همایش جنبش دانشجویی ایران در پاریس

سراج‌الدین میردامادی

روز شنبه چهارم دسامبر (۱۳ آذرماه)، همایش بین‌المللی جنبش دانشجویی ایران، به مناسبت فرا رسیدن روز دانشجو، به همت انجمن «جنبش برای ایران» و با هماهنگی و پشتیبانی شبکه‌ی جهانی «اتحاد برای ایران»، در محل سالن کنفرانس شهرداری پاریس برگزار شد.

در میزگرد دوم این کنفرانس جمعی از فعالان جنبش دانشجویی به بیان مشاهدات و تجربیات خود از فعالیت و مبارزه در ایران به‌ویژه تحمل دشواری‌ها و شکنجه‌ها در زندان‌های جمهوری اسلامی پرداختند.

پویان محمودیان عضو سابق انجمن اسلامی دانشجویی دانشگاه امیرکبیر با اشاره به ماجرای انتشار نشریات جعلی گفت: «در اردیبهشت ماه سال ۱۳۸۶ بازداشت شدم. طراحان این توطئه لوگو و اسامی چهار نشریه‌ی دانشجویی منتقد، ازجمله نشریه‌ی تحت نظارت خودم را جعل کردند. در این نشریات مجعول مطالبی ظاهراً توهین‌آمیز نسبت به پیامبر اسلام و کاریکاتورهایی از مقامات ارشد حکومتی درج و در سراسر محوطه‌ی دانشگاه توزیع شده بود. بلافاصله بعد از توزیع نشریات جعلی در دانشگاه، مدیران مسئول چهار نشریه‌ی جعل شده خواستار جمع‌آوری آنها از سطح دانشگاه شدند و هرگونه مشارکت در تهیه و توزیع نسخه‌های مجعول را تکذیب کردند. از آنجا که طراحان این سناریو توسط مقامات ارشد اطلاعاتی حمایت می‌شدند، تکذیب ما بی‌اثر ماند و یک هفته بعد از آن ماجرا من به همراه پنج نفر از دیگر فعالین دانشجویی بازداشت شدم.

ما به توهین به رهبری، اقدام علیه امنیت ملی و توهین به اسلام متهم شدیم. از همان آغاز دوران بازداشت توسط بازجویان مورد شکنجه‌های جسمی و روحی قرار گرفتیم تا مسئولیت نشریات مجعول را بپذیریم. از شکنجه‌های جسمی برای نمونه می‌توانم از کتک زدن، کشیدن موها، مجبورساختن به ایستادن برای مدت زمانی طولانی، تحقیر با استفاده از واژه‌ها و دشنام‌های جنسی و حتی تهدید به تجاوز جنسی یاد کنم.

علاوه بر شکنجه‌های جسمی آزار روحی نیز به‌کار گرفته می‌شد تا ما دست از مقاومت برداریم. من نزدیک به ۵۰ روز را در سلول انفرادی گذارندم، در حالی که کاملاً از جهان خارج از سلول بی‌خبر بودم. در چنین شرایط بی‌خبری یک‌بار بازجویان ادعا کردند که ما توسط مراجع تقلید به‌عنوان مرتد شناخته شدیم. سرانجام و پس از ۴۵ روز تحمل شکنجه‌های جسمی و روحی مسئولیت نشریات جعلی را پذیرفتم. پس از ۷۶ روز بازداشت با قرار وثیقه‌ی ۸۰ میلیون تومانی از زندان آزاد شدم.»

تبعیض جنسیتی

در ادامه‌ی این همایش، نسیم سرآبندی از اعضای سابق کمیسیون زنان دفتر تحکیم وحدت در خصوص تبعیض جنسیتی در دانشگاه‌ها گفت: «می‌شود گفت که زنان با تسخیر قریب ۶۰درصد ظرفیت دانشگاه‌ها طی سال‌های گذشته شور و اشتیاق خود را برای حضور خود در جامعه نشان داده‌اند، اما نباید انتظار داشت که حضور آنها در جامعه‌ای مثل ایران، با ساختاری مردانه با استقبال مواجه شود یا واکنشی به وجود نیاورد. بنابراین از سوی دولت جمهوری اسلامی طرح‌هایی برای محدودیت حضور دختران دانشجو به اجرا درآمد.

به طرح‌هایی چون سهمیه‌بندی جنسیتی، بومی‌گزینی جنسیتی، پذیرش دانشجویان، تفکیک جنسیتی، اعمال آیین‌نامه‌ها و دستورالعمل‌های پوششی برای دختران دانشجو، محدودیت و عدم اجازه‌ی تشکل‌های دانشجویی برای فعالیت در زمینه‌ی زنان می‌توان اشاره کرد. به‌عنوان دبیر سابق کمیسیون زنان دفتر تحکیم وحدت با این تبعیض‌ها علیه دختران دانشجو مواجه بودم و در این سازمان برای رفع آنها تلاش کردم. اشکال مختلف تبعیض را به صورت مشخص توضیح می‌دهم.

مورد اول سهمیه‌بندی جنسیتی پذیرش دانشجویان در کنکور دانشگاه است. طرح سهمیه‌بندی جنسیتی در دانشگاه‌ها طرحی است که در مجلس هفتم ارائه شد که براساس آن سازمان سنجش با سهمیه‌بندی جنسیتی در کنکور سراسری، باید محدودیت‌هایی را برای ورود دختران به دانشگاه اعمال کند. این طرح ابتدا در رشته‌های پزشکی و سپس در رشته‌های فنی و مهندسی برای دختران دانشجو به اجرا درآمد. در واقع می‌شود گفت که در حال حاضر با شدت خیلی بیشتری در حال اجرا است. از زمان آغاز این طرح و اجرایی‌شدن آن در سال ۱۳۸۴ کمیسیون زنان دفتر تحکیم وحدت بارها با برگزاری نشست‌ها و صدور بیانیه‌ها، گفت‌وگو با نمایندگان مجلس و کارشناسان درصدد آگاهی‌رسانی و جلوگیری از اعمال آن برآمد.

عکس‌ها از جمعیت مبارزه با تبعیض تحصیلی

طرح دوم بومی‌گزینی جنسیتی دانشجویان در کنکور سراسری است. طبق مصوبه‌ی شورای عالی انقلاب فرهنگی که نهادی انتصابی از طرف رهبر جمهوری اسلامی است و در مورد سیاست‌ها، آیین‌نامه‌ها و مناسبات حاکم بر دانشگاه تصمیم می‌گیرد. بعد از روی کارآمدن محمود احمدی‌نژاد در دولت، به منظور اعزام دانشجویان دختر به تحصیل در محل زندگی خانواده‌ی خود، پذیرش دانشجویان دختر در محلی جز محل زندگی‌شان با محدودیت‌هایی مواجه شد.»

در این میزگرد همچنین محمد صادقی و صادق شجاعی از دیگر فعالان جنبش دانشجویی به ایراد سخن پرداختند و ضمن تحلیل و بررسی عملکرد جنبش دانشجویی ایران در سال‌های اخیر، یاد و خاطره‌ی زندانیان جنبش دانشجویی را گرامی داشتند.

در میزگرد سوم سپهر عاطفی از دانشجویان محروم از تحصیل به دلیل دیانت بهایی، طی سخنان خود به تبعیض در نظام آموزشی جمهوری اسلامی ایران در خصوص تحصیل کسانی پرداخت که به ادیانی جز دین اسلام و مذهب شیعه اعتقاد دارند.

آخرین سخنران این کنفرانس که با استقبال ایرانی‌ها و فرانسوی‌های حاضر در سالن روبه‌رو شد، مارک برانسکنی، نماینده‌ی توسعه‌ی اتحادیه‌ی دانشجویان اروپا از کشور لهستان بود که همبستگی دانشجویان اروپا با جنبش دانشجویی ایران را اعلام کرد.