اگر قصد افشای جمهوری اسلامی ایران در میان است، بگردید و عکسهای بهتری پیدا کنید. این عکس مثلاً چه می گوید؟ دختری که نشسته است! تازه آدم باید ماجرایش را بخواند که بداند موضوع چیست. اگر شما عکسی برای موضوع «عکس» انتخاب می کنید باید خود به خود گویا باشد و حتی نیازی به تفسیر نداشته باشد، نه اینکه برایش داستان بنویسید. اینها را دارم از لحاظ اصول کاری و حرفه ای به شما می گویم.

به اصول كاري و حرفه اي كاري ندارم. راستي مگر در اين روزگار بهم ريخته ما همه چيز مطابق اصول است ؟ و ! اتفاقاٌ عكس خوبي است . دختري است در اوج جواني و در روياي جهاني كه انسان را با جنسيت تعريف نكنند. و نمي دانيم كه از اين همه طراوت جواني پس از تحمل تلخي هايي كه بايد بچشد چه باقي خواهد ماند !

man fakr mikonam bazi az zanha az har forsati dar iran baray maroifyat astafadah mikonand alan dor dor zanhay bidast v pay ma iranihast

Akse bessiar khoubist. aghaye mansour faghat negah kon, agar nafahmidi behet tozih midam

خانم فرزانه، آیا چون کار دنیا روی اصول نیست پس هنرمند و روزنامه نگار هم باید کار غیراصولی بکند؟ در خوب بودن عکس حرفی نیست. اما بیننده از کجا بفهمد که این خانم جوان «در رویای جهانی که انسان را با جنسیت تعریف نکنند» است؟ اینها در عکس نیست و شما به آن اضافه می کنید. من می توانم مثلاً بگویم که این خانم در تئاتر نشسته و دارد به کسی که سروصدا می کند نگاه می کند. یکی دیگر می تواند بگوید که این خانم توی اتوبوس نشسته و تشنه اش است... اصلاً شما به تیتر نگاهی بیندازید: در آزادترین کشور دنیا. بعد هم خانمی که نشسته است! مگر در آزادترین کشور دنیا آدم نمی نشیند؟ این تیتر برای عکسی مناسب است که در آن مثلاً چند نفر دارند زنی را در خیابان کتک می زنند، یا چیزهایی با موضوع خشونت و تبعیض علیه زن. در این صورت عکس به خودی خود بیانگر موضوع بود. اگر تیتر عکس بالا را این می گذاشتید (یا می گذاشتند) بهتر بود: و قاضی حکم به زندان می دهد... در این صورت اولاً معلوم می شد که خانم مریم دارد به قاضی نگاه می کند، و ثانیا حالت چشمهای او بیننده را ترغیب به خواندن افکار او می کرد، و شاید هم همان نتیجه ای را می گرفت که شما نوشته اید. موفق باشید.