سلام
برای نت ، خط حامل نذاشتید.
وقتی هم نتی به اون حالا(دمش به سمت پایین) نوشته میشه ، معمولا صدای زیر میده ، ولی صدای تفنگ ، بم هستش.
نکته ی دیگه اینکه سایه ی رهبر ارکستر به سمت دور هستش ولی سایه ی آقایون نوازنده به سمت نزدیک
ها ها ها ها ها
------------------------
اول: این ها موسیقیدان حرفه ای نیستند احتمالاً خط حامل یادشان رفته
دوم: لابد تفنگ های شان صدای زیر هم می دهد
سوم: در سایه گذاری عمداً منطق واقعگرایی را رعایت نمی کنم

با هم نوازی گلوله هایتان
سینه ام را نشانه روید
نه موسیقی ام را،
که آوازی از من بماند پس از آوای
"آتش"!

چقدر «زندگی بهر روی» شیرین است! "بخند تا دنیا به رویت بخندد"!!!
من در جای این شخص، مدتها قبل از اینکه به این خفت و سپس فلاکت شخصیتی برسم حتما خودکشی کرده بودم.
یکی

به رضا و مانا هر دو:

1. اتفاقاً نورپردازی این کار درسته: اگر منبع نور در فاصله نسبتاً نزدیک و درست در مرکز دایره ای که این افراد دورش ایستادن قرار بگیره و رو به پایین متمرکز بشه، اونوقت سایه ها همینطوری میشن که از نظر تصویرپردازی هم به سوژه کار میخوره

2. از نظر تصویرپردازی و مناسبت با فضای سوژه، نت رو به پایین و بدون خط حامل به این موضوع بیشتر میخوره

3. اصلاً از اولش احتیاجی به این کامنت بود؟

خیلی خیلی عالی است این کاریکاتور!
(در ضمن سایه ها بیشتر توجه بیننده را به مرکز دایره و به رهبر ارکستر جلب می کنند... احساس تعلیقِی که تصویر شده خیلی قوی است!)

از هر چه سر نبسته سیرم

بین همه سر بسته اسیرم

از قول من به این رهبر ارکستر سلام برسون و بگو عمو جون چشماتو وا کن ببین دور و برت چه خبره بعد بزن زیر ابوعطا.