هنر خبثا!
به یاد شعری افتادم که از جهت هدف، هیچ شباهتی به این موضوع ندارد، اما برای من این تصویر یادآورش شد، فقط یکی دو خط از شعر رو برات می نویسم که می گفت:"چکمه ی شمر لعیم و چکمه عبد کریم هر دو پاپوشند، اما این کجا و آن کجا \ دانه ی فلفل سیاه و خال مه رویان سیاه هر دو جان سوزند، اما این کجا و آن کجا" و سراسر شعر مقایسه ی دو چیز به ظاهر شبیه بود اما تفاوتش همچو ماه گردون و ماه روی شاعر!

جالب بود.به یاد یک انیمیشن با مضمونی مشابه افتادم. این گونه بود که سربازها را از پرتگاهی پرتاب می کردند و سپس عکسی از آنها می گرفتند و در نهایت مجموعه عکس ها در یک فیلم پخش می شد.

... شکنجه شده اش را می توان نشان داد .

براي شکنجه گر کاغذ بي روح بوم و جسم شريف انسان تفاوتي ندارد.

از چرچیل نقل شده است که در یک مسابقه قرار گذاشتند با استالین و آیزنهاور تا مقداری نشادر به خورد یک سگ بدهند. استالین از زور استفاده کرد. آیزنهاور نشادر را لای گوشتش کرد. چرچیل نشادر را به مقعد سگ مالید.....! بیچاره سگ از فرط سوزش تمام نشادر را با زبان لیسید.....!

شکنجه ها در یادها نقش میبندد مثل یک اثر هنری ننگی هست برای بشریت

"هنر وقاحت نگاری" یا
"The Art of Pornography"
که بر خلاف ظاهر اسمی آن، نام کتابی بود پر ورق و بزرگ از عکسهای مربوط به روشهای مختلف شکنجه که سالها پیش دیدم! تا جایی که به یاد دارم، توضیحات و نوشتجات چندانی هم در آن دیده نمی شد چون عکسها با وجودی که ساختگی (ولی بر اساس مشاهدات و گزارشهای واقعی) بودند، خود به اندازه کافی گویا بودند.

می شه گفت احدی را نمی توان شکنجه داد مگر به نفع حض بصر
می شه گفت پشت ملت ما رو هم باید گذاشت تو گالری تاریخ که همه ببینند خبری نیست
می شه گفت سلام! اینم اثر من!
در کمال خونسردی
می شه گفت رادیو بی بی سی واقعا دلش برای معتصبین همسایه ی مجاور دهکده ی جهانی می سوزه، آخی!
می شه

مرسی

نه تنها شکنجه می کنیم، بلکه کلی هم بهش افتخار می کنیم !!

مثل همیشه عالی و فکر شده، ممنون.

تبصره:
مواردي كه در آن هدف خاصي به غير از خود شكنجه مد نظر باشد از شمول اين قانون خارج مي شود.