«صلح برای سبزها یک شرط قطعی است»

مریم محمدی

کنفرانس «آینده‌ی ایران و اروپا از دیدگاه سبزها» کنفرانسی است که هفدهم مارس ساعت ده صبح در بروکسل پایتخت بلژیک با سخنرانی خانم آنجلیکا بی‌یر نماینده‌ی سبزهای آلمان در پارلمان اروپا گشایش یافت.

آقای ممبینی به زمانه گفت: «این کنفرانس با همکاری نمایندگان سبزهای اروپا از جمله نمایندگان سبزها در پارلمان اروپا با تعدادی از ایرانیانی که در جنبش سبز فعالیت می‌کنند، برگزار شد و روی دو محور بود.
محور اول آینده‌ی مناسبات ایران و اروپا از نگاه سبزها و محور دوم هم وضعیت محیط زیست در ایران بود.»

آقای ممبینی محور اولی که گفتید رابطه‌ی ایران و اروپا از دیدگاه سبزها، به نظر جالب می‌آید که نگاه سبزها به این رابطه که سیاسی به نظر می‌آید، چه ویژگی خاصی دارد؟

به این ترتیب است که در وضعیتی که پرونده‌ی هسته‌ای بحرانی و روی میز است و تلاش می‌شود که مذاکراتی صورت بگیرد و در ضمن چند بار هم تنش‌هایی در این مناسبات بوده و به مراحل خطرناکی رسیده بود اکنون سوال این بوده که ما از نظر سبزها چه باید بکنیم و چه می‌توانیم بکنیم و فکر می‌کنیم که این روابط و مناسبات را به کدام طرف و به چه شکلی باید سوق بدهیم. یعنی موضوع این بوده است.

این پرسش باقی است که سبزها چه نگاه معینی به این مساله دارند. به چه عواملی توجه می‌کنند که ممکن است در نگاه سیاسیون دیگر نباشد؟

صلح برای سبزها یک شرط قطعی است. یعنی ابتدا صلح و بعد سایر مسایل باید مورد بررسی قرار بگیرد.
در حالی که نگاههایی وجود دارد که تهدید به جنگ یا سیاست نه جنگ و نه صلح را یا تشویق و تنبیه نوع خشن را به عنوان وسیله‌ای برای پیشبرد نظریاتشان مطرح می‌کنند. ولی سبزها پارامتر تهدید نظامی را از پیش حذف می‌کنند.

بعد هم جنبه‌ی محیط زیستی بحران را در نظر می‌گیرند. به خاطر اینکه در مناطق نفت‌خیزی مثل ایران و عراق علاوه بر اسلحه‌های موجود یک اسلحه‌ی فسیلی هم وجود دارد؛ آتش‌زدن چاههای نفت، ریختن نفت روی خاک و آب و دود کردن روی هوا و غیره که فاجعه‌ی محیط زیستی است.

بنابراین جنگ در خاورمیانه جنبه‌ی مستقیم و محیط زیستی هم دارد.

و محور دوم همانطور که گفتید محیط زیست در ایران شامل چه چیزی بود؟

محور دوم شامل این می‌شد که وضعیت محیط زیست در ایران در شرایط کنونی چه کارهای به سود و چه کارهایی به زیان این محیط زیست صورت می‌گیرد.

یعنی در واقع بیشتر روی تخریب محیط زیست در ایران مکث می‌کند.

و به چه مواردی اشاره و تاکید مشخص دارد؟

قرار بود دو سخنران در این زمینه صحبت کنند که یکی آقای زرافشان بود و یکی هم خانم گردآفرین. به آقای زرافشان اجازه‌ی حضور در این کنفرانس داده نشد تلفنی ۵ دقیقه با پارلمان اروپا تماس گرفت و از عدم حضورش پوزش خواست و علتش را گفت و مقداری هم در مورد این که چه اتفاقی پیش آمده توضیح داد.

خانم گردآفرین، کلاً در این مورد صحبت کرد که مسیر رودخانه‌ی کارون را تغییر داده‌اند و مقداری هم خشک شده و بخشی از تالاب‌ها خشک شده است. همچنین میزان سطح جنگل‌ها و ایجاد کویر و غیره در ایران را توضیح داد که مطلب نسبتاً مفصلی بود.

سخنرانی شما در چه موردی بود؟

من روی بحران هسته‌ای و مسله‌ی غنی کردن تاکید کردم. مساله‌ای که من پیشنهاد کردم این بود که به طور کلی اول باید بپزیریم کلاً غنی کردن در چارچوب مقاوله‌های بین المللی حق ایران است و بدون تغییر آن پیمان، تنها منع ایران از غنی کردن یک برخورد غیر قانونی است که غیر قابل پذیرش است.

ضمن این که ما سبزها کلاً با ایجاد نیروگاه اتمی مخالف هستیم. ولی ما سبزها در عین حال در مناسبات بین قدرت‌ها و کشورها باید به پیمان‌های بین‌المللی و مقرارتی که ناظر بر این روابط است توجه کنیم و نمی‌توانیم صرفاً نظر خودمان را طرح کنیم.

دوم این که سبزها برای این که بتوانند در این رابطه یک پیشنهاد سازنده‌ای داشته باشند باید ایران را در چارچوب خاورمیانه در نظر بگیرند و برای کل خاورمیانه پیشنهاد سازنده‌ای بدهند .

در این چارچوب هم پیشنهادی را مطرح کردم که قبلا در سال 1974 توسط دولت ایران مطرح شد و 15 سال بعد توسط دولت مصر.

به عنوان اینکه خاورمیانه از هر گونه سلاح‌های هسته‌ای و کشتار جمعی خالی شود و ۴ شرط هم داشته که هیچ قدرت هسته‌ای به هیچ شکلی نه اسلحه‌ی کشتار جمعی یا هسته‌ای آنجا ذخیره کند و نه به کشوری در این مورد کمک بکند و نه در این زمینه کشوری را تهدید کند و شرط این که چنین پیمانی هم پیش برود این است که حتما اسراییل هم باید باشد و من فکر می‌کنم که پاکستان هم باید باشد.

این پیشنهاد من برای سیاست‌گذاری بود.