌ای است که هیچ‌کس نمی‌تواند پنهان‌اش کند.


اختتامیه پارالمپیک (عکس: وب‌سایت پارالمپیک پکن)

اگر ایران در برابر اسراییل قرار می‌گرفت بازی می‌کرد یا خیر؟

طبیعی است که سیاست دولت ما این است که در این‌گونه مواقع با این کشور مواجه نشویم.

در آن صورت چه دلیلی برای کمیته پارالمپیک می‌آوردید؟

همان دلیلی که سیاست دولت و سیاست نظام است، برای ما هم وجود دارد. این بحث فقط مربوط به ما نیست. تحریم المپیک مسکو توسط آمریکا، و تحریم المپیک آمریکا از سوی روسیه‌ی آن موقع، موضوعاتی است که دائما در ورزش اتفاق می‌افتد.

این‌ها مشکلاتی است که دایماً در ورزش اتفاق می‌افتد و فقط مربوط به کشور ما و نگاه ما به این کشور نیست.

اما اگر این اتفاق می‌افتاد تمام کاروان ورزشی ایران هم می‌توانست از بازی‌ها تحریم شود.

خیر، قوانین مختلفی وجود دارد و نمی‌توانستد شدت عمل به خرج دهند، چون فدراسیون‌های ورزشی در المپیک و پارالمپیک هستند که در تشکیلات بین‌المللی این ورزش‌ها عضویت دارند.

به‌طور مثال اگر اتفاقی می‌افتاد تنها دعوای ما با سازمان جهانی ورزشی بود و نه با آی‌پی‌سی. اعتراضی که ما کردیم این بود که سازمان مربوطه تخلف کرده و باید پاسخ‌گو باشد.

همان‌طور که می‌دانید ۶۵ درصد مدال‌آوران چینی‌ها در این مسابقات زن بودند. فکر نمی‌کنید باید روی ورزش زنان در ایران توجه و سرمایه‌گذاری بیشتری صورت بگیرد؟

سوال خوبی کردید و نشانه‌ی نگاه کارشناسی شما به این موضوع است. اگر به المپیک هم نگاه کنید ورزشکاران زن چینی حدود ۶۵ درصد و مردان ۳۵ درصد مدال‌ها را به خودشان اختصاص داده‌اند.

این موضوع بیان‌گر آن است که مسوولان چینی از یک دهه پیش متوجه‌ی این نکته مهم شده‌اند که رقابت در گروه مردان در پارالمپیک و المپیک بسیار سخت‌تر از رقابت در گروه زنان است.

بنابراین روی ورزش زنان سرمایه‌گذاری کرده‌‌اند و یکی از اصلی‌ترین دلایل موفقیت‌های آنان در المپیک و پارالمپیک حضور پر‌تعداد بانوان‌شان بود. متوجه‌ی این نکته شده‌ایم و باید در آینده برنامه‌ریزی بهتری برای این گروه از ورزشکاران داشته باشیم‌.


اختتامیه پارالمپیک (عکس: وب‌سایت پارالمپیک پکن)

بدین‌ترتیب پس از ۱۲ روز، رقابت میان ۴۲۰۰ ورزشکار از ۱۴۷ کشور جهان بازی‌های پارالمپیک این دوره پایان یافت. که همانند المپیک، چین را با کسب ۸۹ مدال طلا و در‌مجموع ۲۱۱ مدال در صدر جدول نشاند.

بریتانیا با ۱۰۲ مدال که ۴۲ مدال آن طلا بود در مکان دوم قرار گرفت و ایالات متحده‌ی آمریکا با ۳۶ مدال طلا با مجموع ۹۹ مدال در جایگاه سوم قرار گرفت.

حال این وظیفه لندن است که بازی‌های المپیک و پاراالمپیک ۲۰۱۲ را برگزار کند. بوریس جانسون‌، شهردار لندن پرچم پارالمپیک را در مراسم اختتامیه تحویل گرفت و تا چهار سال دیگر نگا‌هدار این پرچم خواهد بود.

اما پس از برگزاری این دوره از بازی‌ها در پکن که تمجیدهای زیادی به دنبال داشت، لندن مسوولیت سنگینی را برعهده خواهد داشت.

Share/Save/Bookmark

Farangis Mohebbi
Interview, Kazem Rajabi
(The Paralympics Power lifting Champion) &
Masooud Ashrafi (Secretary of the Iranian Paralympics Committee)