از دست ندهید | ||||
محسن نامجو و ترانههای پرتناقض |
تغییرات ساختاری میراث فرهنگی |
شکاف شیعه و سنیهای آمریکا |
زمان همهچیز را مشخص میکند |
کنفرانس امنیتی مونیخ و ایران |
خانه . اندیشه زمانه . رادیوسیتی . پرسه در متن . نیلگون . آهنگ زمانه . کلاغستون . خارج از سیاست . گزارش ویژه |
از دست ندهید | ||||
محسن نامجو و ترانههای پرتناقض |
تغییرات ساختاری میراث فرهنگی |
شکاف شیعه و سنیهای آمریکا |
زمان همهچیز را مشخص میکند |
کنفرانس امنیتی مونیخ و ایران |
نظرهای خوانندگان
ظاهرا آقای آقازاده فراموش کرده اند که یکی از ارکان حقوق پذیرفته شده در قراردادهای اجتماعی ارجاع دعوا و اختلافات به مرجع تعیین شده ی حل اختلاف است. همان اصلی که صدام حسین آن را رعایت نکرد و به بهانه ی دخالت ایران در صدور انقلاب در جنوب عراق( که با دستگیری شیعیان مسلح و مدارک منتسب به رژیم ایران بود) به خود اجازه داد با تکیه بر قدرت طلبی و کشورگشایی مستقیما و پیش از طرح دعوا در سازمان ملل یا دادگاه لاهه و یا مراجع دیگر به ایران حمله کند)
-- سینا هدا ، Feb 5, 2007 در ساعت 05:59 PMاگر قرار باشد اعضای متعهد یک تشکیلات یا سازمان با اقدامات خودسرانه و بر اساس نظرات( هر چند منطقی) شخصی به نقض یکجانبه ی قراردادهای اجتماعی اقدام کنند آیا سنگ روی سنگ بند میشود؟
این در حالی است که ایران بصورت داوطلبانه عضو آژانس انرژی اتمی شده است و مثل مردم ایران بصورت موذیانه از نظام تصمیم سازی و تصمیم گیری حذف نشده است.
باید از آقای آقازاده و حاکمان حق بجانب رژیم پرسید:چرا بر دیگران نمی پسندند آنچه بر خود می پسندند؟( ویا بالعکس)
با این رفتارها دیگر چه اعتراضی است به امریکا و یا مخالفان داخلی و اپوزیسیون؟
آیا کسی، خبرنگاری هست که این پرسش جدی را به همین صورت از حکومت ایران بپرسد؟
ظاهرا آقای آقازاده فراموش کرده اند که یکی از ارکان حقوق پذیرفته شده در قراردادهای اجتماعی ارجاع دعوا و اختلافات به مرجع تعیین شده ی حل اختلاف است. همان اصلی که صدام حسین آن را رعایت نکرد و به بهانه ی دخالت ایران در صدور انقلاب در جنوب عراق( که با دستگیری شیعیان مسلح و مدارک منتسب به رژیم ایران بود) به خود اجازه داد با تکیه بر قدرت طلبی و کشورگشایی مستقیما و پیش از طرح دعوا در سازمان ملل یا دادگاه لاهه و یا مراجع دیگر به ایران حمله کند)
-- سینا هدا ، Feb 5, 2007 در ساعت 05:59 PMاگر قرار باشد اعضای متعهد یک تشکیلات یا سازمان با اقدامات خودسرانه و بر اساس نظرات( هر چند منطقی) شخصی به نقض یکجانبه ی قراردادهای اجتماعی اقدام کنند آیا سنگ روی سنگ بند میشود؟
این در حالی است که ایران بصورت داوطلبانه عضو آژانس انرژی اتمی شده است و مثل مردم ایران بصورت موذیانه از نظام تصمیم سازی و تصمیم گیری حذف نشده است.
باید از آقای آقازاده و حاکمان حق بجانب رژیم پرسید:چرا بر دیگران نمی پسندند آنچه بر خود می پسندند؟( ویا بالعکس)
با این رفتارها دیگر چه اعتراضی است به امریکا و یا مخالفان داخلی و اپوزیسیون؟
آیا کسی، خبرنگاری هست که این پرسش جدی را به همین صورت از حکومت ایران بپرسد؟