منو به یاد سریال های قدیمی از دوران حکومت ناصرالدین شاه و رضا خان یا رضا شاه که احتمالن یکی باید باشند می اندازه و فکر می کنم در حال حاضر باید تکیه کلام آقای علی خامنه ای هم باشد که خیلی دوست دارد با ناصرالدین شاه و رضا شاه همقد در نظر گرفته شود.

سرسام شناس

تو مازندران سوختن و سوزاندن برای توهین به روح بکار میره. کنایه از رفتن فرد به جهنم
(خود فرد به جهنم نمیره بلکه روح پس از مرگ میره). شاید پدرسوخته نفرینی است که طلب سوختن (روح) پدر فرد خطاکار رو داره.
و

واژه "پدر سوخته" از کجا آمده است؟

وقتی که در زمان یزدگرد عربها به ایران حمله کردند و ایران رو فتح کردند، مردم ایران رو که دارای دین زرتشت بودند و آتش پرست و کافر نامیدند و اونها رو مجبور کردند که به دین اسلام روی بیاورند. در این میان گروهی خودشان به دین اسلام گرویدند و گروهی هم از ترس مسلمان شدند، چون می دیدند که افرادی که مسلمان نشوند را میکشند. اعراب افرادی را که مسلمان نمی شدند، مردها و سرپرست خانواده را در آتش میسوزاندند تا دیگران یاغی گری نکنند، و زنان آنها را به کنیزی و بچه ها را برای نوکری و کلفتی می بردند. این بچه ها بزرگ شدند و در خانه اعراب کار میکردند و خود اعراب هم بچه هائی هم سن اونها داشته اند، وقتی ازصاحب خانه میپرسیدند که این بچه تو است (کلفت و نوکرها)، میگفته: ” نه، این پدر سوخته است ” یعنی بچه ما نیست، نوکر و کلفتی است که پدرش در جریان فتح ایران سوزانده شده است و به این نوکر و کلفت ها میگفته اند: "پدر سوخته"!!

اگر اشتباه نکنم، جایی، نمی دانم کجا، خوانده ام که در دوران جنگ و ستیزهای قبیله ای تاریخ ما، گاه جنازه مردگان و منجمله پدر دشمن را نیز از گور در میآوردند و به آتش می کشیدند تا دیگر هیچ اثری از زنده و مردۀ دشمن باقی نماند. گویا گفتن « پدر سوخته» دست کم در آغاز، نشانگر داشتن چنین آرزویی برای دشمن بوده است. و از این رو می تواندبا نفرینهایی همچون « گور سوخته» و « گور سوخته پدر» خویشاوند باشد!
به قول از ما بهتران الله اعلم!

وقتی که در زمان یزدگرد عربها به ایران حمله کردند و ایران رو فتح کردند، مردم ایران رو که دارای دین زرتشت بودند و آتش پرست و کافر نامیدند و اونها رو مجبور کردند که به دین اسلام روی بیاورند. در این میان گروهی خودشان به دین اسلام گرویدند و گروهی هم از ترس مسلمان شدند، چون می دیدند که افرادی که مسلمان نشوند را میکشند. اعراب افرادی را که مسلمان نمی شدند، مردها و سرپرست خانواده را در آتش میسوزاندند تا دیگران یاغی گری نکنند، و زنان آنها را به کنیزی و بچه ها را برای نوکری و کلفتی می بردند. این بچه ها بزرگ شدند و در خانه اعراب کار میکردند و خود اعراب هم بچه هائی هم سن اونها داشته اند، وقتی ازصاحب خانه میپرسیدند که این بچه تو است (کلفت و نوکرها)، میگفته: ” نه، این پدر سوخته است ” یعنی بچه ما نیست، نوکر و کلفتی است که پدرش در جریان فتح ایران سوزانده شده است و به این نوکر و کلفت ها میگفته اند: "پدر سوخته"!!
http://poyandeh.com/index.php?option=com_content&view=article&id=583:-q-q&catid=40:1387-08-22-18-59-44&Itemid=57

در فرهنگ لغت کوچه احمد شاملو آمده:
1- خبیث ، رذل
2- دشنامی است
3- در تحبیت کودکان نیز می آورند
به نطر من بسته به شرایط هر سه ی این معانی در جای خود به کار میروند . در سریال قهوه تلخ هم تا جایی که من دیده ام از هر سه این معنی, بسته به موقعیت طنز استفاده کرده برای همین هم جذابیت پیدا کرده و به خاطر همین تنوع معنی نقل مجالس شده

وقتی که در زمان یزدگرد عربها به ایران حمله کردند و ایران رو فتح کردند، مردم ایران رو که دارای دین زرتشت بودند و آتش پرست و کافر نامیدند و اونها رو مجبور کردند که به دین اسلام روی بیاورند. در این میان گروهی خ...ودشان به دین اسلام گرویدند و گروهی هم از ترس مسلمان شدند، چون می دیدند که افرادی که مسلمان نشوند را میکشند. اعراب افرادی را که مسلمان نمی شدند، مردها و سرپرست خانواده را در آتش میسوزاندند تا دیگران یاغی گری نکنند، و زنان آنها را به کنیزی و بچه ها را برای نوکری و کلفتی می بردند. این بچه ها بزرگ شدند و در خانه اعراب کار میکردند و خود اعراب هم بچه هائی هم سن اونها داشته اند، وقتی ازصاحب خانه میپرسیدند که این بچه تو است (کلفت و نوکرها)، میگفته: ” نه، این پدر سوخته است ” یعنی بچه ما نیست، نوکر و کلفتی است که پدرش در جریان فتح ایران سوزانده شده است و به این نوکر و کلفت ها میگفته اند: "پدر سوخته"!!

کلمه "سوخته" به معنایی که در ترکیب پدرسوخته به کار رفته در واقع برگرفته از کاربرد واژه فارسی "سوخته" در ترکی عثمانی است. از اواخر سده 16 به بعد، عثمانیها در مورد راهزنان و شورشیان سیاسی از لفظ عمومی "سوخته" استفاده میکردند (البته در تلفظ اونها "سوحتا"). دقیقاً در همین معنا واژه پدرسوخته در فارسی کاربرد پیدا کرده، به معنای حرامی و راهزن و شورشی زاده! بنابراین، "پدرسوخته" = "حرامی زاده" (با حرامزاده اشتباه نشود).

از کتاب "ریشه های تاریخی امثال و حکم"
این ضرب المثل جدا از مفهوم گوگولی و چدید آن ریشه در اختلاف تاریخی شیعه ها(رافضی ها) و سنیها دارد.
شیعیان که بیشتر ایرانی بودند پس از 900 سال زندگی در خفا و (تقییه) و کشتار توسط سنی ها در دوران صفوی بقرت رسدند. شاه اسماعیل،یکی از قصی القلب ترین شاهان ایرانی متخصص بدترین شکنجه هابود. گاهی گوشت دشمن را بعد از شکنجه بخورد قزاقها میداد.
یکی از کارهای او این بود که پدر مخالفان را از قبر بیرون میاورد و میسوزاند بعد هم خود شخص را زنده آتش میزد. "پدرتو در میارم" "پدرتو میسوزونم" آخ بابام سوخت" و توهین "پدر سوخته" همه از آن حرکات غیر انسانی شاه اسماعی اول در اوائل قرن دهم هجری سرچشمه میگیرد

دوستان که جواب کامل رو دادند ولی قسمت دوم که چرا برای گوگولی کردن هم استفاده میشه , اینه که کلمه ها بعد از مدتی معنای اصلی خودشون رو از دست میدن مثلا کلمه شیطان که به مرور معنی خودش رو از دست داده و برای گوگولی هم استفاده میشه

مطلب ازاین مسخره تر میشه؟؟
جناب نویسنده در مورد فحشها وناسزاهای دیگه هم یکی یکی مطلب بنویس و ریشه تاریخی اجتماعی همه شون رو پیدا کن-مابیکاریم دیگه؟؟
این رادیو زمانه واقعا گندش رو دراورده بااین نویسنده ها ومحققهاش

با توضیحات بدون نام پدر سوخته معنی ایرانی اصیل بودن است و زیر بار نرفتن و زور را نپذیرفتن است. در این صورت معنای کلمه در واقع منفی نیست و عجز گوینده کلمه را میرساند.

احتمالا یک سر این داستان پدر سوخته به شاه اسماعیل صفوی بر می گردد که او بعد از فتح بخشی از عراق فعلی که ان وقت بر سر مالکیتش با عثمانی اختلاف داشت، استخوان های مشایخ اهل سنت را از قبر در اورد و می سوزاند.

ولی اگر می خواهید موضوع پدر سوخته را بهتر بدانید باید سراغ داستان "پدرت را در می اورم" بگردید که سر ان داستان بر طبق روایات از داستان پدر سوخته هم جالب تر است.

ولی ما از لغت هایی که دو معنی خیلی متفاوت خوب و بد می دهند کم نداریم. در لهجه غالب قسمت شمال تهران لغت "حیوونی" هست که هم معنی بسیار بد و هم معنی خیلی خوب دارد. عین همین موضوع در لغت "خره" در لهجه اصفهانی هست. شک دارید از اصفهانی های اصیل میدان کهنه ای بپرسید.

در ضمن لهجه قسمت جنوبی تهران بسیار به لهجه لاتی نزدیک است که ان خود داستان جدایی دارد. به نظر می رسد که لهجه مسلط تهرانی (همان لهجه غیر جاهلی شمال تهران) به واقع لهجه منشیان دربار قاجار بوده که امده اند و زاد ولد کرده اند و بعدا هم بقیه جماعت تهران نشین از ان ها اقتباس کردند.

در تمامی موارد بالا: الله اعلم.

مغولان اکثرآ شهرها و روستاها را پس از تسخیر و چپاول بآتش میکشیدند ،مردان برای نجات زن و بچه هایشان آنها رابا مقداری خوراکی در چاهها و قنوات مخفی میکردند و خودشان بمبارزه با مغولان میرفتند-
پس از پایان هر زد وخورد با مغولان تعدادی مادر و تعدادبسیار زیادی بچه، علاوه بر خانه های بآتش کشیده شان،شوهران و پدرانشانرا از دست داده بودند-
زنده ماندگان هر شهر و یا روستا، برای کمک باین کودکان، با توجه باینکه بیشتر این مردان بوسیله قشون مغول، زنده یا کشته در آتش سوزانده میشدند، نهاذی باسم:
(حمایت از پدر سوختگان)
در شهرها و روستاهای خود بوجود آوردند، ومادران بی پناه برای دریافت کمک و یا نگهداری فرزندانشان باین مراکز رو میآوردند، و مدد کاران هم در حد امکانات محلی از این کودکان حمایت ونگهداری میکردند -
برای حرمت و بزرگداشت خاطره پدرانشان لقب (پدر سوخته) بر آنها نهادند-
متآسفانه فقر شدید همه جانبه، زائیده این شکست ، زنان زیادی را برای امرار معاش و ادامه زندگی، ناچار به توسل به برقراری روابط غیر رسمی و فحشاء کرد، که یکی از نتایج آن، بچه هائی بودند که بواسطه بی کسی و بی سر پرستی بناحق باسم پدر سوخته باین مراکز حمایت برده میشدند-
با گذشت زمان و ادامه این رفتار ،در سراسر ایران آنزمان، کلمه مرکب پدرسوخته معنای غرور آفرینش را از دست داد ،و پدر سوخته دیگری که گویای طعن آمیزی از همان پدرسوخته اولیه، ولی بمعنای (ولد زنا)یا (مادربخطا)و یا (مادر ج... )میباشد جانشین آن شد-
البته خود کلمه پدر سوخته در زبان جاری امروز ،از معانی واقعیش برداشت کاملآ ملایمتری دارد-
بهیچ زبان دیگری در سراسر دنیا این کلمه قابل ترجمه نمیباشد، ولی با آنچه در بالا از نظر تاریخ چگونگی پیدایش آن،بعنوان محقق تاریخ اجتماعی دوران مغول، مختصرآ حضورتان نوشتم ، قابل توضیح و توجیح میباشد-

واژه پدرسوخته از زمان صفویه باقی مانده است. در آن زمان افرادی که جرمهای سنگینی داشته‌اند را در آتش می‌سوزاندند و به بچه‌های آنها پدرسوخته می‌گفتند که از بدترین فحشهای آن زمان بوده است ولی الان بار منفی آن کمتر شده است. ضمنا به ندرت در ایران پدرسوخته را به عنوان واژه‌ای مانند شیطون برای بچه‌ها به کار می‌برند و این کلمه بیشتر بار منفی دارد تا طنز. و از آن فحشهایی است که رکیک محسوب نمی‌شود.

در پاسخ به خانم نازی: اولن این مطلب که ادعا نمیکنه یه تحقیقه. بر این تصورم که برنامه ساز بیشتر بر این تلاش بوده که که یک ناخودآگاه را در ذهن مخاطب برنامه اش(مانند همین استفاده از این شاید فحش!؟) را کمی برای مخاطب تنبل ایرانیش که نه اجدادش فکر کرده اند [مثل شما وقت نداشته اند انگار] و نه خودش اهل فکر کردن است, به امری خودآگاه تبدیل کند و بنوعی طرح پرسش کند. چه جالب هم که برنامه ساز از پاسخ طفره رفته تا ذهن تنبل من هم کمی فکر کند. جالب بود. همین مطلب بهانه ای شد که معنی ٢ فحشی رو که نمی دونستم ( قرمساق و پفیوز ) رو تو لغتنامه دهخدا جستجو کنم. راستی چرا ایرانیا به زنای فامیل هم فحش میدن و مثلن هلندیها به سلامتی گیر میدن!؟

سوخته در واژه پدر سوخته به معنی کسی که پدرش سیاه پوست بوده ،همان سیاههایی که به غلامی کار میکردند ،پدر سوخته هم قبلها به قصد توهین به کسی که پدرش نوکر بوده به کار میرفته است.

خواهش اصلاح در متن!!

از انجائیکه هنگام نگارش تاریخچه بوجود آمدن کلمه "پدرسوخته " پس از حمله مغول، در انتهای پاراگراف دوم، اشتباهآ نوشته ام؛ نهادی باسم (حمایت از پدر سوختگان) در...... - باعرض معذرت بجای کلمه "اسم"، کلمه "برای" منظور گردد.
با سپاس و آرزوی موفقیت-

آدم عاقل، قبل از اینکه این همه راه میرفتیو وقت ما رو هم با این ستون بیهوده میگرفتی، یه سر به دهخدا میزدی.
این تو نسخه اینترنتیش بود:

پدرسوخته.(پ ِ دَ ت َ / ت ِ ) (ص مرکب ) دشنامی است . و مجازاً در تداول عامیانه بمردم خبیث و بدسرشت گویند.

در مصر باستان اگر کسی از کسی پولی وام می‌گرفت و بدهکار می‌شد ضمانت بدهی جسد مومیایی پدرش بود و اگر نمی‌پرداخت طلبکار حق داشت مومیایی پدر را بسوزاند. به این دلیل کسی که از نظر مالی بدهکار و ورشکست بود پدرسوخته نامیده می شد. کم کم این اصطلاخ به سایر ممالک و ایران هم رسید.

در جواب به این بنده خداکه میگه:
<<<<آدم عاقل، قبل از اینکه این همه راه میرفتیو وقت ما رو هم با این ستون بیهوده میگرفتی، یه سر به دهخدا میزدی.<<<<
عزیز جان!یعنی عاقلی به اینه که جنابعالی توضیحات همون صفحه از لغتنامه آنلاین دهخدا که توش نوشته: این قسمت توسط اعضاء اضافه شده رو مطالعه نکنی و دیگران رو مسخره کنی
.
.
.
لطفاٌبیشتر دقت کن.اون توضیحات مال جناب دهخدا نیست

پدر سوخته صفتی است که از جمله ی "پدرت بسوزد" گرفته شده است و منظور از نفرین "پذرت بسوزد" این است که "این قدر به من بد کردی و مرا رنجانده ای که آرزو می کنم آن پدری که با همکاری مادرت در عملیات والفجر فلان سال شما را به این دنیا آورده ، در آتش اخروی بسوزد" و از این نظر شباهت زیادی به "بر هفت پشتت لعنت" دارد ، چون یک صفت در علم ژنتیک می تواند از حداکثر هفت نسل بالاتر به کسی به ارث رسیده باشد ، یعنی اگر کسی دروغگو است و پدر و مادرش راستگو است ، دروغگویی می تواند از پدر پدر پدر پدر پدربزرگ آن دروغگوی حاضر رسیده باشد و همچنین است درباره ی صفات خوب.
و از این روست که انسان های دو رگه نابغه می شوند ، چون از هفت به توان چهار صفت گوناگون ریشه می گیرند ، در حالیکه انسان های عادی و تک رگه که جز هم نژاد خود را برای غروسی بر نمی گزینند و فکر می کنند خارجی بد است ، از هفت به توان دو صفت حداکثر برخوردارند. این نتایجی است که من خودم به آن رسیده ام و جایی نخوانده ام.