زنگ اتحاد علیه دیکتاتوری

پروانه وحیدمنش

خیابان‌های اطراف مقر سازمان ملل متحد که عبور می‌کنی، کلمات فارسی مدام به گوش‌ات می‌خورد و رنگ سبز توجهت را به خود جلب می‌کند و ناخودآگاه لبخندی به لبت می‌نشیند. این، نشانه‌ای است برای این‌که بدانی تنها نیستی و همه آمده‌اند تا با مردم ایران ابراز همبستگی کنند. آن‌ها راهی می‌شوند تا بزرگ‌ترین اعتراض خود را علیه دولت جمهوری اسلامی و سیاست‌های آن به نمایش بگذارند.

عکس‌ها: پروانه وحیدمنش، زمانه

حدود دو هزار نفر از ایرانیان در خیابان ۴٣ منهتن جمع شده‌اند. دسته‌ای دیگر نیز در خیابان‌های اطراف مقر سازمان ملل جمع شده‌اند که تعدادشان به بیش از ٣٠٠٠ نفر می‌رسد. چریک‌های فدایی خلق، مجاهدین و سلطنت‌طلب‌ها نیز هر کدام گروه‌های خود را تشکیل داده‌اند و پرچم‌های خود را حمل می‌کنند.

جنبش سبز را که اکثر حاضرین به آن‌ها پیوسته بودند، گروه‌هایی چون «اتحاد برای ایران»، «صداهای ایران» و «رأی من کجاست؟» اداره می‌کنند. از میان جمعیت صدای شعارهایی چون «نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران»، «سهراب ما نمرده، این دولت است که مرده»، «خامنه‌ای قاتل است‌، ولایتش باطل است» و «تجاوز، شکنجه دیگر اثر ندارد» از ابتدای برنامه به گوش می‌رسد.

مردم از مریلند، ویرجینیا، واشنگتن دی‌سی، دالاس، سانفرانسیکو، مونترال، تورنتو ، انگلستان، استرالیا و ژاپن در این برنامه شرکت کرده‌اند.

تعدادی از یهودیان مقیم نیویورک نیز در جمعیت به چشم می‌خورند. برخی از آمریکایی‌ها نیز بی‌تفاوت از کنار اعتراض سبز ملت ایران رد نمی‌شوند و به جمع آن‌ها می‌پیوندند.

اقصا، دختری حدوداً ٣٠ ساله، به همراه ٢٥ نفر از ایرانیان مقیم دالاس، به نیویورک آمده است. او می‌گوید:

«امروز، روزی تاریخی است. روزی است که بعد از مدت‌ها به خاطر حضور احمدی‌نژاد در این‌جا، همه‌ی ما توانسته‌ایم، صداهایمان را یکی کنیم. امروز، روز تولد من است و هدیه‌ی تولدم، بلیت پرواز به نیویورک بود. من این‌جا هستم تا اتحادم را به ایرانیان نشان بدهم.»

علی، استادیار دانشگاه توکیو در رشته‌ی دندانپزشکی، شب گذشته وارد نیویورک شده تا در این مراسم شرکت کند. او که دو پرچم ایران و ژاپن را حمل می‌کند، جزو کسانی است که گروه موسوم به «موج سبز ژاپن» را، درست روز بعد از انتخابات، در ژاپن، به همراه ٣٠٠ ایرانی دیگر، تشکیل داده است. او، تنها برای سفر احمدی‌نژاد راهی نیویورک شده است و معتقد است: «نمی‌توانسته بی‌خیال باشد..»

رابرت فیلدمن، یهودی ساکن بروکلین نیویورک، احمدی‌نژاد را «هیتلر قرن بیست و یکم» خطاب می‌کند و می‌گوید: «وقتی او راحت مردم مسلمان و هم‌وطن خود را می‌کشد؛ چرا نترسیم که یهودی‌کشی دوباره‌ای راه نیندازد؟»

او، از این‌که احمدی‌نژاد مدام واقعه‌ی هولوکاست را بی‌اعتبار می‌داند، عصبانی است؛ زیرا بسیاری از بستگان پدری او جزو کسانی بوده‌اند که هیتلر آن‌ها را کشته است. رابرت می‌گوید: «حتی بشار اسد، دوست احمدی‌نژاد هم فهمیده باید از او فاصله بگیرد.»

در میان جمعیت، شیرین نشاط به چشم می‌خورد که با دستبد و لباسی سبز‌رنگ، در میان اعتراض‌کنند‌گان حاضر شده است. او ترجیح می‌دهد، در این روز جزو جمعیت باشد و کسی با او مصاحبه نکند.

سوسن دیهیم، خواننده‌ی تلفیقی سبک های جاز و سنتی، خواننده‌ای است که برای مدتی کوتاه برای جمعیت به اجرای موسیقی می‌پردازد. جمعیت با هم و یک‌صدا او را در اجرای آهنگ‌هایش همراهی می‌کنند.

مجری برنامه سپس به بیان فعالیت‌های گروه، در طول ماه گذشته و تلاش‌های نیویورکی‌ها برای سبز کردن نیویورک سخن می‌گوید. او به احمدی‌نژاد پیشنهاد می‌دهد که بیشتر تاریخ بخواند تا در خطبه‌های نماز جمعه، آمار قربانیان کشتار سرخ‌پوستان را در آمریکا صدها میلیون نفر اعلام نکند. وی گفت:

«این اولین باری نیست که یک قاتل دروغ‌گو به سازمان ملل می‌آید. اما در تاریخ بشر، دروغ‌گوی قاتلی مثل احمدی‌نژاد وجود نداشته است.»

در ادامه‌ی برنامه، گروه‌‌ دیگری از موزیسین‌ها به اجرا موسیقی پرداختند که با استقبال مردم روبه‌رو شد. شعارها ادامه داشت که ١٢ دوچرخه سوار از کانادا وارد منهتن شدند تا با شعار «حقوق بشر»، پیام خود را به گوش جهانیان برسانند.

سامان، کوشا، پویان، پویا، مهری، میترا، مریم، سارا، مهدی، بینش، بهروز و بهزاد تیم دوچرخه‌سواری‌ای هستند که مسیر ٨٠٠ کیلومتری تورنتو به نیویورک را رکاب زده‌اند.

بهروز که در دانشگاه تهران رشته گرافیک خوانده و گروهی مشابه این گروه را در ایران نیز داشته است، هدف اصلی خود از این حرکت را دفاع از حقوق بشر در ایران می‌داند. او تجربه بسیار خوبی از این سفر دارد و معتقد است: «مردم در طول مسیر، با استقبال از آن‌ها نشان دادند که پیگیر ماجراهای ایران بوده‌اند.»

رابی آریه لیفرت، که پیشانی‌بندی سبز به سر بسته آمده، تا از مردم ایران حمایت کند. او می‌گوید: «احمدی‌نژاد دشمن جهانی است که تشنه صلح است. و من وقتی دیدم که او بعد از انتخابات چه طور ایرانیان را می‌کشد، سعی کردم بیشتر در مورد جنبش سبز و مردم ایران بدانم و این‌جا بود که فهمیدم مردم ایران خواهان صلح‌اند؛ اما جماعتی از دولتمردان ایرانی بر طبل جنگ می‌کوبند.»

مهری، دیگر دوچرخه سوار گروه، هدف خود برای رکاب زدن از تورنتو به نیویورک را مخالفت با خشونت در ایران می‌داند. او که قسمت‌هایی از این سفر پنج روزه را بسیار سخت دیده، می‌گوید:

«وقتی در سربالایی‌ها نفس‌هایمان می‌برید و توانمان کم می‌شد. شعاری برای خود ساخته بودیم: مردم ایران، زندان اوین، پا بزن برو جلو، مردم ایران، زندان اوین، پا بزن برو جلو.»

در ادامه‌ی برنامه، در ساعت چهار بعد‌از‌ظهر، تمامی ایرانیان در خیابان چهل و هفتم و دوم، درست روبه‌روی ساختمان سازمان ملل جمع شدند تا هم‌زمان با سخنرانی احمدی‌نژاد، دست به اعتراض بزنند. در میان جمعیت شخصیت‌هایی چون رضا براهنی و محسن سازگارا حضور داشتند.

مهندس علی‌اکبر موسوی خویینی‌، عضو سابق دفتر تحکیم وحدت و نماینده‌ی مجلس شورای اسلامی در مجلس ششم، در سخنانی می‌گوید: «رودخانه‌ی جوشان اعتراضات مردم در ایران، نیاز به پیوستن به ایرانیان خارج از کشور دارد. و این با پشتیبانی ایرانیان مقیم خارج از کشور میسر می‌شود.»

او می‌گوید: «باید از پرسش «چه نمی‌خواهیم» بگذریم و به پرسش اساسی‌تر «چه می‌خواهیم» برسیم.»

ریس ارلنی، روزنامه‌نگاری که در پیش و پس از انتخابات در ایران حضور داشته، در یک سخنرانی، از خاطراتش از ایران بعد از روز انتخابات می‌گوید که چه طور مردم بهت‌زده از کودتای یاران احمدی‌نژاد سخن می‌گفتند.

آرش سبحانی، خواننده و گیتاریست گروه کیوسک نیز به اجرای سرود «سر اومد زمستون» پرداخت و در دو اجرای دیگر خود، از شورای نگهبان و گروه‌های حاکم در ایران خواند.

دنیس هالیدی، مشاور سابق امور خاورمیانه در سازمان ملل متحد که دو سال نیز در ایران حضور داشته، در سخنرانی خود از عواقب تلخ تحریم و فشارهایی که بر مردم وارد خواهد شد، صحبت کرد و آن را اقدامی ناعادلانه خواند که از سوی سازمان ملل متحد بر کشورهای دارای حکومت دیکتاتوری وارد می‌شود و این در واقع تنها طبقات پایین هستند که لطمه می‌بینند.

او با گرفتن تأیید از جمعیت اعلام کرد که تمامی کشورهای دنیا باید خلع سلاح اتمی بشوند و هیچ کشوری حق ندارد سلاح هسته‌ای که فاجعه‌ای چون هیروشیما را به بار آورد، در اختیار داشته باشد.

با اعلام این خبر که سخنرانی محمود احمدی‌نژاد به ساعت هفت و نیم بعدازظهر موکول شده است، جمعیت کم‌کم پراکنده شدند؛ اما تعدادی نیز تا زمان سخنرانی وی، در جلوی خیابان چهل و هفتم و دوم ایستادند تا شاید با عبور ماشین او بتوانند خوش‌آمدگویی به سبک خود به وی داشته باشند.

در حاشیه مراسم، کامیون‌هایی با عکس‌هایی از محمود احمدی نژاد و وقایع اخیر، در سطح شهر در گردش بود و همه‌ی شهر نیویورک بار دیگر، آن‌چه در ایران بعد از انتخابات خردادماه، به وقوع پیوسته بود را به یاد آورد.