رادیو زمانه > خارج از سیاست > ايرانيان > میهمانی احمدینژاد در هتل؛ معترضان بیرون هتل | ||
میهمانی احمدینژاد در هتل؛ معترضان بیرون هتلسفر محمود احمدینژاد به نیویورک، یکی از دشوارترین سفرهایی بوده که وی تا کنون به آمریکا داشته است. یکی از دلایل سختی این سفر، اعتراضات گسترده ایرانیان بود.
روز ۲۳ سپتامبر به گفتهی بسیاری از خبرگزاریها، وسیعترین اعتراضات ایرانیان خارج از کشور در طول حیات جمهوری اسلامی رقم خورد. همچنین وسایل ارتباط جمعی مرتب از احمدینژاد در مورد تقلب در انتخابات و برخورد خشونتآمیز با معترضان سؤال میکردند. ترس حاکمیت از وسایل ارتباط جمعی آنقدر زیاد بود که در کنفرانس مطبوعاتی که در هتل کنتینانتال، یعنی در محل اقامت احمدینژاد برگزار شد، مراقبتهای امنیتی شدیدی به اجرا گذاشته شد. تنها کسانی به عنوان خبرنگار میتوانستند داخل شوند که اسمشان در لیست دعوتشدگان باشد و قبلاً نیز مورد تأیید قرار گرفته باشند. حتی از ورود خبرنگاران «بیبیسی» و «سیانان» هم جلوگیری شد. نکتهی دیگر اینکه در هر سه شب اقامت احمدینژاد در هتل کنتینانتال، تظاهراتی در اعتراض به دستگیریها، شکنجهها و تجاوز در مقابل هتل انجام شد. نیروهای پلیس نیویورک و «افبیآی» شدیداً محیط اطراف را تحت نظر داشتند. هنگامی که هتل کنتینانتال سرگرم پذیرایی از میهمانان احمدینژاد بود، من در مقابل هتل با چند تن از تظاهرکنندگان به گفت و گو پرداختم. یکی از تظاهرکنندگان به رادیو زمانه گفت:
الان چهارمین شب است که اینجا جلوی هتل کنتینتال هستم. الان او میهمانی دارد. ولی از نظر ما ایشان رییسجمهور منتخب مردم نیست. ما اعتراضمان و تظاهراتمان همه بر اساس این است که در واقع مردم ایران دو خواست مشخص دارند: یکی رعایت حقوق بشر در ایران و دیگری «نه» به احمدینژاد. احمدینژاد واقعأ بر اساس رای مردم ایران انتخاب نشده است و این کاملاً واضح است. میبینم که شما لباس سبز پوشیدهاید. از کجا آمدهاید که در این تظاهرات شرکت کنید؟ ما تعدادی هستیم که از کالیفرنیا آمدهایم. من از لس آنجلس آمدهام. بعضیها از سنخوزه و بعضیها هم از سندیگو آمدهاند. جمعیتی که در چند روز اخیر اینجا بودند، آنطور که ما دیدیم، از همه جا بودند. یکی دو نفر را دیدیم که از هلند آمدهاند. خیلیها از کانادا آمدهاند. یک عده با دوچرخه از کانادا آمدهاند. الان میبینم که نیروهای امنیتی زیادی اینجا هستند. برخی میگویند که به جز نیروهای امنیتی و پلیس خود شهر نیویورک، از «افبیآی» هم هستند. آیا کسی هم در جریان این قضایا دستگیر شده است؟ نیروهای «افبیآی» وظیفهشان رعایت امنیت برای طرفین است، هم برای ما و هم برای آنها. برای جلوگیری از خشونت است. ما هم از کار آنها استقبال میکنیم. مشکلی با آنها نداشتیم. بسیار آدمهای قانونمندی بودند. دیشب اینجا برخوردی بین یکی دو نفر از آقایانی که لباس سبز پوشیده بودند با دو تا از آقایانی که معلوم بود مربوط به آقای احمدینژاد و هیأت او هستند، اتفاق افتاد. پلیس بین آنها فاصله انداخت و یکی از آقایانی را که مرد نسبتاً مسنی با لباس سبز بود، برای حدود پنج دقیقه نگه داشتند تا محیط آرام شد. بعد راهیشان کردند. دختر خانمی هم بود که یک دوربین ویدیویی دستش بود و از یکی از نیروهای انتظامات عکس میگرفت که آن آقا با مشت به این خانم زد.
از نیروهای احمدینژاد بود؟ بله از نیروهای احمدینژاد بود. فردی را که به آن خانم مشت زد، پلیس فوراً گرفت و آنها را از هم جدا و دور کرد. بعد به این خانم گفت که میخواهی از او شکایت کنی؟ توضیحی که پلیس به او داد، این بود که گفت اگر تو ازاین شکایت کنی، طبق قانون باید اطلاعات خودت را به آنها بدهی و آنها اطلاعات را به تو بدهند و این خانم شاید به خاطر این که دلش میخواست گاهی به ایران برود، نگران امنیت خودش در ایران بود و برای همین هم از شکایت صرف نظر کرد. دیشب دو سه بار دور تا دور این ساختمان راهپیمایی انجام شد و از جلوی هتل اینترکنتینانتال هم رد شدیم. همه با لباس سبز و دستهایمان را هم به علامت پیروزی برای آیندهی مردم ایران بلند کرده بودیم.
در طول برنامه هم تظاهرکنندگان شعارهای مختلفی سر میدادند که از این شعارها میتوان به «احمدی بیچاره، نهضت ادامه داره» و «توپ تانک شکنجه، دیگر اثر ندارد» اشاره کرد. از آنجایی که میبایست پس از ساعت ۱۰ شب تظاهرکنندگان محل را ترک کنند، آنها با روشن کردن شمع و راهپیمایی در سکوت مطلق به راهپیمایی در اطراف هتل پرداختند که به برخورد کوتاهی میان هیأت همراه احمدینژاد که در ماشین بودند و تظاهرکنندگان که پیاده بودند، انجامید. در طول این پنج روز اقامت احمدینژاد، هر روز اعتراض و گردهمایی بود. آخرین برنامه به نام «کمپین مبارزه با جنایت علیه بشریت» است. این برنامه اعتراض به جنایت، شکنجه، تجاوز و اعترافگیری است. این برنامه شامل قسمتهای مختلفی است. مباحث نظری، برساختن سیاست، خطرهای پیش رو، و سناریوهای محتمل.
مهندس عبدالعلی بازرگان که راجع به مبنای مشروعیت دولت صحبت کرد. احمد سعدی راجع به تأملاتی پیرامون توجیه خشونت سخن گفت. مجید محمدی در ارتباط با چالشهای پیش روی جنبش سبز سخنرانی میکند. رضا فانی یزدی راجع به «هژمونی از آن کیست» و علی میرسپاسی راجع به «پیچیدگیهای وضعیت کنونی» صحبت کرد. برنامههای هنری هم با شرکت فرامرز اصلانی، آرش سبحانی و سحر دهقان برگزار شد.
لاری کینگ، مجری مشهور «سیانان» مصاحبهای با احمدینژاد انجام داد و با سؤالاتی، احمدینژاد را در مورد وقایع خونین پس از انتخابات به چالش گرفت. لاری کینگ پرسید: شما رأیها را با دست میشمرید. چطور نتیجهی ۴۰ میلیون رأی را در عرض ۲۴ ساعت پس از انتخابات اعلام کردید؟ احمدینژاد در جواب گفت: ما ۴۶ هزار حوزهی انتخاباتی داریم و چهار نفر هم کاندیدا بودند. در هر حوزهای کمتر از هزار نفر. در ضمن ۵۰۰ هزار نفر هم در شمارش شرکت داشتند. بنابراین کار نیم ساعت است. خبرنگار «سیانان» پرسید: هزاران نفر در خیابانها به انتخابات شما اعتراض و شکایت کردند. آیا احساس درد و ناراحتی نمیکنید؟ احمدینژاد گفت: چرا، ولی چه باید کرد!؟ یک عده رأی نیاوردهاند؛ معترضاند. در هر انتخابات یک عده میبرند و یک عده رأی نمیآورند. خوب هر کس برنده نشود، باید بیاید خیابان؟ لری کینگ دوباره تأکید کرد: ولی مردم شکایت کردند که تقلب شده است! احمدینژاد گفت: فقط «یک عده» بودند. عصبانی شده بودند. مردم ما همه با هم هستند. صبر میکنیم انتخاب بعد هم خواهد آمد. خبرنگار «سیان ان» پرسید: خب شما چرا دست به خشونت زدید؟ احمدینژاد به جای جواب به این سؤال پرسید: شما اخبار (اجلاس گروه ۲۰ در) پیتسبورگ را که هزاران نفر آمده بودند، شنیدید؟ چرا پلیس گاز اشکآور زد؟ خبرنگار «سیانان» دوباره سؤال خودش را تکرار کرد که چرا دست به خشونت زدید؟ احمدینژاد گفت: بیشترین کسانی که آسیب دیدهاند، موافقین دولت بودهاند؛ نه مخالفین. لاری کینگ پرسید: چرا مخالفان بدون وکیل محاکمه شدند؟ احمدینژاد گفت: همه کسانی که محاکمه شدند، وکیل داشتند. متهمین اعتراف به خطا کردهاند. بعد احمدینژاد از خبرنگار «سیانان» پرسید: میدانید که شما در آمریکا چهقدر زندانی دارید؟ سه میلیون و ۶۰۰ هزار نفر! خبرنگار «سیانان» گفت: ولی ما کسانی را که به انتخابات اعتراض دارند، مورد تجاوز و قتل قرار نمیدهیم! احمدینژاد گفت: بنده دخالتی نداشتم. دستگاه قضایی ما مستقل عمل میکند. |