تجمع اعتراضی ایرانیان برلین

مریم محمدی

روز ۲۲ خرداد در شهر برلین، پایتخت آلمان پنج سازمان و نهاد مدنی تظاهراتی را به‌مناسبت سالگرد این روز در میدان ادنائر این شهر برگزار کردند.

حضور جوانان ایرانی در این راهپیمایی اعتراضی چشمگیر بود. با یکی از این جوانان که ازجمله برگزارکنندگان این تظاهرات هستند صحبت کردم.

من گلاله احمدی از گروه حمایت‌گران جنبش سبز ایران در برلین هستم.

گفتی در برلین بزرگ شدی، الآن چه کار می‌کنی؟

من دانشجوی ترم آخر ایران‌شناسی در دانشگاه آزاد برلین هستم.

گروه شما پارسال پس از دهمین انتخابات ریاست جمهوری در ایران تشکیل شد و چند راهپیمایی اعتراضی بعد از اعلام نتایج اداشتید، برگزاری تظاهرات بعد از یک‌سال برای شما چه معنایی دارد؟

تظاهرات امروز به مناسبت سالگرد تولد جنبش سبز و کودتای انتخاباتی سال ۸۹ تشکیل می‌شود.

گلاله‌جان، شما و دیگر دوستان‌تان در گروه حمایت‌گران که در آلمان زندگی کرده‌اید و این‌جا بزرگ شده‌اید، چه درک مشترکی با جوانان ایرانی دارید که این تظاهرات را در خارج از کشور پیگیری می‌کنید؟

درک و حس مشترک ما با جوانان ایرانی، قبل از انتخابات و در شور و شوق پیش از آن شروع شد. مثل آن‌ها و همراه آن‌ها ما هم در انتخابات شرکت کردیم. بعد از آن دیدیم هم رای آن‌ها و هم رای ما خورده شد. با این‌که ما در کشور دیگری هستیم، با این‌که رای ما تاثیر کم‌تری روی زندگی شخصی خودمان داشت، بازهم احساس کردیم رای ما نیز دزدیده شده است. جمعیت بزرگی از مردم ایران بعد از خورده شدن رای‌شان به خیابان‌ها ریختند که برخورد شدیدی با آن‌ها شد.

این احساس در همه‌ی بچه‌ها به‌وجود آمد که چرا این‌ها با وجود این که حق دارند، سرکوب می‌شوند. با وجود این‌که خیلی عادی است و می‌خواهند ببینند نتیجه‌ی رای‌شان به کجا رسیده است، به‌طور وحشتناکی سرکوب می‌شوند. ما بر اساس حس وظیفه‌شناسی‌مان بود که با دوستان‌ و خانواده‌مان در ایران رای دادیم. به همین دلیل تصمیم گرفتیم صدای اعتراض مردم را به جامعه‌ی برلین و آلمان نیز برسانیم.

گفتی که تو به‌عنوان یک شهروند آلمانی در انتخابات آلمان نیز شرکت می‌کنی. می‌توانی بگویی که چرا این‌جا اعتراضی به وجود نمی‌آید یا تو در اعتراضات شرکت نمی‌کنی؟ آیا انتخابات در این‌جا هیچ نقصی ندارد؟

این‌جا شکی در این که در انتخابات تقلب شود وجود ندارد. زیرا مردم به رایی که می‌دهند اعتماد دارند و نتیجه‌ی آن چیزی می‌شود که مردم خواستند. در ایران این اعتماد به دولت و حکومت نیست.

امروز شما چه شعارهایی می‌دهید؟

یکی از مهم‌ترین شعارهایی که می‌دهیم، «دموکراسی بدون خشونت» است. یکی از شعارهای دیگرمان «همبستگی با مردم ایران» است و هم‌چنین «ما بی‌شماریم».