هسته‌های سبز مالزی

شیرین فامیلی

هفته گذشته در سالگرد دوم خرداد، فعالان جنبش سبز در کوالالامپور نشستی را تحت عنوان «هم اندیشی هسته‌های سبز مالزی» برگزار کردند. در حمایت از آنها خانم دکتر زهرا رهنورد و آقای رجبعلی مزروعی پیام‌هایی را به فعالان هسته‌های سبز مالزی در این نشست ارسال کردند.

آقای صادقی. ویژگی‌های هسته‌های سبز مالزی در مقایسه با دیگر حرکت‌های حامی جنبش سبز در خارج از کشور چیست؟

اگر روند اتفاقاتی که در مالزی رخ داده را مرور کنیم، می بینیم بچه‌های سبز مالزی با این هسته‌ها خیلی هماهنگ کار کردند. آنها نه جلوتر از جنبش داخل ایران و نه عقب تر، بلکه همپای جنبش داخل ایران حرکت کردند.

در عین حال تأثیرگذاری خاصی در میان ایرانیان ساکن مالزی داشتند و جنبش سبز را در فضای خاص مالزی زنده نگهداشتند.

آقای صادقی، منظورتان از فضای خاص مالزی چیست؟

برخلاف اروپا و آمریکا که سال‌هاست در آن فعالیت سیاسی انجام می‌گیرد و حتی از قبل از انقلاب کنفدراسیون‌ها فعال بودند به طوری که می‌توانند برای خود تاریخ داشته باشند، اما مالزی بسیار نوپاست.

با این حال بچه‌ها خیلی هماهنگ و هم آوا با هم کار کردند و توانستند تاثیر لازم را بگذراند و جنبش را در مالزی زنده نگهدارند. هیچ کس فکر نمی‌کرد با گرایش‌های جمعیتی که اینجا وجود دارد، بعد از انتخابات در مالزی چنین اتفاقی بیفتد. شاید این نکته یکی از دلایلی باشد که خانم رهنورد هم برای این نشست پیام دادند و حتی شنیده‌ایم که به نظر دیگران مالزی در این زمینه بسیار فعال بوده است.

در برخی از شهرهای اروپا هنگام برگزاری حرکت‌های اعتراضی در حمایت از جنبش سبز ایران گاهی اختلاف نظرهایی مثلاً در مورد انتخاب رنگ پرچم یا شعارها وجود دارد. آیا درون هسته‌های سبز مالزی هم تفاوت‌های عقیدتی و ایدئولوژیک زیاد به چشم می‌خورد؟

مالزی تاریخچه فعالیت سیاسی ندارد و گروه‌بندی بین بچه‌ها نیست. اینها یک سری نسل جوان هستند که پیشینه‌های ذهنی نسل گذشته را ندارند و راحت‌تر کنار هم قرار می گیرند و با هم کار می‌کنند.

دغدغه های نسل جوان ایران از هر گروه که باشند، اعم از چپ و اصلاح طلب یا مذهبی خیلی با هم متفاوت نیست. در مالزی گروه بزرگی وجود ندارد و همه بچه‌ها به صورت هسته‌های سبز کار خود را پیش می‌برند و تا کنون اختلافات محلی از اعراب نداشته است.

پدرام صادقی می‌گوید: برخلاف اروپا و آمریکا که سال‌هاست در آن فعالیت سیاسی انجام می‌گیرد و حتی از قبل از انقلاب کنفدراسیون‌ها فعال بودند به طوری که می‌توانند برای خود تاریخ داشته باشند، اما مالزی بسیار نوپاست

با این تفاهم و هماهنگی که میان فعالان سبز مالزی وجود دارد، فکر می‌کنید فعالیت به شکل افقی ادامه پیدا می کند یا به سوی یک تشکل پیش می رود؟

ما نمی‌توانیم این مسئله را مشخص کنیم، بلکه روند زمان آن را مشخص می کند و باید دید چرخ زمانه ما را به کجا می برد. اما من فکر می‌کنم مالزی با همین فعالیت‌های شبکه‌های اجتماعی ادامه دهد و تغییر زیادی نکند، چون من ندیدم اینجا حزب یا گروه شدن دغدغه کسی باشد.

تا چه حد فعالیت هسته‌های سبز مالزی از فعالیت خرده جنبش‌های داخل ایران از جمله جنبش زنان، جنبش دانشجویی، کارگری و غیره متأثر بوده است؟

قبل از شروع جنبش سبز اصلاً هیچ فعالیت سیاسی یا مدنی منسجمی در مالزی رخ نداده و هر چه می بینید حاصل همین یک سال پس از انتخابات است.

حتی گروه منسجمی با عنوان ایرانیان داخل مالزی نداشتیم، بلکه گروه‌های محدود دانشجویی در دانشگاه‌های مختلف داشتیم که خیلی از آنها هنوز هم کاملا شکل نگرفته‌اند.

به همین دلیل ما تا قبل از شروع جنبش سبز ملهم از جنبش‌های داخل ایران نبودیم، اما بعد از انتخابات دوستانی به میدان آمدند که دغدغه‌های آنها با دغدغه‌های خرده جنبش های داخل ایران یکی است.

برای مثال فعالان جنبش زنان در مالزی بیشتر کسانی هستند که در داخل ایران نیز در همین عرصه و در کمپین های جنبش زنان فعالیت کردند و یا فعالان دانشجویی داریم که قبلاً در ایران جزو جنبش دانشجویی بودند، اما همه اینها بعد از انتخابات در مالزی همدیگر را پیدا کردند.

ما درعین حال که می‌توانیم روابط فکری داشته باشیم، ولی هیچ رابطه ارگانیک و منسجمی بین اتفاقاتی که اکنون در مالزی رخ می دهد با اتفاقاتی که پیش از جنبش سبز در ایران رخ داده، وجود ندارد.

آقای صادقی! رسانه‌های رسمی داخل کشور و رسانه‌های حامی حاکمیت با حساسیت و به تند با اولین نشست هسته های سبز مالزی برخورد کردند. علت آن چیست؟

حاکمیت داخل ایران دچار یک توهم است و دشمن انگاری در نظام حاکم بسیار چشمگیر رخ می دهد. این مسئله جدای از این که یک بیماری روانی است و بعضی آقایان باید بروند بیماری خود را درمان کنند، با توجه به شیوه‌ای که حاکمیت پیش گرفته یک نیاز برای پاسخ‌گویی به افواه خود نیز هست.

حساسیت روی هسته‌های سبز مالزی به این دلیل است که قبل از انتخابات هیچ حرکتی در مالزی وجود نداشت و جمهوری اسلامی هم مشکلی دراین زمینه نداشت، چون یک سری جوان بودند که حداکثر خلافشان رفتن به کلوب یا دیسکو بود، اما بعد ازانتخابات ناگهان بچه ها دنبال خوش گذرانی نبودند و بهانه ای پیدا کردند تا فعالیت کنند و تهدید بالقوه‌ای باشند برای حاکمیتی که نمی‌خواهد هیچ اتفاقی رخ دهد و به نفعش نیست که هیچ حرکت منسجمی در راه نفی و یا اصلاحش شکل بگیرد.

پس از همین ابتدا تلاش می‌کنند جلوی یک واقعه بزرگتر را بگیرند و مالزی به تهدیدی برای آنها تبدیل نشود. به خصوص این که تعداد زیادی دانشجو در مالزی، سنگاپور و حتی چین مشغول به تحصیل هستند و فعال شدن ایرانیان احساس خطر جدی برای حاکمیت به وجود می آورد.

هسته‌های سبز مالزی چه برنامه ای برای سالگرد انتخابات دارند؟

ما برای برگزاری برنامه خودمان را آماده می کنیم و البته جزییات آن به موقع اعلام خواهد شد و می‌توان نگرانی جدی حاکمیت را از برگزاری برنامه مهم در مالزی با این حرف ها و برخوردها متوجه شد.

به نظر شما در میان حامیان جنبش سبز در کشورهای مختلف یک هماهنگی وسیع در حد تشکیل یک رسانه مشترک به وجود خواهد آمد؟

حدود دو هفته قبل بیانیه‌ای منتشر شد در اعتراض به اعدام های ناعادلانه ای که اخیرا در ایران صورت گرفت. این بیانیه مشترکی بود بین هسته‌های سبز کشورهای مختلف از جمله کانادا، آمریکا، اروپا و مالزی که شهرهای مختلف بیانیه را امضا کرده بودند.

چشم انداز حرکت این جوانان روشن است و هر کدام از آنها در آینده ایران تاثیر به سزایی خواهند داشت. حاکمیت با خودزنی که در یک سال اخیر انجام داده جوانان را دارای تجاربی کرده که پیش از این امکان‌پذیر نبود. در داخل ایران جمعیت کثیری به عنوان زندانی سیاسی تجربه کسب کردند و در خارج از ایران بسیاری از جوانان تجربه فعالیت سیاسی را به دست آوردند.

این پتانسیل بسیار عظیم به طور قطع در آینده ایران تاثیر چشم‌گیری خواهد داشت و جلوی هر گونه کج‌روی در حاکمیت آینده را خواهد گرفت و با این تجربه عظیم جمعی، جلوی هر نوع حکومت یا روند دیکتاتوری سد خواهد شد.