می رم...از ماهی به ماه دیگه ای قدم می زنم...در حالیکه روزمرگی از هر سوراخم بیرون می زنه...در حالیکه ساعت بیولوژیکم واسه همه چیز تنظیم شده...بیدار بودن...خواب بودن...تنها بودن...خوش بودن...سر ساعت معینی مقدار مشخصی از احساسات از پیش معلوم ازم تراوش می کنه...با تک تک دونه های شن از سوراخ تنگ دنیا پائین میوفتیم و به زندگی وارونه مون می پیوندیم...در حالی که دنیا چکش و قلم٬ دقیقه بعد دقیقه را رو تنمون نقش می زنه...اینجوری شوخی شوخی پیر می شیم...از حد آستانه ها رد می شیم...

روزای آفتابی...روزای ابری...و شب های ناگریزشون میان و می رن...و کسی موعظه می کنه "خوشا به حال کسانی که به بعد از اینی باور دارن"...و من خوب می دونم که یا بعد از اینی نیست و یا اگه هم هست جز این نیست...و تناسخ من تو یه حلقه تکرار شونده گیر کرده...چند تا زندگی این ور و اون ورتر از این وضع شاکی بودم...اما حتی مثل منی هم تطبیق پیدا می کنه...یا اگه نکنه...به زور تطابق داده می شه...و اینطوری اونی که روز به روز به یادت لبخند می زنه...اون که قصه اش غصه ی تو بود...اون که گاه بیگاهی از اون حوالی رد می شه...اون می شه من...و من به این "پذیرش" خوش آمد می گم.....

ba salam shoma akhare nobooghi..mokhlesam ziad

من یک کارتونیست خیلی جوانم که کارهام از ماله شما خیلی خیلی بهتره ، اگر
بفرستم توی سایت می گذارید>؟
----------------------------------------------------------------
جواب: نه

aaayyyy...manam dge dastam az zire choonam bardashte nemishe....hame gir minan bem...pas inam roozmaregie....

p.s.:in karikaturist e javane ghabli ajab etemad be nafsi dare!!!!!