اسکی‏باز سوییسی؛ ستاره‌ی روز دهم

ایرج ادیب‌زاده

یکشنبه شب گذشته، بازی‏های زمستانی المپیک ونکوور کانادا دهمین روز خود را پشت سر گذاشت. در حالی که هیجان و زیبایی رشته‏های مختلف برف و یخ، میلیون‏ها و شاید میلیاردها نفر را در جهان جذب خود کرده است.

در گفت‏وگویی با همکارم آقای محمد تاج‏دولتی در تورنتوی کانادا از ایشان در باره‏ی رویدادهای مهم بازی‏های روز یکشنبه، از جمله دیدار تیم‏های هاکی روی یخ آمریکا و کانادا می‏پرسم.

آقای تاج‏دولتی ابتدا کمی در باره‏ی بازی هاکی روی یخ آمریکا و کانادا برایمان بگویید:

همان‏طور که می‏دانید و طبیعی نیز هست، از روزی که بازی‏های المپیک زمستانی در شهر ونکوور کانادا شروع شد، همه‏ی کشور کانادا و تمام رسانه‏های این کشور تحت تاثیر این بازی‏ها هستند و طبعاً کانادا دارد با نبض المپیک زندگی می‏کند. به خصوص روز یکشنبه تمام ورزش‏دوستان کانادایی در تب و تاب مسابقه‏ی پرهیجانی بودند که قرار بود عصر این روز بین تیم‏های ملی هاکی کانادا و آمریکا برگزار شود.

این مسابقه در حضور بیش از ۱۷هزار نفر در شهر ونکوور برگزار شد و بر خلاف انتظار همه‏ی کانادایی‏های ورزش‏دوست که تیم کانادا را تیم برتر می‏دانستند و امید قهرمانی او را داشتند، این تیم با نتیجه‏ی سه بر پنج به تیم آمریکا باخت و باعث ناخشنودی همه‏ی ورزش‏دوستان و ورزشکاران کانادایی شد.

عوامل بسیاری حساسیت این بازی را افزایش داده بود؛ علاوه بر این که رقابت بین دو تیم ملی هاکی دو کشور بود، سرمربی و مدیر تیم ملی هاکی آمریکا، در کانادا از معروفیت زیادی برخوردار هستند و هردو سرمربی و مدیر تیم «میپل‏لیو» مهم‏ترین بزرگ‏ترین تیم باشگاهی هاکی کانادا نیز هستند.

این مساله احساس دوگانه‏ای برای خیلی از ورزش‏دوستان کانادایی به‏وجود آورده بود که سرمربی و مدیر مهم‏ترین تیم هاکی کانادا در بازی‏های المپیک باید تیم‏ رقیب آمریکا را سرپرستی و مربی‏گری کنند. به خصوص که بازیکنان دو تیم هم در شرایط عادی، در تیم‏های باشگاهی دو کشور بازی می‏کنند و برخی از آنان که در یک باشگاه و در کنار هم بازی می‏کنند، حالا روبروی هم‏دیگر قرار گرفته بودند.

علاوه بر این، آقای برایان برگ، مدیر تیم می‏پل لیو که در این بازی‏ها مدیر تیم ملی‏ هاکی آمریکا است، یک هفته پیش از این بازی‏ها، فرزند جوان خود را در یک حادثه‏ی رانندگی از دست داد و این باعث شده بود که خیلی‏ها فکر کنند او از نظر روحی نمی‏تواند تیم را مدیریت کند و روی کیفیت بازی اثر خواهد گذاشت.

اما به هرحال از آن‏جا که ورزش بر همه‏ی این مسائل غلبه می‏کند و فضا را پر می‏کند، بازی در فضای قرمز رنگ استادیوم که مملو از پرچم‏های کانادا در دست تماشاگران بود که خود نیز لباس تیم ملی هاکی کانادا را به تن داشتند، به پایان رسید. در حالی که با شگفتی بسیار با نتیجه‏ی پنج بر سه، به نفع تیم آمریکا تمام شد.

آقای تاج‏دولتی، اما همه منتظر فینال رؤیایی هاکی روی یخ بین کانادا و روسیه در روز پایانی المپیک زمستانی هستند. فکر می‏‏کنید چنین اتفاقی بیفتد؟

البته می‏دانید در ورزش در عین حال که می‏توان خیلی پیش‏بینی‏ها داشت، اتفاقات غیرمنتظره‏ی زیادی هم می‏افتند.

چنان‏که ساعاتی قبل از شروع بازی تیم ملی هاکی کانادا و آمریکا، تقریباً ۹۰درصد ورزش‏دوستان کانادا مطمئن بودند، تیم ملی کانادا برنده‏ی این مسابقه خواهد بود. اما بعضی وقت‏ها در زمین بازی توپ یا هر وسیله‏ی دیگری که نتیجه‏ی بازی را تعیین می‏کند، طور دیگری می‏چرخد و نتیجه‏ی بازی غیر از آن می‏شود که همه انتظارش را دارند.

اما در هرحال باید صبر کرد و نتیجه‏ی بازی تیم ملی هاکی کانادا با تیم ملی آلمان را دید و بعد منتظر شد و دید که مرحله‏ی نیمه‏نهایی به چه شکل خواهد گذشت و آیا کانادا موفق می‏شود در فینال بازی‏ها، در مقابل یکی از دیگر تیم‏ها قرار بگیرد یا نه.

نام یک اسکی‏باز سوییسی هم به تاریخ بازی‏های المپیک زمستانی پیوست. در این باره برایمان بگویید؟

روز یکشنبه «سیمون امان»، اسکی‏‏باز سوییسی در رشته‏ی پرش با اسکی، موفق شد دو مدال طلا دریافت کند. این دو مدال طلا قهرمان سوییسی را به یک قهرمان تاریخی المپیک زمستانی تبدیل کرد. چرا که او هشت سال پیش در بازی‏های المپیک زمستانی آمریکا هم موفق شده بود دو مدال طلا دریافت کند و به این ترتیب، اولین ورزشکاری است که در تاریخ بازی‏های المپیک زمستانی، صاحب چهار مدال طلا می‏شود.

ضمن این که سیمون امان با پرشی به طول ۱۴۴ متر، موفق شد رکورد بی‏سابقه‏ای را در این رشته‏ی ورزشی برجای بگذارد.

تقریباً تمام رسانه‏های کانادایی و بسیاری از رسانه‏های دنیا که چشم‏شان به بازی‏هال المپیک ونکوور است، تا کنون سیمون امان را به عنوان ستاره‏ی بازی‏ها معرفی کرده‏اند.

از تیم ایرانی شرکت کننده در این بازی‏ها چه خبر؟

خبرهای زیادی در مورد تیم اسکی ایران نیست. برای این که تعداد افراد این تیم بسیار کم است و در میان این همه ورزشکار و این همه تیم، اخبار زیادی از چهار نفر نمی‏توان یافت.

اما تنها خبری که در این مورد می‏توان گفت این است که خانم مرجان کلهر، اسکی‏‏باز ایرانی‏، هنگام تمرینات خود دچار آسیب‏دیدگی شده است. اما گفته شده که این آسیب چندان جدی نیست و قرار است ایشان روز چهارشنبه در رشته‏ی اسکی مارپیچ بزرگ شرکت کند.

این آسیب دیدگی برای ایرانیان علاقه‏مند به مسائل ورزشی، این سؤال را پیش آورده است که چرا بسیاری از ورزشکاران ایرانی، حتی ورزشکارانی که امید می‏رود مدالی به دست بیاورند، در مسابقات مهم بین‏المللی درست پیش از بازی‏ها به دلایل خیلی پیش‏پا افتاده، دچار آسیب‏های جدی می‏شوند و نمی‏توانند در بازی‏ها شرکت کنند.

البته اگر خانم کلهر دچار این آسیب‏دیدگی هم نمی‏شد، با توجه به حریفان بسیار قدری که در رشته‏ی اسکی مارپیچ وجود دارد، هیچ‏گونه شانسی برای موفقیت نداشت. اما امیدواریم در این رشته شرکت کند. چون خود شرکت کردن در یک رقابت ورزشی هم بخشی از فلسفه‏ی ورزش است.

به نظر می‏رسد که آمریکا همانند المپیک تابستانی، در این المپیک هم مدال‏های طلا را درو می‏کند. این طور نیست؟

بله دقیقاً همین‏طور است. در پایان روز یازدهم مسابقات، آمریکا با مجموع ۲۵مدال اول و آلمان و نروژ با مجموع ۲۱ و ۱۴ مدال، به ترتیب مقام های دوم و سوم را دارند.

آقای تاج‏دولتی، نکته‏ی مهم و جالب این که در ۱۰ روز گذشته هنوز جنجالی از دوپینگ در این بازی‏ها شنیده نشده است.

بله یکی از خبرهای جالب و خوشحال کننده برای برگزار کنندگان بازی‏ها و کمیته‏ی بین‏المللی المپیک این است که با گذشت ۱۰ روز از شروع بازی‏ها، هیچ موردی از دوپینگ نزد ورزشکاران شرکت کننده در این بازی‏ها مشاهده نشده است.

گفته می‏شود، علت آن شاید خبرهایی باشد که پیش از آغاز بازی‏ها در مورد روش‏های بی‏سابقه‏ی سخت‏گیری و کنترل استفاده‏ی احتمالی از داروهای نیروزا منتشر شده بود و شاید ورزشکاران ترجیح دادند به هیچ‏وجه به‏طرف این داروها نروند.

روز یکشنبه سخن‏گوی کمیته‏ی بین‏المللی المپیک اعلام کرد که از آغاز بازی‏ها ۸۸۲ نمونه‏ی ادارار و خون ورزشکاران پیش از مسابقه برداشت شده که ۶۲۹ مورد از این نمونه‏ها هم بعد از مسابقه‏ی همین ورزشکاران آزمایش شده و هیچ‏گونه موردی از دوپینگ مشاهده نشده است.

البته این نمونه‏ها تا چندین سال نگهداری می‏شوند که اگر روش‏های جدید آزمایش خون و ادرار برای مشخص کردن استفاده از داروهای ‏نیروزا در سال‏های آینده پیدا شوند، با استفاده از آن‏ها در موارد تخلفات احتمالی، مدال و یا مقام ورزشکار از او پس گرفته شود.

آیا در حاشیه‏ی بازی‏ها نیز خبری بود که نظر شما را جلب کرده باشد؟

مسائل حاشیه‏ای در کنار چنین بازی‏هایی طبعاً خیلی زیاد هستند. اما دو خبر توجه مرا جلب کردند؛ یکی خبر تأسف‏باری است که برای یک ورزشکار تیم پاتیناژ کانادا، خانم «جوانی روشِد»، از استان کِبِک افتاده است.

پدر و مادر خانم روشد روز یکشنبه از استان کبک به شهر ونکوور رفته بودند تا در تمرینات دخترشان حضور داشته باشند و او را در مسابقات تشویق و همراهی کنند. اما روز یکشنبه ساعت شش صبح به او خبر دادند که مادر ۵۵ ساله‏اش دچار حمله‏ی ناگهانی قلبی شده و در بیمارستان فوت کرده است.

طبیعتا این ضربه‏ی روحی بسیار سنگینی برای ورزشکاری در آستانه‏ی مسابقات است. اما ظاهرا روحیه‏ی این ورزشکار آنقدر قوی است که به رغم دریافت این خبر هولناک، بعدازظهر یکشنبه به تمرینات‏اش ادامه داده و گفته که قصد دارد با تمام توان خود در مسابقات شرکت کند.

مورد دیگری که چند روزی است در کانادا، در محافل سیاسی و به خصوص فرهنگی مورد بحث قرار گرفته است، مساله‏ی استفاده از زبان فرانسه در افتتاحیه‏ی بازی‏ها است.

همان‏طور که می‏دانید کانادا دارای دو زبان رسمی انگلیسی و فرانسوی است و در تمام مراسم رسمی از سوی مقامات کانادایی همیشه باید از این دو زبان استفاده شود. اگر چه از زبان فرانسه کم‏تر استفاده می‏کنند، ولی به هرحال حضور دارد. یعنی مثلا نخست‏وزیر کانادا در یک نطق ۱۰دقیقه‏ای به زبان انگلیسی، حتما باید دو یا سه دقیقه از آن را به زبان فرانسه بیان کند.

اما به برگزارکنندگان بازی‏ها اعتراض شده است که در مراسم افتتاحیه بازی‏ها به زبان فرانسه توجه نکرده‏اند و در اعلام‏ها و معرفی تیم‏ها اصلا از زبان فرانسه استفاده نشده است و از کمیته‏ی برگزاری خواسته شده است در مراسم اختتامیه‏ی بازی‏ها این کوتاهی را جبران کنند.

از سوی دیگر، کمیته‏ی برگزاری بازی‏ها این انتقاد را نپذیرفته و گفته است که سیاست‏مداران نباید در شیوه‏ی برگزاری بازی‏ها دخالت کنند و مساله را از دیدگاه سیاسی نبینند.

چرا که در همان مراسم افتتاحیه‏ی بازی‏ها اگر چه ممکن است از زبان فرانسه زیاد استفاده نشده باشد، اما تعداد بسیار زیادی از هنرمندان و ورزشکارانی که در مراسم جالب و هیجان‏انگیز افتتاحیه‏ی بازی‏ها شرکت داشتند، کانادایی‏های فرانسه زبان و متعلق به استان کبک بودند. بنابراین چنین اعتراضی هیچ موردی ندارد.