«آشفتگی فوتبال، متاثر از شرایط جامعه است»

ایرج ادیب‌زاده

به گزارش ایپنا، خبرگزاری ورزش ایران، برگشت خوردن چک باشگاه استقلال یکی از دو باشگاه بزرگ و پرطرف‌دار فوتبال ایران سبب شد که زمین تمرین اجاره‌ای به این تیم داده نشود.

برای بررسی بیشتر وضعیت این دو باشگاه بزرگ با آقای مهدی رستم‌پور روزنامه‌نگار ورزشی، چهره ورزشی و مفسر پیشین کشتی صدا و سیمای جمهوری اسلامی که اکنون در آلمان اقامت دارند گفت‌وگو کرده‌ام.

چرا دو باشگاهی که پایه‌های تیم ملی ایران بر روی آن‌ها استوار بوده و بارها درقاره آسیا قهرمان شده‌ به چنین روزی دچار شده‌اند که در گزارش خبرگزاری ورزشی ایران، ایپنا، خبر برگشت خوردن چک زمین اجاره‌ای‌شان آمده است.

اگرچه این خبر دردناک است ولی مردم ایران به شنیدن خبرهایی از این دست عادت کرده‌اند، و کسی را متعجب نمی‌کند. برای پرسپولیس و استقلال به ویژه که هواداران میلیونی در ایران دارند، این فضاحت‌ها تبدیل به عادت شده است.

در همین چند ماه پیش بود در تورنمنت چهارجانبه دوبی، زمانی که تیم پرسپولیس سوم شد، این‌گونه برنامه‌ریزی شده بود که جایزه تیم سوم را به عنوان هزینه هتل بپردازند و زمانی که در اهدای جایزه نقدی تأخیر افتاد، هزینه هتل را نمی‌توانستند پرداخت کنند و اگر یکی از بازرگانان ایرانی مبلغ را پرداخت نمی‌کرد این تیم با مشکل مواجه می‌شد.

در اتریش هم، زمانی که تیم پرسپولیس به اردو رفته بود، در روزآخر مسئولان هتل اجازه ترک هتل را به تیم نداده بودند و حتی پلیس آمده بود، این ماجراها در ورزش ایران عادت شده است.

زمانی که پرسپولیس تعهدات خود را در مقابل تیم‌های غیر فوتبالیش انجام نداد، شکایتی که تیم‌های غیرفوتبالی انجام دادند، منجر به توقیف اموال دفتر تیم فوتبال پرسپولیس شد. و گاهی دراین زمین تمرین و گاهی در گوشه دیگر تهران هستند و هر بارهم ماجراهایی از این دست اتفاق می‌افتد، تیم‌هایی که ورزشگاه ندارند، حتی زمین تمرین اختصاصی هم ندارند و خانه به دوش هستند.

آقای رستم پور می‌دانیم که باشگاه‌های پرطرفدار در همه جای دنیا از سوی دولت‌ها و شهرداری‌ها حمایت مالی و تدارکاتی می‌شوند که هم‌چنان بزرگ بمانند، ازجمله شهرداری لورکوزن در آلمان، ورزشگاه بزرگ شهر را برای ۳۰ سال، به مبلغ فقط یک دلار به باشگاه لورکوزن اجاره داده است؛ و آن یک دلار سمبولیک هم در موزه باشگاه نگه‌داری می‌شود، اما چرا پرسپولیس و استقلال با این طرف‌داران میلیونی باید در فقر و فلاکت نگه‌داری شوند؟

جالب است که در ایران همین اندازه هم به طرف‌داران احترام گذاشته نمی‌شود که اسم تیم محبوب‌شان را صدا کند، همه می‌گویند پرسپولیس، اما در اسناد رسمی و رسانه‌های دولتی آن را پیروزی می‌نامند.

این اتفاق برای باشگاه‌های سازنده فوتبال هم رخ داد، ما دیگر اثری از دارایی نمی‌بینیم، بانک ملی کجاست؟ تهران جوان، آرارتی که فوتبالیست‌های بسیار خوبی را در سطح تیم ملی، پرورش داد یا باشگاه شاهین، در فوتبال تهران کجاست، و پرسپولیس و استقلال هم اگر حفظ شدند به زور و قدرت هواداران میلیونی که همواره و در هر شرایطی این دو تیم را حمایت می‌کنند بوده، این دو تیم به این شکل زنده هستند.

شما دخالت دست‌های سیاسی و در چند سال گذشته نظامی را باعث به وجود آمدن این وضعیت در ورزش ایران، به ویژه فوتبال می دانید؟

نکته جالب برای قیاس بین پیش از انقلاب و بعد از انقلاب این است، مهره‌های سیاسی یا نظامی که در ورزش به کار گرفته می‌شوند عمدتاً مهره‌های ناکارآمدی هستند که دیگر در عرصه سیاست به بازی گرفته نمی‌شوند و برای این‌که گوشه‌ای مشغول به کار باشند، کجا بهتر از ورزش است، نا کارآمدی آن‌ها در کنار عدم تخصص و عدم توانایی، مزید بر علت می‌شود که ورزش ایران به طور کلی این‌گونه متضرر شده است.

پرسپولیس و استقلال در این چهار پنج سال گذشته محله برو بیا شده‌اند، تغییر مکرر هیأت مدیره و مدیر عامل که معلوم نیست چرا می‌آیند، مدتی می‌مانند و در نقل و انتقالات اتفاقات حیرت‌انگیزی می‌افتد.

در همین یک سال گذشته وسلی و دیاگو به پرسپولیس می‌آیند، جمعاً ۸۰۰ هزار دلار هزینه می‌شود، اما علی کریمی را با ۳۰۰ هزار دلار می‌توانستند حفظ کنند، اما این هزینه را نمی‌کنند. یا این‌که کرانچار و وینگادا دو مربی خارجی، بیش از یک میلیون دلار هزینه روی دست پرسپولیس می‌گذارند، اما خروجی آن‌ها چه بوده است.

اکبر صفیری، شاید علاقه‌مندان خیلی جدی فوتبال هم اسمش را نشنیده باشند، اما این جوان، امسال با پرسپولیس قراردادی به مبلغ ۱۵۰ میلیون تومان بسته و یک ثانیه هم برای پرسپولیس باری نکرده است. یا پائلو دیکارمو که آقای قطبی به عنوان آقای گل لیگ برزیل به ایران آورد و بعداً مشخص شد که در دسته چهار برزیل بازی می‌کرده، و ۳۰۰ هزار دلار گرفته و با پول پرسپولیس مغازه پرنده فروشی باز کرده است.

نمونه‌های این چنینی در پرسپولیس و استقلال بسیار زیاد می‌توانیم سراغ بگیریم، پائولو رینالدو از پرو که در استقلال آمده و بازیکنان دیگری که طی این سال‌ها آمده و رفته‌اند و مبالغی نیز جا به جا شده، و هیچ تأثیری هم نداشته است.

پول در پرسپولیس و استقلال هست ولی پول دولت هست و توسط خود دولت هم هزینه می‌شود و کارگزاران دولت متصدی هزینه این مبالغ هستند، برای پولی که زحمت نکشیده‌اند، بنابراین برای خرج کردن آن هم کار کارشناسی صورت نمی‌گیرد و در این میان اتفاقاتی هم رخ می‌دهد که مردم اگرچه از جزئیات بی‌اطلاع هستند ولی کلیات قضایا را می‌دانند که چه بر سر سرمایه‌های کشور می‌آید.

راه چاره چیست، آیا این‌که دو باشگاه پرطرف‌دار به صاحبان اصلی آن یعنی هواداران پرشمار واگذار شود یا راه دیگری وجود دارد؟

به اعتقاد من مسائلی که در ایران می‌گذرد به هم متصل است، یعنی ورزش، اقتصاد، سیاست، فرهنگ، هنر، این ها همه متأثر از شرایط روز جامعه است، این رویایی بیش نیست که بخواهیم فوتبال را از همه اتفاقات کشور جدا کنیم و امیدوار باشیم که این شرایط تغییر کند.

آقای واعظی آشتیانی مرتب تکرار می‌کند، لیدرهایی که شعار می‌دادند را شناسایی و اخراج کرده‌ایم و لیدرهای جدیدی از هوادارها جایگزین شدند، در حالی‌که ایشان مدیر باشگاه است نه مدیر کنترل احساسات هواداران، هوادار حق دارد در همه جای دنیا انتقاد کند، سؤال کند، خواستار کنار گذاشتن یک بازیکن، مربی و یا مدیران یک باشگاه بشود، از هواداران بارسلونا تا هواداران تیم‌های دسته چهار فوتبال انگلستان، بارها دیده‌ایم که هوادار صاحب واقعی باشگاه است.

کار به جایی رسیده است که شعارهای هوادارن کنترل می‌شود، بدا به حال هواداری که علیه مدیر عامل شعار دهد، بلافاصله شناسایی می‌شود و دیگر اجازه روی سکو آمدن ندارد، و لیدرها را جابجا می‌کنند.

شرایط خوب نیست در رنکینگ فیفا هم مشخص است جایگاه فوتبال ایران کجاست، در جام باشگاه‌های آسیا هر چهار نماینده حذف شدند و تیم فوتبال ایران به جام جهانی نرسید و اصلاً چشم انداز روشنی پیش روی فوتبال ایران و ورزش ایران وجود ندارد.

یکی از سه رویداد بزرگ و مهم جهان در سال ۲۰۱۰ روز ۱۲ فوریه ، آدینه ۲۳ بهمن ماه، در ونکوور کانادا برگزار می‌شود، بازی‌های المپیک زمستانی و پارا المپیک یا المپیک زمستانی معلولین، که تا ۲۱ ماه مارس ادامه دارد.

مشکل مرجان کلهر کم بودن تمرین‌های او به دلیل کوتاه بودن فصل اسکی در ایران و دیگر این‌که نتوانسته در مسابقه‌ها و اردوهای آمادگی در دیگر کشورها شرکت کند. نگاه جنسیتی مسئولان جمهوری اسلامی باعث شده زمانی که تیم سه نفره مردان ایران برای تمرین‌های آمادگی یک ماهه به اردوی بلغارستان اعزام شدند مرجان کلهر رابه دلیل زن بودن همراه نبرند.