«کریمی جزو نادر بازیکنان نقاد فوتبال ماست»

ایرج ادیب‌زاده

حمایت گسترده از علی کریمی، بازیکن برجسته‏ی فوتبال ایران، یک روز پس از اخراج او از باشگاه «استیل‏آذین» و مشکل کلاه گشاده دختران نوجوان فوتبالیست ایران در المپیک نوجوانان سنگاپور، دو خبر مهم و البته حاشیه‏ای در ورزش پرحاشیه‏ی ایران، در هفته‏ی گذشته بودند.

فوتبال زنان ایران و به‏طور کلی ورزش زنان ایران هم‏چنان درگیر پوشش اسلامی است. تازه‏ترین این مشکلات، برای فوتبالیست‏های کم‏ سن‏وسال و نوجوان ایران در المپیک نوجوانان سنگاپور پیش آمده است.

در بازی گشایشی بین نوجوانان دختر ایران و ترکیه، سپ بلا‏تر، رییس فدراسیون جهانی فوتبال، به همراه سه‏هزار تماشاگر در استادیوم حاضر بودند.

دختران ایران برتری دو بر یک خود را در پایان بازی، با شکست چهار بر دو برابر ترکیه، عوض کردند.

آن‏چه صدای بالاترین مقام فوتبال جهان، آقای سپ‏بلاتر سوییسی را درآورد، پوشش اسلامی دختران ایران بود.
سپ‏بلاتر در برابر خبرنگاران، به‏طور رسمی به این موضوع اشاره کرد و گفت که از نظر فدراسیون جهانی فوتبال، جمهوری اسلامی ایران با تغییر در طرحی که پیش‏تر فیفا در مورد پوشش دختران ایران تایید کرده بود، در واقع سر فیفا کلاه گذاشته است.

آن هم کلاه گشادی بود که دختران جوان فوتبالیست ایرانی بر سر داشتند. در طرحی که فدراسیون فوتبال ایران به فیفا داده بود، این کلاه وجود نداشت.

همین مسئله ممکن است باعث کنار رفتن تیم نوجوانان دختر ایران، از المپیک نوجوانان سنگاپور شود.

علی کفاشیان، رییس فدراسیون فوتبال ایران گفته است که نظر فیفا را تا بازی بعدی تأمین می‏کند.
این رویداد به‏خوبی نشان‏دهنده‏ی فضای ورزش بانوان ایران در حال حاضر است.

دیگر این که علی کریمی به دلیل تظاهر به روزه‏خواری از باشگاه استیل‏آذین اخراج شد. این خبری بود که دیگر خبرهای ورزشی ایران را در یکی دو روز گذشته تحت تاثیر خود قرار داد.

بیست و چهارساعت پس از انتقاد شدید علی کریمی، ستاره‏ی فوتبال ایران از مدیریت دولتی باشگاه استیل‏‏‏آذین و مدیرعامل آن، سردار آجرلو، سایت رسمی باشگاه خبر اخراج علی کریمی را به بهانه‏ی تظاهر به روزه‏خواری اعلام کرد.

یک روز پس از اعلام خبر اخراج علی کریمی، کاپیتان تیم استیل‏آذین، پشتیبانی گسترده از وی به راه افتاده است.

مهدی مهدوی‏کیا، ملی‏پوش پیشین ایران و هم‏تیمی علی کریمی در باشگاه استیل‏آذین، امروز به خبرگزاری ایسنا گفته است: «چرا باید علی کریمی را متهم به روزه‏خواری در ملاءعام کرد؟ مگر در تمرین‏های ما چند نفر تماشاگر حضور دارند؟ اصلاً شاید او مسافر بوده یا دارو مصرف می‏کرده است.»

سایت نیمه‏دولتی تابناک نیز نوشت: «آن‏چه در این میان، مایه‏ی تأسف و انزجار است، بازی کردن با آبروی یک انسان، آن هم بازیکنی است که تا همین چند روز پیش عضو تیم ملی ایران بود.»

علی کریمی در گفت‏وگو با خبرگزاری دانشجویان ایران، با رد روزه‏خواری، علت اخراجش را مصاحبه‏ای در مورد مدیریت باشگاه دانسته است.

گفتنی است به نوشته‏ی سایت بالاترین، صفحه‏ی حمایت از علی کریمی در کم‏تر از ده ساعت توانسته است بیش از هشت‏هزار عضو جذب کند.

نکته‏ی دیگر این‏که علی کریمی یکی از شش بازیکن تیم ملی ایران بود که در دیدار برابر کره‏ی جنوبی در مقدماتی جام جهانی، با دستبند سبز در زمین بازی حاضر شد.

خبرگزاری نیمه‏دولتی فارس، با انتشار خبر روزه‏خواری علی کریمی و توهین او به مسئولین منشور اخلاقی فدراسیون فوتبال، هم‏‏چنین نوشته است: «او پیش از این نیز در جریان مسابقه‏های مقدماتی جام جهانی، با بستن دستبند سبز به دست خود، حاشیه‏ساز شده بود.»

در گفت‌وگویی با مرتضی شمس، روزنامه‏نگار و کارشناس فوتبال ایران، وی نیز عقیده دارد مشکلاتی که برای علی کریمی به‏وجود آمده، به دلیل انتقادهای او از شرایط روز فوتبال ایران بوده است:

علی کریمی جزو نادر بازیکنان نقاد فوتبال ما است. البته من هیچ تایید یا تکذیبی روی حرف‏های ایشان ندارم و آن‏چه می‌گویم، دیدگاه شخصی‏ من است.

علی کریمی یک استثنا در فوتبال ما بود؛ یعنی بعد از این که آقای علی دایی موفق شد عنوان آقای گل جهان را به‏دست بیاورد، انصافاً ما بازیکنی به توانمندی علی کریمی نداشتیم؛ بازیکنی که به شهادت بسیاری کارشناسان، لقب «جادوگر» را در فوتبال آسیا گرفت. حضور او در باشگاه مطرح بایرمونیخ آلمان نیز همراه با افتخاراتی بود که می‏توانست فوتبال ما را سربلند‏تر از پیش نشان بدهد.

علی کریمی اما نمونه‏ای از خروار مشکلات فوتبال ما است. ما باید بپذیریم افرادی را که در فوتبال‏ کشورمان به‏کار می‏گیریم، آدم‏های توانمندی نیستند. معمولاً مربیان، مدیران و حتی در مقاطعی سرپرستان تیم‏های‏مان از افرادی انتخاب می‏شوند که بیش از آن‏چه توانایی فنی و مدیریتی داشته باشند، فقط به دلیل ارتباطاتی که با مدیریت باشگاه‏ها دارند که عمدتاً دولتی هم هستند، در این سمت‏ها قرار می‏گیرند. به این دلیل، این افراد حداقل به لحاظ فنی، کوچک‏تر از بازیکنان ما بوده‏اند.

سردار آجرلو؛ مدیریت دولتی باشگاه استیل‏‏‏آذین

همان‏طور که یک روز امیر قلعه‏نوعی را به عنوان سرمربی تیم ملی فوتبال ایران انتخاب کرده بودیم. آن هم در شرایطی که بازیکنان بزرگی در فوتبال ما بودند و نسبت به سابقه‏ی بازی و تعداد بازی‏های ملی‏ و بین‏المللی‏شان، بسیار سرآمدتر از امیر قلعه‏نوعی به عنوان سرمربی تیم بودند.

مشخص بود که این بازیکنان حرف‏شنوی خاصی از امیر قلعه‏نوعی ندارند و ایشان هم نمی‏تواند مدیریتی بر آنها داشته باشد. چون توازن قوا برقرار نبود. یعنی نیمکت مربی ما نیمکت سبکی بود و بازیکنان سنگینی می‏کردند. این روند متأسفانه همیشه در فوتبال ما وجود داشته و اینک هم وجود دارد.

علی کریمی تنها بازیکنی است که بعد از اردوی اتریش، به محل اردوی تیم ملی ایران معترض می‏شود و حتی شنیدم که ایشان به صراحت گفته که حاضر است مابه‏التفاوت پول یک هتل خوب را بپردازد که تیم را به یک هتل خوب ببرند.

شاید او به عنوان کاپیتان تیم ملی ایران حق چنین اعتراضی را داشته باشد، اما وقتی به این صراحت صحبت می‏کند، بیش‌تر به بزرگی این بازیکن نسبت به سرمربی تیم ملی برمی‌گردد.

علی کریمی، بازیکنی با آن شرایط فنی، وقتی در تیم ملی‏ای قرار می‏گیرد که مربی‏اش را کوچک‏تر از خودش می‏بیند، آن‏قدر جسارت، شجاعت و شهامت دارد که برخلاف تمام بازیکنان ما که مجبور شده بودند یک مصاحبه‏ی سفارشی انجام بدهند و از اردوی اتریش تعریف و تمجید کنند، به صراحت ‏بگوید: اردوی خوبی نداشتیم، هتل‏مان کولر نداشت، کنار زمین دامداری و یا کارخانه‏ی چوب‏بری بود و ... اما چون حمایت از افراد کوچک، سرلوحه‏ی ورزش کشور ما شده است، می‏بینیم فدراسیون فوتبال ایران در عملی انتقام‏جویانه و بسیار عجولانه، علی کریمی را از تیم ملی حذف می‏کند.

آقای قطبی هم وقتی با واکنش مردم روبه‌رو می‏شود و می‏بیند مردم ستاره‏ی فوتبال‏شان را دوست دارند و از او حمایت می‏کنند، در نمایشی تلویزیونی اعلام می‏کند که: «علی چون خسته بود، گفتیم در بازی ارمنستان همراه تیم نباشد.»

این صحبت‏ آقای قطبی، به نظر من، نوعی عقب‏نشینی تاکتیکی در مقابل واکنش مردم بود که صدای اعتراض‏شان روی سکوی ورزشگاه‏ها به‏خوبی شنیده می‏شد.

شرایطی را که در تیم ملی فوتبال و مدیریت فدراسیون برشمردید باعث انتقادهای علی کریمی شده است، در باشگاه استیل آذین هم به‏نوعی برقرار بوده است، اما چرا او را به جرم روزه‏خواری اخراج کردند؟

این دقیقاً ادامه‏ی همان ماجرا است. این‏جا هم همان شرایطی برقرار است که پیش از این به آن اشاره کردم و ناهماهنگی و ناهمگونی در فوتبال استیل‌آذین نیز حاکم است. یعنی مدیرعامل این باشگاه فردی نظامی است و تنها سابقه‏ی حضور ایشان در ورزش، به یک مدت کوتاه مدیریتی در باشگاه پارس و سرانجام معاونت ورزشی شهرداری تهران منتهی می‏شود. ایشان اینک مدیرعامل باشگاهی شده‏اند که مملو از ستاره‏های نام‏دار اخیر، یا دست‏کم دهه‏ی اخیر فوتبال کشورمان بوده است.

علی کریمی که در گفت‏وگویی با باشگاه خبرنگاران تلویزیون ایران صحبت می‏کرد، به صراحت اعلام کرد: «ایشان از مدیریت فوتبال فقط اهدای چک، ساندویچ و ساندیس را برای چند نوجوان عاشق فوتبال تدارک می‏بینند و فکر می‏کنند کل مدیریت فوتبال همین است. اما من دلم برای سرمایه‏ی مدیر مالک باشگاه می‏سوزد و با روندی که ایشان دارند مدیریت می‏کنند، قدر مسلم باشگاه استیل‏آذین ره به جایی نخواهد برد.»

پرواضح بود که ما منتظر واکنش منفی باشگاه استیل‏آذین بودیم که یکی از دوستان نزدیک مدیرعامل فعلی این باشگاه و مالک آن آقای حسین هدایتی است. این واکنش هم اتفاقاً رخ داد. عجیب برای من این بود که آنها با پنهان شدن پشت سپر دفاع از مذهب، واکنش نشان دادند.

هیچ اشکالی نداشت اگر باشگاه استیل‏‏آذین رفتاری حرفه‏ای می‏کرد و می‏گفت به دلیل این بازیکن به دلیل توهین یا اهانت به مدیرعامل باشگاه، حذف می‏شود. چنین برخوردی خیلی محکمه‏پسند و مردم‏پسند‏تر بود، اما وقتی پشت سپر مذهب پنهان می‏شوند و بازیکنان را به این شکل مورد عتاب و خطاب قرار می‏دهند، پذیرش آن مقداری سخت می‌شود.

من البته صلاحیت دخالت در مسائل مذهبی را ندارم، اما به عنوان یک مسلمان و مسلمان‏زاده می‏دانم بازیکنان وقتی به سفر می‏روند، برای این‏که بتوانند روزه بگیرند، حداقل باید ده روز در سفر باشند و در غیر این‏صورت روزه‏شان باطل است. این بازیکنان نیز که باید دست‏کم یک‏هفته در میان به سفر بروند، اگر دو هفته‏ از سی روز ماه رمضان را هم در سفر باشند، دوتا سه روز یا دوتا چهار روز و در نهایت حدود هفت‏‌هشت روز، روزه‏شان باطل است.

در تمام تمرینات فوتبال و نه تنها فوتبال، حتی اردوهایی که در حال حاضر به‏خاطر بازی‏های آسیایی گوان‏جو برقرار است، امکان روزه‏گرفتن برای بازیکنان جوان وجود ندارد.

خود من امروز شاهد انجام تمرینات جودوکاران جوان کشورمان در مجتمع ورزشی انقلاب بودم و دیدم که آنها به‏راحتی دارند نوشیدنی‏شان را میل می‏کنند و غذای‏شان را سر وقت می‏خورند. چون این بچه‏ها به خاطر تمرینات سنگین و فشرده‏ای که دارند، امکان روزه گرفتن برای‏شان وجود ندارد.

همان‏طور که گفتم، صلاحیت مذهبی ندارم و نمی‏دانم تبعات این‏ کار چیست، ولی می‏دانم به لحاظ رفتار حرفه‏ای، این بازیکنان نمی‏توانسته‏اند روزه‏ی خود را حفظ کنند.

علی کریمی هم مستثنی نیست. او هم بازیکنی مانند بقیه است. من ایمان دارم که خیلی‏های دیگر هم سر آن تمرین آب خورده‏اند یا احتمالاً از میوه‏ یا خوراکی دیگری استفاده کرده‏اند، اما این مسئله متاسفانه بهانه‌ای برای باشگاه استیل‏آذین شد که به دنبال راهکاری برای حذف علی کریمی از این باشگاه می‏گشت.

موازنه‏ی قدرت در این باشگاه به‏هم خورده بود و بازیکن، بالاتر از سطح مدیریتی قرار داشت. به همین دلیل پشت سپر مذهبی پنهان شدند و یک‏بار دیگر دست به شاهکاری زدند که برای مردم قابل پذیرش نبود. من واکنش مردم و دوستانم را می‏دیدم: هیچ‏کس نمی‏پذیرفت که علی کریمی به‏خاطر نوشیدن جرعه‏ای آب سر تمرین، مستحق اخراج از باشگاه باشد.

ای‏ کاش استیل‏آذینی‏ها آن‏قدر شهامت داشتند که می‏گفتند بر اساس قوانین حرفه‏ای، چون آقای کریمی، علیه مدیرعامل باشگاه یا ساختار اداری باشگاه صحبت کرده‏اند، حق‌شان اخراج است و اخراج می‏شود. متأسفانه این برخورد مقداری دردناک بود و فکر می‌کنم کار زیبایی نکرده‌اند.

شما علی کریمی را چقدر از نزدیک می‏شناسید؟

ما می‏دانیم که علی کریمی بچه‏ی معتقدی است. من خودم از نزدیک می‏بینم که او حتی به خیلی از خانه‏های سالمندان سرکشی می‏کند و برخی هزینه‏های‏شان را می‏دهد. یا به خیلی از ورزشکارانی که مریض بود‏ه‏اند، کمک می‏کند. از جمله چندی پیش، زمانی که آقای بابک معصومی با سرطان دست و پنجه نرم می‏کرد، هزینه‏های بیمارستان وی را تقبل کرد.

این است که وقتی به جوانی با این شایستگی، انگ غیرمذهبی بودن می‏زنند، می‌گویم کار قشنگی نکرده‌اند.

فکر می‏کنید این پایان کار علی کریمی در فوتبال ایران باشد؟

مسلماً خیر. این که ما علی کریمی و امثال علی کریمی را یک شهاب زودگذر فرض کنیم، کاری بسیار غیرمنطقی و ببخشید که از این واژه استفاده می‏کنم، غیرعقلانی‏ای انجام داده‏ایم. اینها ستاره‏های ماندگاری هستند که سال‏هاست دارند در آسمان فوتبال کشور ما می‏درخشند.

مگر می‏شود علی کریمی از دل کسی بیرون برود؟ مگر می‏شود مردم هنرمندی‏های این جوان با توپ را فراموش کنند؟