این وصف حکایت محرم امسال است، صبح یادداشتی برایم فرستاده بودند با این مضمون که امسال در محرم شیعه و سنی نداریم، محرم امسال از آن مردم ایران است!
:)

mitoonam begam ke mana be zibatarn shekle momkene vagheiyat ro be tasvir keshide.mersi mana

«ما همه با هم هستیم»
...همه با هم برای فردايی آزاد...
تا زمانی که «جنبش سبز و ايده سبز» همگانی نشود و تا روزی که «اختلافات شخصی ما» فدای «آزادی ایران عزیز و ملت گرامیمان» نشود این «حکومت غیر قانونی» با خفقان و سرکوب, تکتک شهروندان این «سرزمین مقدس» را به خاک و خون خواهد کشید...

مانا جان یکی از تامل برانگیز ترین کارهایت بود. تشکر

بسيار زيبا و هوشمندانه.مثل هميشه.مانا باشي.

این اثر مرا به یاد مثل «خود را در گوشه‌ای رنگ کردن» در زبان خارجی آورد.یا خیاط در کوزه مجازی افتاد. تشکر

"درد مشترک" همه را به "حس مشترک" رسانده واینک همه با "عقل مشترک" داریم وطنمان را، جانمان را، زندگی مان را، و...مهمتر ازهمه "خدایمان" را بازپس می گیریم. امروز از صبح بهر جای دنیای مجازی رفته ام از طنز وجدی ومقاله وداستان وشعر وخبر وگزارش وشعور ونقاشی وکارتون و... حس خوش آیندی از "تصویر کامل دنیای واقعی درایران واقعی" بمن دست داده است.
بچه ها ما داریم بوحدت کامل می رسیم در حواسته های اساسی مان و...هوووورررااا.
مرسی "مانا"- دارم گریه می کنم- مرسی "مانا" یا...هو

کامنت "درد مشترک" مال من بود. این قدر هیجان "جشن وحدت" داشتم که خودم خودم را خط زدم. والا مگر جشن هم بدون "Dalghak.Irani " ممکن است!یا...هو

be omide piroozye sabzha dar ashooraie hosini

ey val akhareshe

PERSIAN GULF

...
با من اكنون چه نشستن‌ها، خاموشي‌ها
با تو اكنون چه فراموشي‌هاست
چه كسي مي‌خواهد
من و تو ما نشويم ؟
خانه‌اش ويران باد

من اگر ما نشوم، تنهايم
تو اگر ما نشوي، خويشتني
از كجا كه من و تو شور يكپارچگي را در شرق
باز برپا نكنيم
از كجا كه من و تو مشت رسوايان را وانكنيم
من اگر برخيزم
تو اگر برخيزي
همه بر مي‌خيزند ؛
من اگر بنشينم
تو اگر بنشيني
چه كسي برخيزد؟
چه كسي با دشمن بستيزد؟
چه كسي پنجه در پنجه‌ي هر دشمن دون آويزد؟
...
با تو اكنون چه فراموشي‌ها؛
با من اكنون چه نشستن‌ها، خاموشي‌هاست
تو مپندار كه خاموشي من،
هست برهان فراموشي من
من اگر برخيزم
تو اگر برخيزي
همه بر مي‌خيزند.
(حمید مصدق)
V

I love you man

besyar ziba va maani dar bood!!!!
20 bood

ممنون از مانای عزیز و همین طور علی به خاطر اون شعر زیبا

besyar ziba va maani dar bood!!!!
20 bood

اتحاد ما، نابودی آنهاست،
خودجوشی ما، خودزنی آنهاست،
فردا زیباست، فردا مال ماست، اگر من و تو ما بشویم، پنجه در پنجه دشمن آویزیم،
راستی، خونسردی، مطمئن بودن از کار خود، و بی تفاوتی به کار "آن مرد" جالب توجه بود.
مرسی مانا، مرسی علی

ایکاش بجای «علامت های سبز» ، «سر های سبز» داشتند...
«علامت» ، چیزی است که هر کس میتواند آنرا به دست بگیرد و مدعی اش باشد .
اما «اندیشه سبز» ، چیز بالاتری است.
به گفته میر حسین ، سبزها ، اختلافاتشان را کنار نمیگذارند. بلکه آنرا به رسمیت میشناسند.
یعنی اختلاف نظر، یک موضوع عادی است و ما باید یاد بگیریم به عقاید دیگران احترام بگذاریم. حتی به عقیده ی : «طرفداران ولایت فقیه» .
آنچه در واقع به دنبال آن هستیم، نه «حذف» حکومت ظالم بلکه حذف خود «ظلم» است.
متأسفانه حکومت فعلی، با «بی خردی» مردم را در موقعیتی قرار داده که مجبور به حذف فیزیکی کامل آن هستند. اما اصل کلی را نباید فراموش کرد.
کار مانا زیباست و زیباتر بود اگر افرادی که دارند جمع میشوند، «متفاوت تر» بودند مثلا از صنوف کارگری، دانشجویی و غیره ... یا مثلا چاق و لاغر، پولدار و فقیر ، کوچک و بزرگ و غیره ...
به هر حال زیبا بود. متشکریم.

از تعبیر زیبای «خدا» یمان را از آنها پس میگیریم...
در کامنت دوستمان Dalghak .Irani متشکرم.
پیشنهاد میکنم با توجه به کامنتهای زیبایشان از نام شایسته تری مثلا «لبخند ایرانی» یا «تبسم ایرانی» یا هر چه که دوست دارند استفاده کنند.
در ضمن، «سایت ایرانیان بلژیک» مدت هاست که یک فایل PDF شامل حدود 2200 واژه غیر فارسی و معادل های پیشنهادی فارسی آنها را در اختیار گذاشته است.
کسانی که مایلند زبان «پارسی» را پاس بدارند و کامنتهای بازهم زیباتری در کنار آثار ماندگار مانا در این سایت بجا گذارند میتوانند به http://Iranian.be مراجعه کنند.
با سپاس ...

:)))))))))))))))

حیوونی، افتاد تو چاهی که داشت برای دیگران می کند ...

من میگم بریم درش بیاریم یه خرده بیشتر بخندیم!

فکر نکنم این کاریکاتور را تا آخر عمرم فراموش کنم.

همه موهای تنم سیخ شدن. چقدر این کاریکاتور قشنگ بود. به امید اون روز

آفرین بر شما... خیلی هوشمندانه است... نمایی کامل از شعار حقیقی "ما بی شماریم" میباشد

چهار درس از چهار تصویر ...
1- برای آنکه بدانند «ما هستیم» ... باید «جلو» بیاییم.
2- برای آنکه بدانند ما «که هستیم» ... باید «بگوییم و نشان دهیم» چه میخواهیم .
3- برای آنکه ما را «حساب» کنند ، باید محکم «بایستیم» .
4- برای آنکه «پیروز» شویم، باید «با هم» باشیم.
فردا محرم شروع میشود... آنها که سالهاست مانند من «تکیه» ، «عزاداری» ، «قرار دادن ابوالفضل و دیگران بجای خدا» را تحریم کرده اند، باید به میدان بیایند و آنطور که که تلقک ایرانی گفت : باید حقوقمان و از جمله ، خدایمان را از آنان پس بگیریم.
.
شاید آنان که فقط «خدا» را زیبنده پرستش میدانند و هیچ مخلوقی را در حد او بالا نمیبرند ، همان «مردم غیر عرب»ی باشند که پیامبرمان وعده حضور آنان را داده بود.
باید بیشتر بیندیشیم...

من دیوونه لبخند نفر اول از سمت راستم که داره باهاش خداحافظی میکنه

گودالی به بزرگی سردرگمی دیکتاتور

این دفعه اونا ...
چی فکر میکردن ... چی شد ...

به نظرتون میشه گفت ؟...
این آقاهه که داره اره میکشه همون «معمار کبیر انقلابه» که از این جمع رفته و حالا ذوب شدگانش دارن براش سینه چاک میکنند؟
مسلمأ هیچکس احترامی برای قاتل یک ملت قائل نیست. اگر فرض کنیم اون شخص ،نیت سالمی هم داشته ، آنقدر اشتباهات وسیعی داشت که آخرش مجبور شد جام زهر بنوشه و بعد به تلافی جام زهر، 4000 جوان این کشور را بدون دادگاه و محاکمه به کام مرگ بفرسته.
کار مانا عالیه ، حرف نداره ، البته چرا... حرف داره ...
اگر بشنویم... !

رخصت پهلوان "مانا"
برای عزیزم – ایرانی
لطفاً آهسته گوش کنید:
قصۀ "Dalghak.Irani"شدن من قدیم است ونه حادث. وآن روزی بود که آدرس های قاطبۀ روشنفکران درصحنه را "آدرس عوضی" می دانستم وحرص می خوردم و جمهور اسلامی امرواقع را نه یک حکومت بما هو حکومت که یک "بلاتکلیفی" صرف می دانستم وهرگونه نقدی درجزییات را بدون ارجاء ضمنی وهمیشگی وبتصریح یا تلویح به "پیشا تاریخ" بودن ماهیت طیف حاکمان- الاماشاءالله- را یک نوع فکاهه می دانستم.
من ایران را جز درقالب "کمدی موقعیت" باور نداشتم. کمدی موقعیتی که در آن آدم های عبوس و قدیم؛ واینک جدی(سیاست پیشه)و جدید هم! حرف های مسخره می زنند ولاجرم حرف های جدی را باید آدم های مسخره(دلقک ها) بزنند برای هشیاری مخاطب و..... لذا حسابی از دست رفتم وشدم یک فرمالیست تمام عیار وباقی قضایا. البته دلایل دلقک شدنم تا امروز که خودم شماره کرده ام افزون بر 21 است. وآخرینش اینکه من می خواستم وهنوز منصرف نشده ام که یک "روز دلقک" تأسیس کنم برای ایران والبته مسلمانان دنیا(مثل کارناوال ریو مثلاً) تا خنده برای یک روز هم شده برای بچه ها مجاز شمرده شود.وازته جان ایمان دارم که جز اینکه همۀ آقایان! اعلامیۀ رسمی بدهند مثل هاشمی رفسنجانی که "دنیا عوض شده است." وهیجان درعرصۀ عمومی باید برسمیت شناخته شود؛ جهان اسلام بدیلی برای پیشرفت ندارد. یا...هو- هرچه جویده نوشتم بازهم روده ام دراز شد می بخشید.-
اما راجع به آن "خدایمان راپس می گیریم" هم یک آدرسی بدهم که کشف من نیست." کامنت"ی را که در وبلاگ یکی از اعاظم! وبمناسبت یادی از حضرت حافظ وحافظیه گذاشته بودم مجدداً تجدید می کنم:

درغربتی که هنوز غربتی هم نشده بقاعده؛ بقاعده اما دیوان خواجه را گشودم به زیبانگاری استاد"غلامحسین امیر خانی" وزیباپیرایی " استاد حسین الاهی قمشه ای" با نام"ای ایران!؟":
مژدۀ وصل تو کوکزسرجان برخیزم
طایرقدسم وازدام جهان برخیزم
بولای توکه گربندۀ خویشم خوانی
ازسرخواجگی کون ومکان برخیزم
یارب از ایرهدایت برسان بارانی
پیشترزانکه چوگردی زمیان برخیزم
برسرتربت من با می ومطرب بنشین
تاببویت زلحد رقص کنان برخیزم
خیزوبالابنماای بت شیرین حرکات
کزسرجان وجهان دست فشان برخیزم
گرچه پیرم توشبی تنگ درآغوشم گیر
تاسحرگه زکنارتوجوان برخیزم
روزمرگم نفسی مهلت دیداربده
تاچوحافظ زسرجان وجهان برخیزم
فرصت هایم را چلاندم وبهرجان کندنی هم بود رفتم حافظیه یدرازای بیست واندی سال وبه ملاقات دورییس جمهور: حجت الاسلام والمسلمین حاح سید علی خامنه ای دردهۀ شصت خورشیدی ودکتر محموداحمدی نژاد دردهۀ 80 چندروز پیش. وبخدا گلایه کردم که چگونه سید ما از آن عرفان به این خسران رسید وچطورمحمود ما از آن خسران به این عرفان! خداگفت پای مرا وسط نکش که من خودم بیست سال است از ایران تبعید شده ام. ومن هاج وواج وناباور یاد آن روزی افتادم که در چهار سال پیش برای دیدن بزرگی به سال از خویشان نزدیکم رفته بودم به روستای زادگاهم وپیر قوم ما که سوادی نداشت واینک چشمی هم ونوه اش که درتدارک فرار از وطن بود به من گفت:"می رود ولی پشیمان می شود" وادامه دادکه:" البته اگر هم بماند پشیمان می شود"مشکل این است که ما ایرانی ها از قاعده خارج شده ایم. ونوۀ فراری درمیان آمد که پدر بزرگ معتقد است که هر آدمی از دوجزء تشکیل شده است که عبارتنداز خود آدم وخدای آدم. هرگاه بین خود آدم وخدای آدم جدایی بیفتد آدمها از تعادل خارج شده وبی قراری می کنند. نوۀ فراری قوم ما خندید وادامه داد؛ پدر بزرگ می گوید امروزه روز خدا را از ایران بیرون کرده اند. پس هر کسی در داخل ایران است به دنبال پیدا کردن خدایش حسرت خارج رفتن دارد. هر کسی که رفته است خارج یا می رود مجبور است خودش را در داخل ایران جا بگذارد. پس به محض اینکه در خارج مستقر شد وخدایش را در آغوش گرفت دلش برای خودش تنگ می شود ومی خواهد برگردد ایران.
پیر مرد می گفت مدتهاست گریه نکرده وبا دستمال بزرگی در شیارهای گونه هایش دنبال خدای نوه اش می گشت، ومطمئن بود که خدا برمی گردد به ایران:" ان الله مع الصابرین" یا...هو

چاه نکن بهر کسی، اول خودت دوم کسی!
البته کار زیبات با معنی تر از این ضرب المثل هست فقط یادش افتادم و نوشتم.
مرسی مانا

مانای عزیزم
باور کن نمیخوام ایراد بگیرم ولی فکر نمیکنی با رشادتی که زنها نشون میدن و همیشه در صف اول حضور دارند و حتی پیش از خیزش 22 خرداد مردم ، آنها با جنبش برابری طلبانه شان علیرغم سرکوب در صحنه حضور داشتند، شایسته باشد که نیمی از مردم آن مملکت یعنی زنان سهمی برابر در این جمع کوچک که به سرنگونی دیکتاتور می انجامه داشته باشند.
ولی حتی اگر سهم ما رو هم گاهی یادت بره باز هم کارهاتو دوست دارم
پرتوان و پایدار باشی
با مهر

منظورم سمت چپ بود :))

ا

كاري خوبي است خوب‌تر مي‌شد اگر همانطور كه واقعا" هست تعداد زنان اگر بيشتر ازمردها نه لااقل كمتر از آنها هم هيچوقت نبوده...

خط نکش دور کسی، اول خودت دوم کسی

چاهمکن بهر کسی