مانا نيستاني گرامي با كاريكاتور شعر مي گويي!

تصميم آنقدر قويست که با ازرائيل هم حاضر است در بيافتد. ازرائيل ميگه مرگ تو هم با منه، او ميگه ديگه بگذاريد مرگ با خودم باشه. اين يکي رو ديگه رخصت بدين خودمون تصميم بگيريم....

آقای نیستانی، چند روز پیش این را دیدم گفتم بی ارتباط با کاریکاتورهای شما نیست. http://lighthouse.blogfa.com/post-4.aspx

هر دو برای انجام یک کار. پس چرا کشمکش؟

به نام خداوند بخشنده ی بخشایشگر
میدونستی یک کاری داری میکنی؟ (وارد کردن فرهنگ بیگانه یا شکستن سدها در برابر آن. چگونه؟ همین موجود داس بدست، در فرهنگ باختر زمین و نه فرهنگ ما، نشانه فرشته ی مرگ است. ) دقت کن.

ممنون از نظر شما. هیچ کار خاصی نیست. سال ها است که کارتونیست های سراسر دنیا از نشانه های شناخته شده بین المللی برای نمایش ایده های شان استفاده می کنند مثل دن کیشوت یا پینوکیو. به نظرم بهتر است به مفهومی که کاریکاتور ارائه می کند دقت کرد به علاوه اصولا من به "فرهنگ ما"-"فرهنگ آنها" در زمینه هنر- مخصوصاً کاریکاتور- اعتقادی ندارم شاید شما داشته باشید که البته نظرتان محترم است.

سلام آقای نیستانی. من یه کاریکاتوریست آماتورم علاقه دارم به جای هاشور با خودکار کارهامو سایه روشن بزنم...ولی تو یه نمایشگاه که اثر داده بودم یکی از اساتید فرمودند که به خاطر همین اثر را رد کرده اند. شما به عنوان کسی که خودتون هم زیاد از هاشور استفاده می کنید. این را عیب می دونید؟ مگه کاریکاتور یه هنجارشکنی نیست؟..آیا واقعا می شه حتی از نظر تکنیکی برای کاریکاتوریست مرز تعیین کرد؟
(دوست عزیز مسلماً نمی شود هیچ حد و مرز خاصی برای تکنیک کاریکاتور معین کرد همه چیز بستگی به نتیجه کار دارد شاید نتیجه کار چندان متقاعد کننده نبوده به هر حال واقعیتی است که خودکار چندان ابزار حرفه ای برای کار طراحی و کارتون نیست اما ممکن است هنرمندی از خودکار هم استفاده عالی بکند. خیلی مقید به دوسالانه و جشنواره نباشید. وقتی پدیرفتید که در این بازی شرکت کنید باید قاعده بازی را هم بپذیرید که همان پذیرفتن نظر و اغلب سلیقه هیئت داوری است. موفق باشید.
مانا نیستانی)

یاد متنی افتادم که امروز تو همشهری خوندم. در جاییش اشاره ی جالب یک مصری بود که با اون همه سابقه و فرهنگ نتونستن مقاومت کنن و عرب شدن اما ما ایرانی ماندیم. شباهت قریبی میان این دوست. بزار یک مثال بزنم: شاید همه ی کاریکاتوریستهای جهان (که در همه اش واقعا باید شک کرد) علامت صلیب سرخ را برای مسائل درمانی بکار ببرند یا قبر را با صلیب بکشند، آیا این به معنای این است که این جهانی شد و ما هم جبرا باید بپذریم؟ یا متن نامعلوم کتاب را از چپ به راست بنویسیم؟ یا در علامتهای ساختمانی بخشهای زنانه را با موجودی دامن به پا ( و نه حجابدار) رسم کنیم؟ (میتونی این مطلب و تاثیرش بر افراد را از چند روانشناس بپرسی، چیزهای که سبب شده باخترزمین را قدرتی دست نیافتنی ببینیم از جنبه ی دیگر بنگر: استفاده از علائم و زبان میهنی خود چه زیانی دارد؟ نگران 4 تا خارجی که نیستی انقدر کارهات براشون مهم نباشد که معنی 4 تا نماد مشخص ( واقعا وقتی علامت هلال را ببینند نمیفهمند یعنی چی؟؟؟) را وقت نگزارند ببیند. برادر، هنرمند متعلق به خود نیست. راستی یک پیشنهاد هم برات دارم: چرا پیام خصوصی وبلاگت نداره؟ من قصد ندارم یک بحث دوستانه را همه در جریان باشند. راستی وقت کردی به این وبلاگ هم یک سری بزن. البته کاریکاتور نیستو بیشتر چی بهش میگن نقشخط؟ از اینهاست. البته اصلا ارزش دیدن تو را هم ندارد، اما اگر وقت کنی خوشحال میشم راهنماییم کنی. KHODAJON.PARSIBLOG.COM

در زمینه این کاریکاتورت هم یک نظری بدم. ابتدا منو یاد : آنقدر آش شور بود که آشپز هم صداش در اومد، میندازه. اما یک چیزی دیدم. آستین مرد خودکش، چیز خاصی توش داره؟ متوجه نکته ی این (اگر نکته ای باشد) نمیشوم. البته فکر نمیکنم یک هنرمند توضیحی در باب کارش بدهد. تعداد زیادی از خودکشیهاتو دیدم، برداشت من این بود اینها هر کدام داستان جداگانه ای دارند. آیا درک هنری من درست است؟

از این به بعد اگر نمادی اینجایی که برای همه قابل فهم باشد پیدا کردم حتماً استفاده خواهم کرد شاید صلیب سرخ معادل داشته باشد اما متاسفانه برای مرگ، من چنین چیزی سراغ نداشتم. در ضمن هیچ بدم نمی آید 4 نفر اضافه هم کارم را بفهمند وقتی همه می فهمند پینوکیو یعنی دروغ چرا نباید از آن استفاده کرد صرفاً به این خاطر که خالق اش ایرانی نیست؟ نظر من این است که مرزبندی و سد کشیدن نه جلوی تهاجم فرهنگی را می گیرد و نه یک فرهنگ را ماندنی می کند. با گزاره "هنرمند متعلق به خودش نیست" هم موافق نیستم هر چند کلیشه رایجی است اما به نظرم جای بحث دارد. به هر حال ممنون که دغدغه های تان را اینجا درمیان گذاشتید.

عجب. نمی دانستم هلال احمر و روسری _ و نه دامن - نماد ایرانی ست و نه عربی. پیشنهاد می کنم اول خودمان را بشناسیم بعد برای دیگران دستور العمل صادر کنیم.

سلام
زيبا و عالي.... با عمق! خوشحال ميشم به من طنز نيس هم سري بزنيد...
خوش باشيد و شادزي

سلام
زيبا و عالي.... با عمق! خوشحال ميشم به من طنز نيس هم سري بزنيد...
خوش باشيد و شادزي

ماناي عزيز من حيران آن نامه هستم كه در دست مرد نشسته بر روي صندلي قرار دارد ، وصيت نامه است؟ در ضمن در پاسخ به دوستي كه نماد ها را خودي و غير خودي كرده اند عرض ميكنم كه هنر حد و مرز ندارد .

سلام....بهترینید....شما کلاس ندارید؟؟؟یعنی منظورم اینه که درس نمی دید؟؟؟من خیلی دوست دارم بعد کنکور کلاس کاریکاتور برم.....فعلا که فقط معلمام رو می کشم...

قبلا هم پرسیده بودم؟؟؟
-------------------------------------------------------------
مانا نیستانی: شما لطف دارید. متاسفانه من ایران نیستم و طبیعتا کلاسی هم ندارم. اگر خدمتی ساخته است از راه دور انجام بدم