شکی نیست که این مانور با موارد مشابه بسیار متفاوت است. تیم سیاسی تندروهای کاخ سفید در معادلات منطقه ی خاورمیانه اندوخته ی قابل دفاعی ندارند ضمن اینکه آشکارا از بحران عراق حرف میزنند و حتی آن را برای آمریکا به ویتنام تشبیه میکنند.از آسیب پذیری اسرائیل در برابر جنبشهای منطقه ای در وحشت هستند بویژه اینکه -در اظهارات-قائل به ارتباط قوی بین ایران با نا آرامیهای منطقه هستند. و همیشه سعی کرده و میکنند که از شکاف عقیدتی شیعه و سنی وارد شده تا بحران را به نحو دلخواه کنترل و یا مدیریت کنند.
اینکه کشور کوچک بحرین در مقایسه با سایر شیوخ در این مانور مشارکت دارد و یا بهتر است بگوییم مشارکت داده شده است صرفا به خاطر قابل توجه بودن جامعه شیعی این کشور است.آمریکا میداند که در بین ملل کشورهای اسلامی عموما و جوامع شیعی خصوصا، قابل اعتماد نیست.البته اینجانب به مدد مسافرتی که به بحرین داشته ام خوب میدانم که اشک گوسفند بیزبان در برابر گرگ نه به خاطر گناه مرتکب شده بلکه از ترس جان شیرین است.
اتفاقا آمریکا در منطقه خیالش از بابت برخی از کشورها که جمعیت ناچیز شیعه دارند راحتتر است قطعا با این توصیف میتوان چنین بیان کرد که دلمشغولی آمریکا در عراق،لبنان و حتی بحرین بیشتر از اردن و قطر است.
یکی از استراتژی ها سنتی و موفق آمریکا در رویارویی با رویدادهای جهانی به وسط کشیدن پای دیگران بوده آنهم نه برای تقسیم منافع بلکه برای تقسیم مسئولیت، واقعیتی که در کویت هم شاهد آن بودیم و امروزه میبینیم که برنده ی اقتصادی جنگ در کویت امریکاییها بوده اند و دیگر اعضای ائتلاف بعد از جنگ پی برده اند که نقش سیاهی لشکر داشته اند.
به نظر میرسد که آمریکا برای حل بحران در خاورمیانه دست به آزمایش هر گونه سیاستی از قبیل حمایت از دیکتاتور در مقطعی از زمان و برداشتن آن در مقطعی دیگر،هجوم به کشوری حتی بدون مجوز سازمان ملل،دادن فرصت به کشوری برای نابودی یک کشور دیگر، تا آستانه ی تجزیه بردن کشوری و درگیر کردن ملت آن با جنگهای داخلی و ترس کاذب انداختن به جان کشورهای کوچک منطقه چنانکه گویی در معرض هجوم همسایه ی بزرگ قرار دارند.
نیاز به تامین انرژی برای صنایع آمریکا هر گونه دخالت این کشور در خاورمیانه را آشکار میکند و به نظر من هیچ دو دو تا چهارتایی واضحتر از این وجود ندارد که قلب زندگی سبز صنعتی در غرب از شریانهای خفته در خاورمیانه سیراب میشود.