خدا به خود اين سربازان گمنام نميدونم كي اجر بده.
بيچاره نصف شبي خونه و زندگيشو ول كرده اومده مانع سقوط انسانيت در ورطه حيوانيت بشه. اون دنيا همه ما رفاه و آسايش اخروي مونو مديون اينها هستيم. البته نميدونم چرا اين مامور در مورد قانون توقف مطلقا ممنوع مسامحه به خرج داده. با اين حال خوبه كه در مسئله عبور ممنوع جديت داره.

با "سیب زمینی" توافق نسبی اما همه جانبه دارم! ؛)

تازه، در اون دنیا، اگه بهشتی هم باشی و با حور وقلمان در کنار جویبارهای شیر و عسل معشور و دمخور و به نوشیدن از جامهای شرابی که ته ندارند مشغول، همچنان این برادران و خواهران از جان گذشته و ایثارگر به خدمتگزاری و ادای وظیفه مشغول و در کنارت خواهند بود! (به همین دلیل است که من از همین لحظه "جهنمی" عمل می کنم که زیاد مصدع اوقات شریف این مظلومان در بهشت نباشم. هر چه باشد ما هم اهل ایثاریم!)

زنده باد آزادي.
درود بر شما براي هنر ارزندتون.

به علامت ورود ممنوع نیازی نبود به باور من.اضافه است.

علامیت ورود ممنوع نیست دوستان!
این هم در واقع نماد شناخته شده دیگری در کارتون هست و مفهومش ممنوعیت هست (بطور کلی)

این یک هم بسیار زیبا شده آقای نیستانی، فقط فکر میکنم خطوط صاف و شکل کاملا گرد علامت توی حباب فکر اون برادر کمی ناهمگون شده با بقیه کار، شاید بهتر بود انهارم میکشیدی، با اینحال هنوز خیلی فوق العادست

ارادت

اصلش به علامت است. یعنی درست است که من دارم نگاه می کنم ولی برای شما ممنوع است و حتی در حین نگاه کردن هم اشاره می کند که خدایی نکرده کس دیگری نقض قانون نکند.

اصلش به علامت است. در حین نگاه کردن هم دارد به بقیه متذکر می شود که شما نکند نگاه کنید.

zende va payande bashy dadash
------------------------
ممنونم عزیز. فقط لطفاً با فونت فارسی بنویسید.

دهانت را می بویند مبادا گفته باشی دوستش دارم

به نظرم یک مقدار افراط در این کارکاتور به کار رفته و غلو البته (درسته که غلو کردن درکاریکاتور مشکلی نداره ) اما به نظرم مانا جان باید در نظر بگیره که در مملکت ما حریم شخصی کاملا حفظ میشه و دولت فقط در پاره ای از مسائل دخالت میکنه. این پاره ای از مسائل از این قبیله : دولت تعیین می کند که زنان لباسشان چه رنگی و چه اندازه باشد. اما جنس لباس به شرط اینکه نازک نباشد با خودشان است. دولت اندازه پاشنه کفش و ساق کفش را انتخاب می کند، اما اینکه کفش بندی باشد یا زیپی در اختیار شخص است. دولت تعیین می کند که زنان و مردان با چه کسانی می توانند صحبت بکنند و این بدین معنی نیست که شخص ازاد است با محارم صحبت بکند. بلکه تشخیص این امر کلا با دولت است. دولت تعیین می کند که شخص چه بگوید ، چه بخواند ، چه بخرد و چه بشنود البته درباره مردگان دولت این اختیار را صددرصد به خود متوفی سپرده است. دولت تعیین می کند که شخص چه کسی را در ملا عام ببوسد ، زیرا اصولا ملاعام برای اعدام است و نه برای بوسه ، شخص می تواند افراد زیر 1 سال را ببوسد. شخص می توان پدر ، پدر بزرگ ، پدرشوهر ، پدربزرگ شوهر را ببوسد اما بوسیدن شوهر ، دوست پسر (که اصولا خود موضوعی جدا وممنوع است) به کلی ممنوع میباشد. اما شخص مختار است که یک ، دو یا سه بوسه بر لپ های افراد بالا بزند. دولت تعیین می کند که شخص کی می تواند مهمانی بگیرد و ایا اصولا می توان مهمانی بگیرد یا نه. مثلا در چند ماه از سال مثل محرم ، صفر ، رمضان، خرداد ، فاطمیه، رجبیه و یکی دو ماه دیگر شخص نباید مهمانی بگیرد. در ماههای دیگر هم دولت معین می کند که شخص می تواند با چه چیزی از مهمان هایش پذیرایی کند ، دولت موظف است مطمئن شود که مهمانی های برگزار شده جز اسمش چیزی کم از عزاداری نداشته باشد. شخص نمی تواند اسمی بر کودک خود بگذارد مگراینکه دولت با این اسم موافقت کند. دولت تعیین می کند که شخص چه رشته دانشگاهی را و در کدام شهر می تواند انتخاب کند. از وظایف دولت است که معلوم کند در یک تجاوز متجاوز محکوم است یا قربانی. از اختیارات دولت ، هیچ شخصی بدون اجازه دولت حق ندارد بر سر قبر فرزند یا دوست خود برود. ................... این لیست ادامه داره، اما حرف من همونی بود که گفتم. این کاریکاتور غلو شده است

سرک می کشند در خصوصی ترین مسائل زندگی آدم ها و با وقاحت تمام برایش قانون هم وضع می کنند.
ممنون

این یکی خیلی با مزه بود مانا جان.
موفق باشی برادر.