فريدمن: ايران می تواند متحد طبيعی آمريکا باشد

روزنامه‌نگار سرشناس آمریکایی و برنده جایزه پولیتزر، توماس ال فریدمن در تازه ترين مقاله خود در روزنامه نیویورک تایمز به چالش با سياست خارجی آمريکا پرداخته و نقشه تازه ای از متحدان طبيعی آمريکا ترسيم کرده است. او با رديف ساختن فهرستی از مشخصه های ايران و عربستان نتيجه می گيرد که ايران متحد طبيعی آمريکا ست. وی در حل بحران خاورميانه نيز بر اين اعتقاد است که حل بحران در گرو حل مساله ايران و آمريکا ست و نه چنانکه شايع است حل مساله اسرائيل و فلسطين.

متن کامل تحليل و پيشنهادهای فريدمن را در زير می خوانيد:

کدام کشور متحد طبيعی آمريکاست؟
"در اینجا می‌خواهم یک تست کوچک در باره سیاست خارجی مطرح کنم. دو کشور الف و ب داریم؛ و شما باید برای من مشخص کنید که کدام یک از این دو کشور متحد آمریکا است و کدام یک نه. خوب شروع می‌کنیم :

کشور الف فعالانه ایالات متحده را در سرنگونی طالبان کمک می‌کند و فعالانه در به قدرت رساندن مسلمانان منتخب میانه‌رو و طرفدار آمریکا یاری می‌رساند. کشور الف به طور منظم نوعی از انتخابات آزاد را برگزار می‌کند. در کشور الف زنان رای می‌دهند. پست و مقام دارند و اکثریت دانشجویان دانشگاه‌ها را تشکیل می‌دهند و همین زنان به طور کامل در بازار کار ادغام شده‌اند.

در یازده سپتامبر، شهروندان کشور الف در میان اندک کشورهای مسلمان بودند که تظاهرات خودجوش به طرفداری از آمریکا به راه انداختند. رییس‌جمهور تندروی کشور الف به تازگی کنفرانسی درباره هولوکاستی برگزار کرد که هرگز اتفاق نیفتاده است. کشور الف انتخابات سراسری شوراهای شهر و روستا را برگزار کرد و از آنجا که رای‌دهندگان ترجیح می‌دادند محافظه‌کاران بیشتر میانه‌رو را ترجیح می‌دادند رییس‌جمهور کشور الف دید که کاندیداهای پشتیبان او به دست رای‌دهندگان حذف شدند. کشور الف دارای منافع راهبردی در پیروزی دولت منتخب شیعه و طرفدار آمریکا در عراق است. کشور الف گرچه یک کشور مسلمان در همسایگی عراق است، با این حال هرگز هیچ بمبگذار انتحاری به عراق نفرستاده است، و برای زمان‌های دراز از مسیحیان ویهودیان خود محافظت کرده است. کشورالف به نسبت، بیشترین وبلاگ‌نویسان را در کشورهای خاورمیانه دارد.

نوع اسلامی که در کشور الف پیاده شده است، به زنان احترام می‌گذارد و با نظر به تجدد، نسبت به تفسیر دوباره، باز است و هیچ‌انگاری القاعده را برنمی‌تابد.

و حالا کشور ب: کشور ب 15 نفر از 19 هواپیما ربای یازده سپتامبر را به ما داد. کشور ب به زنان اجازه رانندگی، رای دادن یا گرفتن پست و مقام نمی‌دهد. در کشور ب ساختن کلیسا، کنیسه و معبد غیرقانونی است. کشور ب طالبان را پشتیبانی مالی کرد.

خیریه‌های خصوصی کشور ب به دوام القاعده کمک می‌کنند. مردان جوان مساجد کشور ب مرتبا به عراق برای بمب‌گذاری‌های انتحاری رفته‌اند. مساجد و خیریه‌ها در کشور ب به جمع‌آوری کمک برای پشتیبانی از آشوب‌های عراق اقدام می‌کنند. کشور ب نمی‌خواهد دولت منتخب شیعه در عراق به موفقیت نایل آید. در حالیکه رهبران کشور ب طرفدار آمریکا هستند، نظر سنجی‌ها نشان می‌دهد که بسیاری از مردم کشور ب دشمن آمریکا هستند و برخی از آنها در یازده سپتامبر جشن گرفتند. نوع اسلامی که در کشور ب از آن پشتیبانی می‌شود و بواسطه مسجد آن به سراسر جهان صادر می‌شود بیشترین دشمنی را با تجدد و دیگر ایمان‌ها دارد.

پرسش: کدام کشور متحد طبیعی آمریکاست؟ الف یا ب؟ البته کشور الف.

کشور الف ایران است. کشور ب عربستان سعودی است.

دشمنی ايران و آمريکا طبيعی نيست
نگران نباشید. می‌دانم که ایران هم در دهشت‌افکنی علیه آمریکا دخالت دارد و سعودی‌ها در زمان‌های حساس در برخی مناطق به آمریکا کمک کرده‌اند. نکته‌ای را که تلاش دارم روشن کنم این است که دشمنی ایران وایالات متحده از زمان سرنگونی شاه تا به حال انداموار و ارگانیک نیست. به جبر فرهنگ، تاریخ و جغرافیا ما منافع بسیاری با مردم ایران داریم. و من هم اولين کسی نيستم که اين نکته را دريافته باشد.

به گفته محمد حسین عادلی، سفیر پیشین ایران در لندن، از آنجا که ایالات متحده دو دشمن بزرگ ایران، طالبان وصدام، را از میان برداشت، "بحثی در ایران در جریان است که آیا ما باید همچنان چنین سخت علیه آمریکایی‌ها اقدام کنیم".

مهمترين چيز حل نزاع ايران و آمريکا ست

مهمتر آنکه، هنگامی که مردم می‌گو‌یند "مهمترین چیزی که آمریکا می‌تواند برای ثبات بخشیدن به خاورمیانه انجام دهد، حل منافشه اسراییل- فلسطین است" سخن درستی نیست. این در وهله دوم اهمیت است. مهمترین چیز حل نزاع ایران- آمریکا است.

در این صورت سراسر خاورمیانه دگرگون می‌‌شود و راهی گشوده خواهد شد که مناقشه اسراییل-فلسطین حل شود. چراکه ایران پشتیبان عمده حماس، جهاد اسلامی، حزب‌الله و سوریه است. کمک فعالانه ایران همچنین می‌تواند برای ثبات عراق حیاتی باشد.

از همین روست که من با جنگ با ایران مخالفم. من طرفدار گفتگو هستم. به انزوا کشیدن ایران، همانند کوبای کاسترو، تنها نتیجه‌ای شبیه به کوبا داشته است: کاستروهای ایران نیرومندتر شده‌اند. اما برای اینکه گفتگوها با ایران ثمر داشته یاشد، ما باید با ایران مذاکره توام با فشار انجام دهیم.

چطور برای مذاکره فشار وارد کنيم؟
چطور فشار وارد کنیم؟ بايد روشن کنیم که ایران نمی‌تواند ما را به اتکای قدرت نظامی خود از خلیج فارس بیرون براند، بايد بهای نفت را پایین بياوريم، که نقش عمده در رجزخوانی دستگاه تندرو رهبری ایران دارد؛ و بايد تندروها را به لحاظ مالی در تنگنا قرار دهیم. اما همه اینها باید با این اعلام صریح همراه باشد که آمریکا قصد تغییر رژیم در ایران را ندارد، بلکه به دنبال تغییر رفتار ایران است، و اینکه ایالات‌متحده می‌خواهد بی‌درنگ در تهران سفارتخانه‌اش را بازگشایی کند و این سفارت پیش از همه چیز 50 هزار ویزای دانشجویی به جوانان ایرانی برای تحصیل در آمریکا بدهد.

فقط این کار بکنید، و بنشینید و شاهد خروش شگفت‌آورترین بحث‌ها در داخل ایران باشید. می‌توانید بر سر آن شرط ببندید.

___________________________

وب سايت توماس فريدمن