همبستگی با کارگران ایران در پاریس

ایرج ادیب‌زاده

امروز، روز جهانی کارگر، روز همبستگی جهانی کارگران و روز اعتراض جهانی کارگران به‌فقر و بی‌کاری و نابرابری است.

چه شد که به فکر افتادید که از همه‌ی طیف‌های مختلف ایرانی برای راه‌پیمایی روز اول ماه مه دعوت کنید؟

وضعیت حاد کشورمان ما را بر این داشت که از دوستان دیگر ایرانی دعوت کنیم تا از طرف کمیته‌ی ضد سرکوب شهروندان ایرانی بخواهیم که با هم حرکت مشترکی انجام دهیم. تقاضای ما مورد استقبال واقع شد.

خیلی از افرادی که امروز این‌جا هستند تشکیلاتی هستند ولی خیلی‌ها نیز فردی شرکت کرده‌اند. سعی کرده‌ایم اکثریت ایرانیانی را که به مسائل سیاسی ایران علاقه‌مند هستند دور هم جمع کنیم تا حرکت مشترکی انجام دهیم.

هدفتان چه هست؟

هدف این است که اتحاد و همبستگی ایرانیان را در زمینه‌ی مبارزه با کارگران کشورمان و کلاً مبارزه با دیکتاتوری نشان دهیم و فکر می‌کنم تا الآن این حرکت مثبت بوده است.

به دفاع از حقوق و مطالبات کارگران و مزد بگیران از جمله حق تشکل مستقل و افزایش دستمزد اشاره کردید. می‌دانیم که رهبران بسیاری از تشکل‌های کارگری در زندان هستند و من می‌بینم شعارهایی در این‌جا برای آزادی زندانیان سیاسی و تشکل‌های کارگری داده می‌شود.

شعار محوری ما امروز آزادی زندانی سیاسی است. ولی امروز اول ماه می روز کارگر است و سعی کرده‌ایم که امروز شعارمان را آزادی کارگران نیز بگذاریم.

با یکی دیگر از اعضای کمیته‌ی هماهنگی برای روز اول ماه می صحبت می‌کنم. هدف افرادی که امروز در این‌جا جمع شده‌اند چه هست؟

امروز جمعی از ایرانیان، با عقاید مختلف و فارغ از گروه‌های سیاسی یا انجمن‌ها، تصمیم گرفته‌اند که در روز جهانی کارگر، گروهی هماهنگ تشکیل بدهند و همراه با همدیگر و مردم داخل کشور در دفاع از حقوق تمام کارگران ایران، اعلام همبستگی کنند با جنبش آزادی‌خواهی و دموکراسی مردم ایران، و هم‌چنین با کارگران.

آن‌ها برای پافشاری روی حقوق مسلم کارگران جمع شده‌اند و در این مراسم در پاریس شرکت کرده‌اند.

آقای دکتر جلالی، استاد دانشگاه در پاریس یکی از حاضران در مراسم امروز هستند. از ایشان می‌پرسم: از طیف‌های مختلف به فراخوان ایرانیان پاسخ داده‌اند. فکر می‌کنید این گردهمایی‌ها چه تاثیری دارد در مسائل کارگری که در ایران می‌گذرد؟

من یکی از امضاکنندگان این فراخوان هستم و فکر می‌کنم در چنین روزی باید نشان دهیم که نسبت به شرایط کارگران حساس هستیم. زیرا کارگران هم در شرایط اختناق و هم در شرایط عدم عدالت اجتماعی هستند. بنابراین حضور ما در این‌جا به معنای همبستگی با کارگران در ایران است.

یکی از خانم‌های شرکت کننده درباره‌ی هدفش از حضور در راه‌پیمایی روز کارگر گفت:

«من مریم هستم و دلیل شرکتم در راهپیمایی امروز، اعلام همبستگی با زندانیانی است که به‌خاطر جنبش‌های کارگری و آزادی وطنشان در زندان هستند. می‌خواهم با حضور خودم نشان دهم که ما پشت آن‌ها هستیم و طرفدار آزادی مملکتمان و کارگران هستیم.

به هر حال این‌جا در فرانسه می‌بینید که چقدر تشکل‌های کارگری و سندیکاها قوی هستند. ولی در ایران هنوز پاسخی به ایجاد تشکل‌های کارگری داده نمی‌شود، واقعا چه باید کرد؟

نمی‌دانم. امسال سال اولی است که من در چنین جایی هستم و چنین جنبش قوی‌ای را می‌بینم و امیدوارم روزی بتوانم چنین اتفاق بزرگی را در مملکت خودم ببینم.

یعنی آزادی سندیکاها و آزادی افرادی مثل منصور اسانلو که برای حقوق حقه‌ی کارگران در بند هستند. امیدوارم روزی را در مملکت خودم ببینم که چنین سندیکایی برای تمام کارگران و حمایت از آن‌ها در ایران تشکیل شده است.

خانم دکتر جیلانی شما جامعه‌شناس هستید و امروز به مراسم روز اول ماه می آمده‌اید. نظرتان راجع به امروز چیست؟

امیدوارم این مبارزات وارد ایران شود و بتوانند حکومت ظلم و ستم را سرنگون کنند. امیدوارم حرکتی که امروز در پاریس می‌بینید، دنباله‌ی حرکت‌های درون ایران باشد.

عکس‌ها از ایرج ادیب‌زاده‬

آقای شیبانی شما یکی از فعالان ایرانی وابسته به گروه‌ چپ هستید و در اول انقلاب فعالیت زیادی داشتید. امروز نسبت به این گردهمایی ایرانیان و روز اول ماه می چه احساسی دارید؟

متشکرم. تنها نکته‌ای را که من می‌توانم امسال به شما و مردم ایران نوید دهم، این است که برای اولین بار در این 30 سال گذشته، به همت مردمی که در خیابان‌های تهران علیه دیکتاتوری و کلیت نظام به پا خواستند ما توانستیم با همه‌ی ایرانیان به شمول آن‌هایی که امروز به تبعید پا گذاشته‌اند، صفی مستقل داشته باشیم.

به خودم تبریک می‌گویم که پیروزی برای همه‌ی مردم ایران در راه است و زحمتکشان و کارگران ایران در صف مقدم جبهه‌ی پیروزی قرار دارند. همان‌طوری که ما امروز از این‌جا تمام تلاش خودمان را انجام می‌دهیم تا بتوانیم صدای فریاد و عدالت‌خواهی زندانیان سیاسی ایران را از هر رنگ و بویی که هستند به گوش مردم جهان برسانیم.

شما عکس آقای اسانلو و مددی، دو تن از رهبران سندیکای شرکت واحد را در دست گرفته‌اید. آیا خبری از آنان دارید؟

می‌توانم در مورد آقای اسانلو و مددی بگویم که امروز جزو قهرمانان ملی ما هستند. کسانی که برای دفاع از حقوق حقه‌ی کارگران ایرانی برای دفاع از حق داشتن سندیکاهایشان زیر شدیدترین شکنجه‌های جمهوری اسلامی هستند. من فکر می‌کنم همه خبر دارند که با آقای اسانلو چه کردند و چه بلایی بر سرش آورده‌اند.

زبانش را بریدند، تکه پاره‌اش کردند و خانواده‌اش را از هم پاشیدند. ما تنها کاری که می‌توانیم کنیم این است که عکسشان را برداریم و فریاد بزنیم و فریاد تمام کارگران ایرانی را به گوش تمام دنیا برسانیم و بگوییم چه ظلمی به طبقه‌ی کارگر در ایران می‌شود.

آیا سندیکاهای فرانسه امروز با کارگران ایران اعلام همبستگی کرده‌اند؟

بله، بسیار عالی است و این چیزی که من می‌بینم فوق‌العاده است. حتی مراجعه می‌کنند و عکس‌های اسانلو را می‌گرفتند. برای من جالب است که این‌ها اسانلو را می‌شناختند. او یک چهره‌ی شناخته شده‌ی بین‌المللی شده است زیرا حق کارگران ایرانی بسیار بیشتر از این‌ها است.

شاید اسانلو با این شکنجه‌هایی که تحمل می‌کند، یک پدیده‌ای برای رساندن صدای تمام کارگران ایرانی به گوش دنیا باشد.

فکر می‌کنید بالاخره روزی تشکل‌های کارگری در ایران قانونی شناخته شوند؟

در جمهوری اسلامی خیر و جمهوری اسلامی چنین کاری نخواهد کرد. زیرا روزی که سندیکاهای کارگری قدرت بگیرند، مرگ جمهوری اسلامی است.

این گوشه‌ای از هم‌بستگی گروهی از فعالان سیاسی اجتماعی، استادان دانشگاه، هنرمندان و روزنامه‌نگاران ایرانی مقیم پاریس در دفاع از خواسته‌های کارگران ایران بود که در کنار کارگران فرانسه و دیگر کشورها در این راهپیمایی بسیار بزرگ امروز شرکت دارند. شاید گفته‌هایی بعضی از حاضران تنها گوشه‌ای از مشکلات امروزی کارگران ایران باشد.